หนี้สวาทกำนันเถื่อน

วันต

เสื้อผ้าชุดชั้นในถูกโยนทิ้งระเกะระกะ จึงพลันคิดว่าตัวเองคงพลาดท่าเสียทีให้กำนันชั่วคนนี้เสียแล้ว เกิดมาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดและอัปยศอ

ลับเป็นตายเลยนะเอ็

ว นอนหลับตารออยู่ว่าเม

แกได้แม้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กไม

ืองระคนเศร้าโศก ฟังแล้วรู้สึกใจฝ่อเหมือนกัน ทว่ากำนัน

กมันคิดแค่เพียงว่าเธอก็เหมือนลูกหลาน ครั้นเมื่อได้เห็นส่วนอวบส่วนนูนที่ฟ้องว่าตอนนี

็กรู้จักผู้ใหญ่บ้างนะโว้ย ข้าแก

หัวหงอก กูไม่นับถือมึงหร

นี่วอนซะแ

สาวเจ้าดีดดิ้นแผลงฤทธิ์อยู่ในอ้อมแขน ส่วนอวบนุ่มเ

สะแบง” กำนันเดชกอดรัด

กร่ง จนกระทั่งรู้สึกว่าแถวต้นขาเรียวมีท่อนเนื้อแข็งๆ

!

ทั้งด้วยความเขิน ทั้งด้วยความโกรธ หายใจฮึดฮัดๆ สะอึกสะอื้น สีหน้าเจื่อนล

อก

ังขึ้น ตามมาด้ว

นั่นมาหากำนันจ้ะ ถ้าเรียบร

ัวใจของสะแบงก็หล่น

!

นั่นคงได้อ่านจด

นั่นขึ้นมาบนห้องฉันเถอะ เปิดปร

!

บงก็เงยหน้าขึ้นม

น อย่าทำบ้าๆ น

นะ ถ้าเอ็งไม่อยากให้ไอ้นั่นไอ้นี่ของเรามันเ

ระเส่า พลางทำหน้าทำตาซี้ดซ๊าดก

ะไร ไอ้แก่! ค

าห่มมาคลุมไว้มิดหัวเมื่อได้ยินเสียงฝ

ิน พ่อสนั่น กำ

ีหน้าป้ามาลาแลดูเจื่อนๆ แกคิดไว้ว่าจะต้องมีเรื่องแน่ๆ และด้วยความที่อยากรู้อยากเห็นจึงไม่

ไป แค่เห็นสภาพห้องก็พอจะเดาได้ว

ื่นถูกผ้าห่มผืนใหญ่ปิดเอาไว้หมด เห็นอย่างนั้น

ดยังไม่ทันจบคนที่นอนซุกอยู่ในอ้อมแขนแกร

ุ่งอยู่พวกเรากลับก่อนก็ได้จ้ะ”

มีเรื่องอะไรจ้ะ” กำนันเดชพูดไม่เต็มเสียง ในขณะที่มื

!

วพ่อกับแม่ของเธอจะรู้ว่าเธอนอนอยู่ตรงน

ดารินพูดแล้วก็น

ไปกรุงเทพ ฮื้อๆๆ ฉันเป็นห่วงลูกเหลือเกินกำนัน พวกฉันไม่รู้จะทำย

ว้คอยประคองไม่ห่าง เก

บง!แม่เอ็งร้องห่มร้องไห้ขนาดนี้ เอ็งยังจะใจร้ายใจ

!

เหมือนฉีกหน้าสะแบงจนขาดเป

ันเลิ่กลั่กก่อนจะพร้อมใจกันห

งมือของกำนันเดชสุดแรง

ย...