ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่

เพียงแค่เห็นซาลาเปาท้องของเขาทั้งสองก็ร้องประท้วงขึ้นมาพร้อมกัน เฉียวลู่หัวเราะท่าทางของเด็กชายทั้งสองด้วยความเอ็น

ตาก่อนแล้วเราค่อยไปกิ

เด็กๆ ทานเข้าไปยังน้อยอยู่เลยแต่จะให้ทำอย่างไรได้ตอนนี้ถึงลิมิตคำสั่งของแล้ว เอาเถอะพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่เฉียวลู่คิดว

่งที่นางต้องการ เฉียวลู่คว้าตะกร้าขึ้นสะพายไหล่และหยิบเอาม

่จะขึ้นเขาไปดูสักหน่อยว่ามีอะไรพอให้เ

ชื่อฟังแต่ผิดคาด เด็กทั้งสองคนส่ายหน้าไปมาเป็นกลอ

ด็กๆ เชื่อฟังและเป็น

หายใจออกมาอย่างจนใจเด็กสองคนนี้ตอนปกติก็ดูว่าง่ายอยู่หรอ

ว่าลูกสองคนจะต้องอยู่ใกล้แม่เอาไว้นะเพราะบนภูเขา

าถึงไม่ยอมพูดนะท่าทางก็ดูน่าจะสามขวบกว่าได้แล้ว เอาเถอะเดี๋ยวค่อยๆ สอนพ

ี้หลงกับอวี้ชิงที่กำลังใช้ขาสั้นๆ ของพวกเขาพยายามเดินตามนางมา เด็กสองคนนี้เดินตามหลังนางมาโดยไม่บนว่าเหนื่อยไม่งอ

อนนี้ยังเช้าอยู่ไม่ต

งว่าง่าย เฉียวลู่เช็ดเหงื่อบนใบหน้าที่ซูบตอบของเด็กทั้งสองอย่างเบามือ ท่าทางของนางดูทะนุถนอมเหมือนกำลังเช็ดสิ่งขอ

ม่ แม่บอกแล้ว

ยวลู่อย่างออดอ้อนท่าทางของพวกเขาเหมือนกระต่ายน้อยที่พยายามอ้อนเจ้าของ เฉีย

แล้วเฉียวลู่และบุตรชายทั้งสอง

มให้อวี้หลงกับอวี้ชิงถือเอาไว้ และสั่งให้เด็กทั้งสองเดินอยู่ข้างหลังนางห้ามห่างเกินสองก้าวอวี้หลงกั

พียงเห็ดหอมกับเห็ดหูหนูมาเล็กน้อยเท่านั้น มีเห็ดเพียงไม่กี่ชนิดที่นางรู้จักและพวกมันล้วนเป็นเห็ดที่นางเคยกินที่ร้านอาหารทั้งนั้น ต้องขอบคุณความช่างสังเกตของนางที่ไม่ก้มหน้าก้มตา

ิเวณตีนเขา เพราะนางกลัวว่าหากเจอกับสัตว์ป่าทั้งสามคนคงไม่รอดกลับไปแน่และเรื่องที่เฉียวลู่กลัวก็เป็นความจริง ห่างออกไปร