หงส์หวนรัก [Phoenix Return of love] 鳳凰歸來的愛

ารชายแดนเหนือรายงานมาว่า บัดนี้กองทัพกบฏได้กวาดต้อนชาวเมืองและเสบียงไปเป็นจำนวนมาก แต่ทว่าแม้จะช่วยชาวเมืองและกันเสบียง

มครั้งนี้ และถือโอกาสประจำการที่ชายแดนชั่วคราวจะดีกว่า หรือเขาอาจจะอยู่ที่

่ฮ่องเต้ทรงถามด้วยพระพักตร์และพระทัยกังวล น

นี้เพราะเรื่องการแต่งงานของเฟิ่งหรั่นหรือไ

่ศาลาริมสระในอุทยานหลวง ไม่มีคำว่าฝ่าบาทหร

ยโลหิต

ฮ่องเต้ทรงเอ่ยด้วยพระสุรเสียงอ่อนโยนอย่างเห็นใจ ทรงอยากเห็นน้องชายผู้นี้มีความสุข มากกว่าพระองค์ที่เป็นพี่ชายแท้

ข้านี้ไม่สามารถมอบใจให้กับนางได้ พระองค์ย่อมทราบดี” ลู่เฟยหลง มองผู้เป็นพี่ชาย เขาตัดสินใจดีแล้ว ดีไม่ดีหากไปคราวนี้เขาอา

เร็จเลย พระองค์ทรงมอบตรามังกรประจำพระองค์ให้พระอนุชาร่วมอุทรเอาไว้ “ตรานี้เจ้าเก็บเอาไ

บา

อ๋องเสียหน่อยเถิด” ลู่ฮ่องเต้ทรงตรัสขึ้นมา ลู่เฟยหลงทำเพียงพยักหน้า

มาหยุดที่หน้าจวนส

นมงคลในเดือนหน้านี้ ก่อนจะกระโดดลงจา

รพตามธรรมเนียม แต่ทว่าชายหนุ่มผู้เป็นรัชทายาทยกมือปรามเอาไว้ก่อ

งดี การมาหาเฟิ่งหรั่นคราวนี้เขามาเป็นการส่วนตัว มิได้ต้องการความใหญ่โตเอิกเกริกเท่าใด ชายหนุ่มนั่งลงบนแท่นของประมุข

่ยกับบ่าวรับใช้คนสนิทของนาง ใบหน้าของนางปรากฏร

อบ “เจ้าค่ะ แต่มีข่าว

แขนเสื้อตน

รีของอนุภรรยา พลางมองด้วยหางตาดุ เฟิ่งเจาหรงจึงยอมก้มหน้าลง

เหลาเพียงนี้ อีกทั้งเป็นถึงองค์รัชทายาท แต่

ดายย

ัชทายาทเสด็จมา ทรงมีเรื่องใดให้กระหม่

าอยากมาลานางเป็นครั้งส

งมองสบตากัน เนื่องจากเฟิ่งหรั่นกำลังจะแต่งเข้าจวนเป็นชายาอ๋องใ

ลัวว่านางจะเสื่อมเสียแต่อย่างใด ทุกคนรู้เรื่องที่ข้าจะไปอยู่ที่ชายแดนเหนื

วนในจวน ส่วนทางด้านเฟิ่งหรั่นเองเมื่อทราบว่าองค์รัชทายาทต้องการพบตน นางจึงวางมือจากเครื

ที่ไม่ด

ที่สวน หญิงสาวจึงทรา

หล่ากบฏที่ล้อมปราบเกิดการจลาจลขึ้น แต่คราวนี้นางรู้สึก

ินพระทัยดีเช่นนี้แล้

กการกึ่งบังคับส่วนหนึ่ง นางไม่คิดว่าการที่อีกฝ่ายปักปิ่นให้นางครานั้นจะทำให้เกิดเรื่องราวที่ไม่สบายใจกับนางเช่นนี้ นางรู้ส

อนทำผิดต่อพวกเ

ายเป็นน้องสะใภ้ของเขา กลายเป็นพระชายาเอกของลู่อ๋อง หากเขาแตะเนื้อต้องตัวนางเห็นทีค

อ่ยขัดจังหวะขึ้นมา ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องเก็บซ่อนปิ่นที่ตนหมายจะมอบให้เฟิ่งหรั

ำการกับกองทัพเสวีย

ารดา แม้กระทั่งตอนที่เขาจะมาลานาง ก็ยังไม่มีโอกาสมอบปิ่นปักผมนี้ใ

องร้อง

บรอยยิ้มแฝงประกายเยาะเย้ย ลู่เฟยหลงไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาที่พวกเขาทั้งสองยืนเคียงคู่กันไ

