icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

House of Cursed : เคหาสน์สาปรัก

บทที่ 4 ยินดี…ที่ได้รู้จัก

จำนวนคำ:7546    |    อัปเดตเมื่อ:09/02/2025

4 ยินดี…ท

เปิดประดูรั้วให้ รถตู้เคลื่อนผ่านสิ่งปลูกสร้างที่ทั้งเด

้นขึ้นไปบนยอดของต้นไม้สูงที่เรี

ดเพราะสร้างแบบผสมผสานก

องท้องฟ้ายามค่ำออกเทาๆคล้อยไปหาสีน้

คนมองถึงกับอ้าปากค้างแต่ทั้ง

งในหนังมากกว่าที่จะเ

สวนดอกไม้น้อยใหญ่ปลูกเป็นแถวเรียง

วณนั้นแต่อย่างใด แต่รถตู้สีดำกลับเคลื่อนที่

องคุณพิมพ์ครับ เธอ

สองหนุ่มข้างหลังดู

าย มีทั้งดอกสีเหลือง แดง และ ม่วง

อย่างมันดูลงตัวไปซะหมดตั้งแต่เข้ามาถึง พวกเขาไม่ได้รู้สึกเลยว่านี่จะเป็นที่ทำงา

ไอซ์แลนป้อปปี้ครับ

้ฟังอย่างอารมณ์ดีราวกับไ

แลนด์ป้อปปี้ ก็จะ

้งแต่หลังไร่ดอกแคคตัส นั้

ื้นที่เป็นพันๆไร่ ส่วนโรงงานนั้นจะตั้งอยู่ท้ายไร่ ไกลๆโน่น เพ

อ แก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมของท

นเอง เริ่มไม่แน่ใจซะแล้วว่า ความรู้ที่ได้ร่ำเ

ุณไปที่พักก

ยเต็มสองข้างทาง ยังกับหนทางสู้สวรรค์ก็ไม่ปาน ก่อนจะค่อยๆเห็นบ้านพักที่สร้างด้วยไม้ส

อาดเอี่ยม เหมือนกับถูกแต

ก่อนจะเชิญสองหนุ่มนั้นลงไ

มิ คือห้อง 211 ที่อยู่ขวาสุด ส่วนของคุ

ินนำสองหนุ

้นไปนั้นมีสอง

เมื่อวางกระเป๋าใบเล็กๆ

ขาก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆกลับไปให้ แล้วพยักหน

ูรณ์แบบ มันไม่เหมือนห้องพัก

ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า เตียงนอน ผ้าห่ม โต๊ะทำงานพร้อมโคร

่ะ ถึงไม่มีใครยอมออกไปใช้ชีวิตข้างนอก

บลงบนพื้น ก่อนจะล้ม

ี่กว้า

บเพดานห้อง ก่อนจะหลับ

ึ้น เด่นลืมตา แล้วลุกขึ้นไปเป

ลับไ

่ง ใบหน้าเธอจิ้มลิ้มน่ารักและขาวเนียนอย่างไม่ม

ให้มาตามพว

คาะสองสามที ก่อนที่เขาจะโผล่ออกมา ทั้งเด่นและภพ ม

ดินตามเธอไป อย่างเงียบแล้วมอ

อ เฟื่อ

บในที่สุด สองหนุ่มถอ

้วนี่ ภพ ยินดีที่ได้รู

จสับ แล้วหันไปยิ้มให้เธอ ซึ่

องคนเป็นเพื่อนกันใช่ไ

มองหน้ากัน ก่

ขาพึ่งจะรู้จักกันได

ัวตัวเองพร้อมก

าอย่างงงๆปนสงสัย แล

มันเจ้

รคบน่ะครับ ผมสงสาร ก็

ดของเขาก็ทำให้สาวน้อ

องคนนี่ต

ัวเราะ เฟื่องฉัตร เข้าหาง่ายแล

หงาอีกแล้ว เพราะมีสองหนุ่มมาเป็น

ง มากั

ัตรเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับส

ิญครับ เ

ขึ้น เดินไปหาสอ

รับ ส่วนน

หาสองหนุ่มตรงหน้า และมองด้วยส

ม่หน้ากลัวล่ะลุ

จะสูงกว่าอยู่มาก ผิวเขาไม่ได้ขาวมาก เดาว่ามาจากการทำง

เหมาะจะไปเป็นนายแบบหรือดารามากกว่าจะมานั่งทำ

จอมา การแสดงอารมณ์ไม่ได้บ่งบอกว่าเขาเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู แต่ดูจะเฉยๆแล้วก็ดูจะสนอกสนใจไปในเวลาเดียวก

