ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

อกมา ก่อนที่จะส่งถุงในใหญ่ที่เดิมที่ใส่เห็ดหล

ินไม่รู้ว่าเงินมีมากเท่าใด แ

้าพันเก้าร้อยเก้าสิ

ินก็ร่วงหล่นเต็มพื้น จือหลินส่ายหน้าก่

้ำเสียก่อน” จือหลิ

้มาขโมยไปจนหมดแน่” ล

็นแน่เจ้าค่ะ” จือหลินกลอกตาอย่างเหนื่อยใจ เรือนของนา

ของนาง เพราะหากให้มารดาเป็นผู้เก็

็กไปท่านปู่จง ท่านป้าหลิ

ราะทั้งสามเรือนล้วนแล้วแต่หยิบยื่

ำท่าทางประหลาดก่อนจะเดินออกจ

หรือไม่เจ้าคะ” จือหลินเอ

อกมาจากเรือนอย่างสงสัย เพราะในตอนนี้แต่ละเร

มีอันใดให้ข้าช่วยรึ” ท

่ะ” ลี่อินเอ่ยเสียงเบา เพราะนาง

ท่านป้าจงก็เดินไป

านเช่นไรที่มีน้ำใจกับข้าสองแม่ลูก จึงนำเห็ดที่หาได้มาแบ่งให้ท

อ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อ สองแม่

่ามือเล็กๆ ของจือหลินเท่านนั้น หากทั้งคู่ได้เ

้งสองพูดอันใดไม่ออกได้แต่ผลักถ

มาจนถึงวันนี้ได้หรือไม่” เมื่อเห็นสายตาที่จริงจังของจือหลินทั้งคู่ก็ถอนหายใจออก

อย่างไรข้าก็เห็นเจ้าสองคนแม่ลูกเป็นลูกเป็นหลานมาโ

อยก็เดินไปที่เรือนหลังอื่นต่อ เพราะ

อยากให้ทั้งคู่นำไปขายเพื่อแลกเงินมาซ่อมแซมเรือน แต่เมื่อเห

ือให้เป็นความลับ แต่เมื่อใดที่ถูกผู้อื่นสงสัยเหตุใดถึงมีเงินมาซ่อมเรือนพว

ของตนไปจัดการทำอาหารท

ชาวบ้านในหมู่บ้านรับรู้ เพราะทั้งสามตระกูลล้วนเข้าเมืองไปข

ลึงทอง ข่าวในเมืองล้วนกันแต่พูดถึงความโชคดี

อมแซมเรือน ส่วนเงินที่จือหลินนางขายเห็ดได้ทั้งสามตระ

ถามจือหลินแต่ก็ถูกพวกเขาห้ามไว้ ทั้งบอกว่าจือหลินจำทางที่ไปหามิได้ เพ

อกข้าไปหาแล้

กเจ้าก็ไม่เชื่อ” แต่เมื่อไม่พบต่างก

ก็บไว้แต่ผู

ค์คงจะให้ของดีกับพวกเจ้าหร

ก็แยกย้ายกันกลับเรือนไป บางส่วนจึ

บอกจำไม่ได้ ไม่ว่าถามเรื่องอันใดก็จะเห็นเพี

ง” บางคนโลภก็อยากจะขอจากจือหลินท

แล้วเจ้าค่ะ" จือหลินเอ

ือ” ชาวบ้านต่างต่อว่

กินก็ต้องกินเจ้าค่ะ หรือเห็ดที่ไ

านางเจ็บป่วยก็กลั้นหัวเราะเสียท้