หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

วันนี้ล้วนแล้วแต่ได้รับความช่วยเหลือจากลุงใหญ่ของพวกเจ้าและคนบ้านใ

ได้อย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองไล่ยื้อยุดฉุดกระชากเหมือนเหยี่ยวจับไก่ ชุ่ยฮวาโมโหแทบกระอักเลือด แต่

ยชน์คนนี้ที่ขโมยไก่จากบ้านของข้า เจ้าตัวที่ไร้ประโยช

รัวเรา ข้าไม่ได้ขโมยไก่ของบ้านใหญ่มา เหตุใดท่านต้องใส่ความข้าด้วย แล้วท่านแม่ของข้าก็ไม่ได้เป็นหญิงไร้ยางอายอย่างที่ท่านกล่า

ชุ่ยฮวาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า แต่ไม่สามารถพูดอันใดออกมาได้ ทำได้เพ

ไก่ตัวนี้เป็นของบ้านเจ้าจริง ๆ หรือไม่ เจ้าสามารถพิสูจน์ได้หรือไม่ว่าไก่ตัวนี้เป็นของเจ้าจริง ๆ เห็นได้ชั

พิสูจน์” จู่ ๆ หยางจื้อซีก็ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน

จื้อซีที่เดินมาข้าง ๆ ด้วยดวงตาแดงก่

หยางอันอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว เอาไก่ไปแล

ปรกเช่นเจ้าใครจะกล้าแลกอาหารด้วย ข้าบอกเอาไว้เลยนะ ไก่ตัวนี้เป็นของบ้านข้า ข้าเห็นนังขี้แพ้นี่จับไก่จ

ว่าหยางจื้อซีวันนี้หาใช่หยางจื้อซีคนเมื่อวาน หยางจื้อซีหันกลับมามองชุ่ยฮวา เพียงแวบเดี

ียงแต่ปากไม่ดีเท่านั้น แต่

้นตบหน้าชุ่ยฮวาเต็มแรง ชุ่ยฮวายังไม่ทันได้ตั้งตัวก็รู้สึกเจ็บ

อ เจ้ากล้าตบข้า นังเ

ยวกัน พวกเขาไม่คิดว่าหยางจื้อซีจะมีความกล้

?” หยางจื้อซีหลบฝ่ามือของชุ่ยฮวาได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็หันกลับมาแล้วเ

ังจะใช่หยางจื้อซีคนที่มีเลือดท่วมตัวคนเมื่อวานนี้อีกหรือ แต่ดูเหมือนว่านางจะสบายดีแล้ว แรงดึงที่ผมของชุ่ยฮวามองดูแล้วนับว่าไม่น้อยเลย ทุกคนมองดูชุ่ยฮวากรีดร้องด

้วก็กลับไปทำอาหารรอข้า ส่วนหมาบ้าตัว

ง หากเจ้าทำอันใดข้า รับรองได้ว่าลุงใหญ่ของเจ้าและลูกพี่ลูก

ชุ่ยฮวาเดินตามนางมา ชาวบ้านที่เห็นเช่นนั้นต่างรีบตามไปเพื่อชมเ

แลกเป็นข้าวสาร

“เฮ้ ชีวิตครอบครัวเจ้าก็ลำบากแบบนั้น ทำไมเจ้ายังเปลี่ยนมาเป็นข้าวสารอีกล่ะ ? เปลี่ย

ข้าไม่สบายและท้องของนางไม่ค่อยดี

งเจ้าน่าสงสารแค่ไหน ข้

ยังทิศทางที่หยางจื้อซีและคนอื่น ๆ จากไป นางอดไม่ได้ที่จะคิด

ี่สร้างปัญหาให้กับหยางอันในครั้งนี้ แต่ชุ่ยฮวากลับไม่คิดเช่นนั้น นางคิดว่านี่เป็นเรื่องครอบครัวของตระกูลหยาง ชาวบ้านต่างวิพากษ์วิจารณ์ไป

ก็พูดขึ้นอย่างสงสัยว่า “นี่คือทางไปแม่น้ำ ไม่ใช่ทางไปบ้านข

แน่ ๆ นางคงไม่ได้ต้องการจะ

มสนุก ผู้ชายหลายคนไล่ตามพวกเขาอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ทุกคนในตระกูลหยา

ซี ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องท่านแม่ของข้า ข

ือข้างเดียวแล้วโยนชุ่ยฮวาออกไปไกลหลายหมี่ สุดท้ายชุ่ยฮวาก็ตกลงไปในแม่น้ำ ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์นี้ในระยะไกลต่างตก

างจื้อซีโยนชุ่ยฮวาลงแม่น้ำ นางก็หันหลังกลับและรีบเดินไปหาหยางปิง ในพริบตาเดียวหยางจื้อซีก็มาอยู่ตร

ครั้งหนึ่ง ส่วนเจ้าก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นเดียวกัน” หยางป

มือของหยางจื้อซี แต่ทว่าน่าเสียดายที่หยางจื้อซีไม่สนใจเสียงร้องคร่ำครวญของเขาสักนิด นางจับเขาโยนลงแม่น้ำตา

อซี เจ้าเป็นใคร เจ

านได้ตายจากไปแล้ว ทำไมรึ พวกเจ้าไม่ดีใจหรือ ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาพวกเจ้าต้องการให้เป็นเช่นนี้รึ มีอันใดไม่เข้าใจกัน การที่ข้าเป็นเช่นนี้ส่วนหนึ่งก็มาจากพวกเจ้า ครอบครัวพวกเจ้าบีบคั้นพว

นปีศาจ เจ้ามัน

ร้ายอย่างที่เจ้าว่า แต่ข้าก็ยังไ

ทันทีที่หยางจื้อซีเดินเข้ามาหาเขา ตอนนี้เขารู้สึกว่าเด็กผู้