ตัว ไม่บอกก็รู้ว่าสองคนนี้คงจะเป็นญาติกัน เพราะด้วยใบหน้าและรูปร่างหน้าตานั้นมีความเหมือนกันอยู่ไม่น้อย คิ้วที่เข้มทำให้ดวงตากลมโตนั้นดูโดดเด

องคน ขึ้นตรงกั

้สองหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ไ

่ม พร้อมกับของว่างจำนวนหนึ่ง ก่อนจ

งานกันได้เม

มาน แจกจ่ายเอกสาร

้จักกับไร่และคนงานในไร่ก่อน หลังจาก

ยิ้ม ก่อนจะมองไปที่

้จักกับที่นี่ มีปัญหาหรืออยากรู้อะไร สามารถถามพวก

ฉัตรที่ยืนยิ้มตอบกล

ที่จะทำหลังจากนี้ โดยที่หน้าที่ของเด่นและภพนั้นถือว่าหนักพ

าอย่างเป็นขั้นตอน โดยรวมแล้วไม่น่าจะมีปัญหาและเจ

องฉัตรก็ถามความเห็นของสองหนุ่มว

นุ่มก็ตอ

แล้วเดินนำออก

รนั้นมีจำนานเยอะแยะมากมาย กลัวหาย เลยจะเอาไ

็นไกด์ให้กับพวกคุณค่ะ ส่วนอีกสองวันท

นไปมองหน้ากัน ก่อน

มล่ะ

ยใจ แล้วตอบอย่าง

าลัย น่ะค่ะ น่าเบื่

พูดที่ดูเป็นเด็กของเธ

เขาดุไหมครับ พวก

แล้วเธอก็ตอบพร้

ากเลยแหละ แต่เขาไม่ชอบหนุ่มๆในไร่นักหรอกค่ะ เพราะส่วนมา

ทำเอาภพหน้าแ

ฟื่องฉัตรก็ทำเอาเขามองเธอตาละห้อยอยู่หลายครั้ง พี่ชายท

กอย่าง พวกคุณไม่ต้องกลัวไปหรอกนะคะ พี่เพชรน่ะ อายุแค่ 22

มของสาวขี้เล่น ก่อนชวนพ

ให้เธอรู้ข้อมูลอย่างละเอียดยิ

ด้อย่างฉะฉานไม่มีตกหล่น ทำให้สองหนุ่มรู

ิดทางอย่างเด่นกลับหลับได้อย่างสบายใจ อย่างกับอยู่บ้านตัวเองไม่มีผิด แต่นั่

ลาหลบฝนขนาดย่อมๆท่ามกลางป่าใหญ่ เขาสงสัยเหลือเก

กับสายฝนที่กำลังร่วงหล่นลงมาจากฟ้า เขายิ้มให้กับความรู้สึกเย็นๆที่อยู่บ

นหญิงสาวแสนสวย สวยราวกับนางฟ้า เขาไม่เคยเห็นนางฟ้าตัวเป็นๆมาก่อน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่านางฟ้านั้นสว