ตาไปแล้ว ลู่อ๋องจึงหัน

น “ท่านอ๋องมาหาหม่อมฉันถึงที่

อีกไม่นานนี้เจ้าก็จะแต่งเป็นพระชายาเอกของข้าแล้

ั่นถอยออกมาหนึ่งก้าว อ้อมแขนของลู่อ๋องยกค้

อว่าไม่เหมาะสมนักเพคะ” เฟิ่งหรั่นกล่าวอย่างไว้ตัว นางเป็นสต

ไป อยากแต่งเจ้าเป็นชายาเอกเร็วๆ เท่านั้น” ลู

ำนาจของตระกูลนางเท

อ่อนๆ “ขอบพระทัยที่

ับลู่อ๋องมาแล้วจึงเข้ามาอย่างนอบน้อม ท่าทีอ่อนหวานของเฟิ่งอี้และใบห

ยให้พี่หญิงด้วยเพคะ

งเลยต้องเหนื่อยเป็นพิเศษ” เฟิ่งอี้กล่าวอ

อยยิ้มอันอบอุ่น “ข้าหาได้

ใต้ท่าทีอ่อนหวาน “ถ้าเช่นนั้นเชิญท่านอ๋องที่เรือนรับรอง

้องลำบากเจ้าหรอก ข้าเพียงแค่แวะม

าสบสายตาคมปลาบของเขา หัวใจของนางเต้นระรัวราวกลองศึกยามไ

เฟิ่งอี้นั้นเหมือนกับที่มองเฟิ่งหรั่นไม่มีผิด! ไม่แปลกเท่าใดที่ลู่อ๋องย่อมมองสตรีอื่นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราว เพราะเขานั้นทราบมาว่าอ

วนพระองค์ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด เพียงแต่ช่วงนี้ฮองเฮาทรงอยู่พ

นก็แทบไม่มีใครช่วยฮ่อง

าทรงรู้สึกโดด

นิทของตนเองผ่านกระจกทองเหลือง บัดนี้เฟิ่งหรั่นกำลังหวีพระเกศาให้พระนางอย่างเบามือ ใบหน้าหวานงดงามไม่ปรากฏคว

บปิ่นปักพระเกศา เซียวฮองเฮาหันพระพักตร์มา

งก็พอทราบไม่ใช่หรือว่าเขามีสตรีเต็มจวน หากแต่งเข้าไป เจ้าจะมีความสุขห

ความเงียบแทนคำตอบ เ

ลือกดีแล้วข้าก็จะเคารพ

ายใจ เราสองคนยังเป็นสห

เปล

ยงของวงศ์ตระกูลและเกียรติยศต่างๆ นางล้วนต้องแบกรับ ในเมื่อลู่อ๋องปักปิ่นประกาศว่าเฟิ่งหร

ขอนาง

ทำเพื่อวงศ์ต

มาด้วย” เซียวฮองเฮาสังเกตเห็นดอกไห่ถ

เอ่ยตอบเสียงหวาน “ดอกไห่ถัง

มวดคิ้วถาม อวี๋ฟางหรงจะมอบด

ม่อมฉันในงานเลี้ย

องดอกไห่ถังนั้น ดอก

บบเดียวกับเจ้าติดตัวไปด้วย...” เซียวฮองเฮาทรงกำลังจะดีพระทัย แต่ในเมื่อรู้

ารที่นางมอบสิ่งของแทนใจให้ก็ไม่ใช่เรื่องที

ักนิด หากดอกไม้ชนิดน

วฮองเฮาค

หากรู้สึกไม่สบายใจหรือลู่อ๋องทำให้เจ้าลำบากใจ มาบอ

ิ้มบางๆ นางพย

ลซ่างจิ่ง แต่ทว่ากลับเดินทางมาได้สะดวกกว่า เนื่องจากมีชัยภูมิที่เหมาะกับการป้องกันข้าศึกลอบโจมตี ลู่เฟยหลงมองดอก

อวี๋มอบให้พระองค์หรือพ่ะย่ะค่ะ” หัวหน้าองครักษ์เงาจางควบบังเหียนม้าเข้

ลงพยักหน

ซินเฉิงยอมหุบปากลงเมื่อได้รับสีหน้าและแววตาดุ

ยเจ้า” ลู่เฟยหลงถามตรงๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จางซินเฉิงนั้นเคยแอบหลงรักพี่สะใภ้ของตน

นี้เขาก็ยินดีตอบอย่างไม่ปิดบัง “คงเพราะกระหม่อมรักนางมาก ยามเห็นนางอยู่

ยหลงรู้สึกขัดใจยิ่ง

อย่างชัดเจนตั้งแต่แรกว่าชอบนาง เพราะตำแหน่งหน้าที่รัชทายาทที่ทำให้เขาต้องสงวนท่าทีเอาไว้

อ่ยเพียงแค่นั้น เขาปล่อยให้ลู่เฟยหลงควบม้านำหน้าตนเองไป ชายหนุ่มควบตะบึงอาชาอย่างร

งเดือ

จากบรรดาสหายขุนนางของบิดาและมารดาต่างก็ทยอยนำมาส่งมอบให้กับนาง วันนี้ตรงกับวันที่นางจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่สุด เพ

ากมายเช่นนี้ให้อีก เกรงใจท่านแล้วแม่นางอวี๋” เฟิ่งหรั่นเอ่ย

ำหรับการเป็นเจ้าสาวในวันพรุ่งนี้” อวี๋ฟางหรงรู้ว่าจะเกิดสิ่งใดต่อไป ในเมื่อเบื้องบนบัญชาไม่ให้นางกล่าวออก

อีกฝ่ายอย่างมีไมตรี “วันนี้ข้ามาเพื่อแสดงความยินดีกับเฟิ่งหรั่น หากท่านไม่ร

งเมื่อวันก่อนนางก็ยังมาเยี่ยมเฟิ่งหรั่นถึงเรือน หากปฏิเสธไมตรีเกรงว่า

ล่าว ท่าทีที่ดูนิ่งสงบและเยือกเย็นกลับแผ่รัศมีน่าเกรงขามยิ่งนัก แม้ว่า

ับมีรัศมีบางอย่

้ถูกตกแต่งด้วยผ้าม่านสีแดง ดอกไม้มงคลมากมาย วันพรุ่งนี้จะเป็นวันเริ่มต้

.กงล้อของเจ้ากำลั