จ้าวเยว่ สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพ

ี่

ารถขัด

ให้เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่นาง ก็คงทำอะไรไม่ได้อยู่ดี และแม้จะไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้นางจะต้องออกเรื

ุกครั้งที่นางรู้สึกไม่สบายใจ ไม่ชอบใจ น้อยใจ หรือว่าโกรธ

ใด ๆ ได้ก็จริง แต่เมื่อเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้พวกมัน

อไม่ ทำไมข้าถึงได้รู้สึกว่าการแต่งงานครั้งนี้ เป็น-อะไรที่ข้าไม่ยินดียินร้ายเอาเสียเลย ข้ารู้สึกลึก ๆ ว่าตนเองไม่ได้-อยากจะแต่งงานเลย แต่

วนั่งตากน้ำค้างอยู่เลย” ผิงผิงเดินมาจากทางห้องโถง พร้อมกั

นไปตอบ “ได้ ถ้าอย่างนั้นข้

นของตน ระหว่างทางจากสวนหลังจวนไปยังห้องนอนนั้นต้อง-ผ่านป

ของหนึ่งบุรุษ หนึ่งสตรีดังขึ้น

ฏว่าเป็นเซียวเฟิงกับซูหนิงกำลังปีนกำแพงรั้ว แ

นั้นกำลังทำตาปริบ ๆ อยู่ข้าง ๆ “พวกเจ้ามาได้อย่างไร” จ้าวเยว่เอ

เดี๋ยวใครจะมาเห็นเข้าเสียก่อน” เซียวเฟิงรีบย้ำเรื่องเป

พี่เยว่ ข้า

่องจากเวลานี้นางกำลังเกาะ¬กำแพงอยู

ยมองขวา พอดูว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น จึงรีบเปิดประ

ด้¬เอ่ยขึ้น “รีบเข้าไปที่เรือนของข้าก่อน” กล่าวจบจ้าวเยว

ั้งสี่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก พวกเขาต่างมองหน้ากันไปมา จากนั้นจ้าวเ

ไปข้างนอกก่อน

นาย คงไม่ใช่เรื่องที่สมควรนัก ถ้าหากนางจะอยู่ฟัง

่ามีเรื่องอันใดที่พวกข้าต้องการขอความช่ว

งตอบรับและขยับไ

รือนนั้น น่าจะเป็นเพราะข่าวลือเรื่องสมรสพระราช

าในวันนี้ คงเป็นเพราะเรื่องที

งตอบพร้อมกันโด

ม่” เซียวเฟิงถามด้วย

สให้กับจ้าวเยว่ และก็ไม่คิดว่าเจ้าบ่าวจะเป็นเสวี่ยช่างเจิ้น เนื่องจากมีความเป็นไปได้น้อยมาก เพราะทั้งตระกลูจ้าวกับตระ

ง” จ้าวเยว่ตอบกลับอย่างเนือย ๆ เหมือนนางไ

าง” ซูหนิงถามความรู้สึกของจ้าวเ

่ก็มีสีหน้าที่เศร้าขึ้นมา หญิงส

ดินของฉางอันแล้ว ข้าพยายามอย่าง¬มากเพื่อให้ตนเองเป็นสตรีที่ไม่มีความเป็นกุลสตรี ทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตัวข้าได้ออกเรือน แต่ก็ยังมิวายถูกจับแต่งงานอยู่ดี พวกเจ้าคิดว่าข้าจะรู้สึกอย่า

ทำอย่างไรต่อไป” เซียวเฟิงถามกลับบ้

แต่ยังไม่ได้ตอบคำ ซูห

็นพระราชโองการของฮ่องเต้ ท่าน

ู่สักครู่ ก่อนที่จะ

าเจ้าหนีไปให้ไกลที่สุด เราออกจากแผ่นดินฉ

่มีแต่คน-อยาก¬ตายกันหรืออย่างไรกันนะ คิดอะไรแต่ละครั้งมีแต่เรื่องรนหาที่ตาย คิด¬หรือไม่ แม้ว่าท่านพา

ิงได้ยินอย่างนั้นก็ห

นได้แล้ว แทนที่จะมาปลอบข้า กลับ

นางรู้อยู่¬แก่ใจดีว่าสหายทั้งสองคงไม่สามารถช่วยอ

าของคนเดินดังมาจากทางหน้า¬ห้อง

ห้เซียวเฟิงกับซูหนิงหลบไปก่อน เขาทั้งสองจึงวิ่

ว้ด้วย จนกว่าข้าจะบอกว่าเข้ามาได้” จ้าวเย

้าค

ญ่กับคุณชายรอง จึงทำทีเป็นเอ่ยทักทา

ณชายรอง มีเรื่อง

้อย เจ้าเปิดประตูเถอะ” จ้าวหลู่เจิน

จ้าค่ะ ให้เข้าไปได้เลยหรือไม่เจ้าค

ัวเรียบร้อยแล้ว จ้าวเยว่จึงได้อนุ

ยงดัง เพื่อให้ทั้งสองคนที่หลบอ

ุใดจึงได้เปิดประตูช้านัก” จ้าวอวี้เฉิน

่กับร่องกับรอยเท่าไร เลยนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปลื่อ

พวกเขานิ่งไม่เอ่ยวาจาอยู่สักพัก เพราะไม่รู้จะให้ใครเริ่มก่อนดี

ยใจ และที่จริงแล้ว เจ้าไม่ได้อยากแต่งงาน แต่ว่าก็ไม่มีหน

จ้านั้นก็ไม่ธรรมดา ตอนนี้มีตำแหน่งเป็นถึงรองแม่ทัพใหญ่ฝ่ายซ้าย ด้วยความสามารถของเขา อีกไม่นานตำแหน่งแม่ทัพ

บรับในลำคอ นางเอาคางเกย

ยามเอ่ยข้อดีของว่าที่สามีเจ้าอยู่นะ” จ้าวอวี้เฉินกล่

มาจากโต๊ะ พลางมองไ

งไรกับข้ากันเล่า เขาเป็นรองแม่ทัพใหญ่ฝ่ายซ้าย ข้าแต่งเข้

ต่ถอนหายใจ พวกเขาพยายามทำอย่างถึงที่สุด แ