ท่านเทพส่งข้ามาปลูกผักทำฟาร์ม

ยตาคนนอก มีสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งงดงามราวกับภาพวาดแดนสรวง ป่

สงบสุข พืชผลงดงามไม่ขาดแคลนตลอดฤดูกาล สมุนไพรเขี

ถานที่แห่งนี้เป็นที่ประทับของท่านเทพเสินจื่อ เทพแห่

หนือหลังคาเรือนที่มีควันพวยพุ่งบ่งบอกว่าภายในม

ัตว์ใหญ่ล้วนลงมาจากขุนเขาเพื่อกินน้ำ ที่น้ำตกแห่งนี้ ทิว

็ก ๆ ของเด็กหญิงอายุราวสิบสามปีปรากฎตัวขึ้น

็กน้อยของเด็กสาวพุ่งเข้าไปในห้อง ภายในมีโต๊ะไม้ตั้งวาง

านจ้องมองใบหน้าของ ‘ท่านเทพ’ ไม่วางตา ประกายตาของนางดั่งกวาง

ย่าทำของเล่นอันตรายเหล่านี้ นี่

งวัยสิบสามหนาวตรงหน้าเบา ๆ พร้อมเอ่ยเตือนเสียงเบา เขาส่ายหน้าให้กับความดื้อซนของนางนัก ห

เหมือนจะร้องไห้ ดวงตาดั่งกวางแดงเรื่อ

้ ผ่านมานับหมื่นปีก็ยังตัวเท่านี้ สิ่งที่ขัดไม่ได้ย่อมหมายถึงลิขิตสวรรค

กเล่นมากเกินไปเจ้าอาจโดนสวรรค

ก ตั้งมั่นว่าจะเล่นแค่พอประมาณ ไม่ทำให้ผู้อื่นเด

นินไปเหมือนปกติราวกับนิรันดร์กาล จนกระทั

ื่อเสินออกจากการบำเพ็ญเดินผ่านห้องนอนของเด็กสาว เขาร

หน้าต่อตา ใบหน้าหวานอาบไปด้วยน้ำตาจ้องมองมา

าเล่มหนึ่งวางอยู่ตรงจุดที่นางหายไป เทพหนุ่มเด

กหัด ‘อ้ายปิง’ โทษฐานที่ไปยุ่งเกี่ยวกับบางสิ่งที่แสนล้ำค

ูกผักทำฟาร์ม

่เมื่อมาถึงแล้วเขากลับปล่อยวางไม่ลง ร่างสูงมุ่งหน้าไปยังสวรรค์ชั้นฟ้า ยื่นคำร้องอุทรณ์ใ

พหนุ่มที่ไม่ค่อยแยแสใครกลับตัดสินใจกระโดดบ่อเซีย