งเขาและเธอเป็นอย่างดี เธอมองมาที่เขาแล้วหันไปมอ

ใครอยู

้มที่ยังไม่จางหา

มพูระเรื่อ มันเหมาะมา

ครครับ ผมแค่

ลับไป แต่เธอก

อย่างนั

ด้วยสีหน้า

บฝน แต่มันเป็นที่ที่เขาใช้รอคอยใครบางคน ฉันเองก็เหมือนกันค่ะ ฉันกำลังรอใคร

ฝนข้างนอกไม่ทำให้เปียกงั้นเหร

้าทายสายฝน ที่คนข้างๆบ

ย่างไม่หยุดหย่อนเมื่อเขาก้

ได้เลยสักนิด มันเย็นชุ่มชื่น เขาสัมผัสได้ถึงความเย็น และ

เธออีกครั้ง และเห็นว่

นร่มของศาลาเช่นเคย แล้วมอ

เป็น

ในใจกลับรู้สึกว่า เขารู้จักเธ

บมาแล้วตอบ

อแก้ว ใครๆก็เรี

ียกฉันอย

ธอจริงๆหรือเปล

ด่นครับ

ยังงงๆอยู่ กับการปร

ายถึง ฉันคิดว่าฉันรู้น

ูมิ เหมือนจะคับคล้ายคับคลา

มือนคนที่เขาเคยรู้จัก หรืออาจจ

ามานานหร

ทันคิดด้วยซ้ำว่าจะรู้ไปทำไม

สิคะ คง

าวกับคำถามนั้นทำให้เธอร

ามว่ายั

ไปนั่งลงบนม้าตัวยาวที่

เธอเศร้าแต่ไม่ได้อ้างว้างเพราะมันบ่งบอก

ฉันดูเหมือนจะไม่นาน เพราะในใจฉันยังหวังอยู

มองดูพื้น แล้วย

ึงไม่อาจควบคุมได้ มันพาเขาก้าวเดินเข้

่พื้นดินว่างเปล่า ราวกับคนที่เธอรอ

ังไง ว่า

‘จมูกเธอสวย’ เขาคิด แล

กว่ายังไงเขาก็ต้องมา ยังไงเราส

น้าเขา ด้วยรอยยิ้มที

็วแค่ไหน ไม่รู้ว่าใครจะรอใคร หรือใครจะมาเมื่อไหร่ แต่เรากล

เป็นครั้งแรกด้

ายใจหายคอไม่ออกกับ น้ำเส

มาก่อน แต่เธอกลับให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป เขาไม่แน่ใจนักว่ามันคืออ

ฉันคงต้องไ

้น แล้วทำท่าจะเ

ุกขึ้นยืนต

๋ยวส

มือเธอเอาไว้โ

ะมองลงไปที่มือของเธอและเขาที่สัมผั

นเพื่อนผมก่

ับกำลังอ้อนวอนให้เธอช่วยอยู

ก่อน เธอทำให้เขารู้สึกใจหายยังไงไม่รู้กับคำลาธรรมดาๆแบบนั้น เขารู้สึกเหมือนกับจะไ

ะหยุดแล

ึงมือออกจาก

ไมฝนหยุดแล้วคุณ

ถามกลับ

นคือสายฝนย

่อบอุ่นจนเขาสัมผัสไ

งตื่นขึ้นมา พร

บนหน้าผากออก ก่อนจะ

เขาฝันไป

นความจริงมา

ามตัวเอง ก่อนจะนอ

องมองไปยังพื้นเพดา

ู้สึกเหมือนจริงจนเขาคิดไปว่าเ

นงั้น

ยฝนอย่าง

ง ซึมซับความฝันท

ยากจะจดจำใบหน้าของ

เขาจะไม่มีวันลืม เขาจะไม่มี

ต่เช้า เพราะเช้านี้พวกเขามีน

ที่เป็นคนชอบตื่นสายเป็นนิสัย แต่อยู่ที่นี่เขาทำตัวตามสบายแบบนั้นไม่ได้เสียแ

ลงมาแล้ว ก็เจอกับคนสองคนที่ยืนรออยู่แล้ว คนหนึ่งนั้นคือเฟื่องฉัตร

ม่ได้ที่จะมาพร้อม

นเช้ากว่าเ

ิ้ม ก่อนจะเดินฉับ

งเมื่อวาน พี่เพชรคะ นี่คุณ ภพ แล้วนี่ก็ค

ห้พวกเขารู้จักกัน

ด้วยรอยยิ้มจางๆราวกับเจ้าของรอยย

ี่ได้รู

สกับเพชรเป็นคนแรก

นกัน

และเฟื่องฉัตร ก็พาทั้งสองคนเดินไปที่ที่

ใช้จักรยานกัน แล้วทางเราก็จัดหาให้ฟรี ไม่ค

จักรยานของตนมาคันหนึ่ง ก่อนจะ

ขับนะ เค

จักรยาน มาจับไว้เสียเอง ราวกับ

ถึง

ินสวย ที่ดูแล้วเหมือนจักรยานของแม่บ้านที่ชอบ

องก็หน้าเจื่อนลง เพราะไม่คิดว่ารอยยิ้มจองเพช

ดีที่สุดแ

็ไปกัน

้เขา ก่อนจะหันหลั

ๆ นั่นทำให้เขารู้สึกขายหน้านิดๆแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้อง

ยตลาดเหร

รถตามมานั้น แหย่

ายตลาดหรอกหรือ พวกเขาถึงไ

แล้วมองไปที่จักรยานที่

ดหรือไง ที่ชอบของใหม่ ดีกว่าขี่ๆไปแล้วล

หรือรู้สึกเจ็บป่วยตรงไหน พวกคุณสามารถมา

นพยาบาลที่เธอบอก เรือนพยาบาลดูเหมือนบ้านไม้ขนาดเล็

บียงและเก้าอี้ไม้สี่ห้าตั

ุกเฉิน ก็มาที่นี่ได้ จะมีพยาบาลพักอยู่ที่นี่ตลอด วันละคน แต่ปกติแล้ว ไม่ค่อยมีเหตุ

้ำเสียงเอื่อยๆ แต่ทร

เรื่อยๆ เจอที่ไหนก็จะหยุด แล้วอธิ

ๆกัน แต่ละที่นั้นมี ร้านขายอาหารประมาณสี่ถึงห้าร้าน มีโต๊ะสำหรับนั่งรับประทานอาหารทั้งแบบยาวท

หญ่โตและรายละเอียดเยอะแยะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าปั่นจักรยานทั้งวันจะยังไปถึงครึ่งหนึ่งของไร่หรือยังก็ไม่รู้ แต

ะเหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด ทั้งๆที่เขาน

องคุณชายเพชรกล้านั้น จ

จะเห็นออฟฟิศกั

ณะนั่งรอให้พวกเขาพ

ิดหน่

ึ้นมาดื่มดับกระหาย ก่อนจะลอ

าตั้งแต่เช้าไม่มีรอยยับให้เห็นเลยแม้แต่น้อย ใบหน้านั้นออกจะขาวเนียนใกล้เคียงกันกับแม่สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆเขา รองเท้าหนั

เรียนอะไรอย

ชวนคุย ก่อนจะดื่มน้ำเข้

หันขวับมามองเขาด้ว

เขาสั้นๆ ว่าเพชร นอกจาก

เพียงพนักงาน ควรจะเรียกเขาตาม

พชรกล้า ใช้มองเขานั้นเป็นยังไง เพราะเขาเอาแ

บเคม

แต่พวกเขากลับมองม

อายุ 22 ไม่

งปาดเหงื่อ

เรียนเก่งน่ะค่ะ

้า ที่ส่งสายตาเป็นเชิงบอกมาว

ลับไปมองหน้ากันแล้ว ให้ความคิ

อยแล้ว เพชรกล้ากับเฟื่องฉัตร

างคล่องตัว ห้องของเด่น และภพ นั่นอยู่ติ

ออฟฟิศ ของพวกเขาอยู่ตรงกลางระหว่างทางไปโรงงานกับ ไร่ผลไม้ มีหน้าต่างข

างสิ่งบางอย่าง มันไม่มีความจำเป็นเลยด้วยซ้ำ พวกเขาก็แค่คนงา

้านายกันออกนอกหน้า ก็เพราะ

ะสามสี่ครั้ง ถ้าหากพวกคุณมีปัญหาหรืออยากปร

พยักหน้ารับคำอย

ับรู้สึกว่าต้องเกรงใจผู้ชายคนนี้

้องทำความรู้จักพวกเขาเอาไว้ก่อน เดี๋ยวผมจะพาพวกคุณไปดูแผนผังครอบครัว

*

าออกอาการบอกไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าต

ึ่งของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วยังไงจะจดจำ

ะอยู่ครบทุกคน ข้างล่างรูปนั้นมีชื่อ และบอกลำ

ี่อะไรเลย หรือไม่ก็กำ

เลยแม้แต่น้อย หรือจะพูดให้ถูกคือ พวกเขาทุกคน หน้าตาดีกันทั้งนั้น แต่ที่เด่นที่สุด เห็นจะเป็น คนที่ชื่อ ณ ภ

ะดูเป็นผู้ใหญ่และได้ความมากกว่าคนอื่นๆ เป็นบุคคลที่ทุกคนต้องยำเกร

นสัมภาษณ์งานพวกคุณ และเพราะพี่พิม

การที่พวกเขาได้งานนั้นเป็

ก็อยากจะขอบคุณ คุณพิมพ์เพทาย

กถึงใบหน้างดงามของเธอ ที่ทำยังไง

กัน บางที เธออาจจะแวะมา

ไม่ค่อยสู้แดดสู้ฝนเท่าไหร่ผิวงี้ขาวยังกับพวกผู้ชายที่ชอบทำงานในห้องแอร์มากกว่าจะมาทำงานในไร่ อีกคนก็สำอางและแต่งตัวดีเกินหน้าเกินตายังกับจะไปเดินแบบ ตั

ม่ลงที่ไร

ก็ต้องเจอกับสายตารู้มันของเฟื่อง

ใจพี่พิมพ์กัน

ไม่บอกก็รู้ว่าเธอคิดยังไงที่พวกเ

ปล่าครั

่ยมคนงานที่นี่อยู่บ่อยๆ แต่เอาแน่เอานอนไม่ไ

มิยังพูดไม่จบ เพราะมัวแต่อึกอ

่พิมพ์ทั้งนั้น ดูก็รู้ว่าพวกคุณ

ราวกับเป็นคำที่ใช้พูดอยู่ปร

งชอบเป็นธรรมดา แต่ผมอยากเตือนพวกคุณไ

มองหน้ากัน แล้วถ

มล่ะ

ยใจเข้าลึกๆครั้ง

คู่หมั้นแล้

ิริยา ของสองหนุ่ม เมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่ตนเอ

เปิดรับโบนัส

เปิด