มายาสีฝุ่น

องปิ่นลดา...น้องสาวบุญธรรมอย่างกะทันหัน คราวนั้นหญิงสาวใช้เวลาอยู่ในเมืองนี้ไม่ถึงสามชั่วโมงดีก็ต้องเดินทางกลับ

มืองเกิดของเธอ ถึงขนาดเคยวางแผนว่าถ้า ‘ครอบครัว’ ในเมือ

อไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันได้บอกกล่าวให้เตรียมต้อนรับ หากนั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะก่อนย้ายไปคราวนั้นพ่อกับแม่ได้ขายบ้

ม่กัน แต่ก็ยังมีสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของเธอ...ปิ่นลดาที่เ

องสาวบุญธรรมสมัครใจอยู่เมืองไทยต่อ เพราะเจ้าตัว

ก่อกวนจิตใจของพราวพิชชาจนไ

สึกนั้นเคยปนด้วยความอิจฉา ในความไม่พร้อมของปิ่นลดาด้วยพ่อกับแม่อุปการะเพียงไม่ให้ขาดแคลน แต่ไม่ได้สนับสนุนเต็มที่อย่างที่มีให้เธอ แต่ปิ่นลดาก็ไม่เคยเดือดเนื้อร้อนใจ

เธอ...คนที่ตั้งมั่นจะย้ายไปเรียนต่อด้วย อีกทั้งยังเคยสัญญาว่าจะดู

ล่วงผ่านไปหลายเดือน พราวพิชชาได้รู้ว่

านป่าเมืองเถื่อน และยิ่งทำให้หญิงสาวแทบล้มทั้งยืนเมื่อรู้เพิ่มว่าชะตากรรมของน้องสาวเกิดขึ้นโดยมีต้นเหตุมาจากตัวเธอ ครอบครัวมีหนี้สินล้น

เฉย...วันรุ่งขึ้นเธอก็เดินทางออกจากเม

ก็จะสู้จนยิบตาเพื่อจ

ตะ เจ้าของอาณาจักรราชเกียรติกูรแถมพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าหนี้ของครอบครัว...บางสิ่งท

อมเปลี่ยนใจ นอกเหนือกว่านั้นความรู้สึกผิดในใจเธอก็บ

กดี ได้เห็นวันนี้ว่าน้องมีความสุข แหววก็

คง 6-7 ปี เมื่อเขาถามถึงสินสอดย้อนหลัง วูบหนึ่งนั้นเธอรู้สึกหน้าร้อนผ่าวข

ู้หญิงที่ผมรัก เธอเป็นหัวใจของผม

กและความรู้สึกปกป้องของรัชตะที่มีต่อน้องสาว คำยืนยันหนักแน่นจากผู้ชายตัวโต ท่าทา

รีสอร์ต แสงอ่อนของแสงอาทิตย์ยามเย็นกำลังอุ่นสบาย เธอหลับตา ใบหน

พิชชาก็คลายลง ดวงต

...เรียวคิ้วสวยของหญิงสาวขมวดมุ่น เริ่มจะไม่พอใจเมื่อความสงบท

กว้าง ทอดยาวเกือบยี่สิบเมตร เก้าอี้หวายก็วางอยู่ตั้งหลายมุม หนุ่มสาวสองคนคงอย

านที่ฉอเลาะต่อห

่อนคลายของตัวเองต่อ หากแค่แพขนตาทาบชิดพว

ร.ไปหาก็ติดต่อไม่ได้ หนูร้อนใจทั้งวัน กลัวว่า

คิดว่าผมจะชิงหนี

่าซาบซึ้งก็ไม่เชิง มันฟังดูขำๆ ระคนเย้ย

.ไปที่ทำงาน ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้รับ