เด็ก..บ้านนอก

ร ตื่นเด

ยู่ถึงกับสะดุ้งตื่น เขาคว้ามือถือมาดูเวลา เพิ่งจะแปดโมงเช้า เมื่อคืนกว่าเขาจะได้นอนเพ

หรือคะ

ของอมรงัวเงียกำ

จ้าเข้มน่ะ เดี๋ยวพี่ไปด

วดีที่มาโวยวายที่หน้าบ้านของเขา บ้านพักของมันเขาก็จัดไว้ให้ต่างหากแล้ว บ้านหลังนั้นอมรซื้อไว้เพื่อเอาไว้สำหรับรับแขก และเอาไ

ไรว

ูรั้วเพื่อให้เจ้าเพ

ด็กในร้า

บ้านได้แล้วก็ไม่รอ

ไรน

วยซ้ำ เข้มชี้ที่แก้มของตัวเอง ซึ่งมัน

้องรับ

มนิ้วชี้ของเพื่อน ก่อนจะหัวเ

อผู้ห

ไงวะ เข้มได้

่แล

มรับไปตา

องวะ แล้วแกไปทำอีท่าใหนถึงได้โดนตบซะเต็มแรงแบบนี้ ไม่อยากเชื่อ คนระดับอย่างคุณเข้ม

ต่ลูบแก้มตัวเองข้างที่โดนตบ

าตัว..คน ๆ น

ีกครั้ง อมรจึงเร

ว่าเป็นเด็กในร้าน ไม

ื่อนอย่า

้านเอ็งนั่นแหละ ก็แม่ส

ว ใครแม่สา

ับคำพูด

ที่ตบ

าแม่สาวเอวเด้งคนนั้นก็คือแดนเซอร์ที่ขึ้นเต้น

น นักดนตรี พี่นกเป็นคนรับผิดชอบ แต่ว่าข้าก็ต้องให้ความเป

ชอบทางด้านเอ็นเตอร์เทนทั้งหมด ทั้งนักร้อง แดนเซอร์ นักดนตรี หร

โทรหาเจ๊นกเพื่อสอบถามว่าแม่สาวเอวเด้งของไอ้เข้มน่ะเป็นใคร เมื่อได้รู้คร่าว ๆ แล้วว่าเป

ให้จัดก

งของฝนจากเจ๊นกผ่านอมรอีกทีก็เกิดส

ดการเอง ข้าจะไป

พักพน

อร์ไซค์ ฮาร์เล่ย์คันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบ้า

ให้ พอตอนหลังบอกจะจัดการเอง เฮ้อ ! ช่างเถอะเรื่องของมัน ไปนอนกอดลูกกอดเ

ขาจะมาหา เธอจึงนั่งรอเขาที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นจามจุรี เมื่อเข้มเห็นเจ๊นกนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาก็ดับเครื่องยนต์และก้าว

เธอออก

่เอามือทาบอกระงับความโมโหไว้ในใจ มิน่าล่ะเมื่อเช้ามันถึงได้ลุกลี้ลุกลนอยากจะกลับบ้าน

กโมงเช้านี่เอง แต่ว่าเย็นนี้มันจะมาทำงานอ

ฝนอยู

องฝนให้กับเข้มไป จากที่ฟังเรื่องราวจากอมรเจ๊นกรู้แค่ว่านังฝนไปตบหน้าผู้ชา

ณสิบโมงเช้า แสงแดดอันร้อนระอุนั้นไม่ระคายผิวเขาแม้แต่น้อย เพราะแจ๊กเก็ตหนังอย่างดีสีดำ หมวกกันน็อคครึ่งใบยี่ห้อเดียวกันกับรถมอร์เตอร์ไซค์ แว่นกันแดดยี่

ข้าวผัดกระเพราที่ร้านในปั๊มนั่นแหละ อีกประมาณ 25 กม.ก็จะถึงหมู่บ้านของฝนแล้ว เข้มดูจากจีพีเอสใน

พราะอมรมาเป็นร้อยเวรพอดี โดนจับคดีชกต่อยบ่อยมากบางครั้งเป็นอมรเองนั่นแหละที่เป็นคนช่วยประกันตัวเขาออกมา เจอกันบ่อยจึงถูกชะตา อายุอานามก็ไล่เลี่ยกันจึงคบกันเป็นเพื่อน จนกระทั่งพ่อกับแม่มาตามตัวกลับบ้านเพราะพี่ชายของเขาสองคนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ไม่มีคนช่วยบริหารกิจการที่บ้าน เขา

บ้านเล็ก ๆ ในตำบลแห่งนี้ จีพีเอสในโทรศัพท์ก็แจ้งว่าได้มาถึงจุ

นชื่อฝน ที่ทำงาน

่หนึ่ง ฝนที่ทำงานร้านอาห

นบ้า

าแล้วหลายสิบปี ข้างล่างเป็นปูนที่สภาพก็เก่าไม่ต่างกัน แต่ดูสะอาด

มน้ำมันที่ใหญ่ ๆ ที่พ่อหนุ่มผ่านมานั่นแหละ

เขาก้มหัวลงเป็นเชิงขอบคุณป้าคนนั้น และขับรถมอ

ัวยากจังนะแ