ชะตาร้ายกลายรัก

เพราะเจ้า

ะ" ซุนฮวายกผ้าเช็ดหน้าที่กำลังปักลวดลายให้สาวใช้ได้ดู นางลังเ

ล้วว่าตำหนักท้ายจวน หาได้มีผู้ใดเข้ามาวุ่นวายไม่ เพราะคำสั่งของเจ้าของจวนที่สั่งเอาไว้ว่าห้ามผู้ใดเข้ามาปรนนิบัติรับใช้พระชายาอย่างนาง หากถึงเวลาอาหารจะเป็นเสี่ยวอี้ผู้นั้นที่เดินไปรับอาหารจา

ง!

เดินออกไปดู เมื่อเห็นว่าผู้ใดที่บังอาจเข้ามายังห้องนอนของพระ

ียกเจ้านายตัวเองเสียงสั่นใบ

วาเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นใบหน้าเย็นชาของ

่อ.

งนี้ไม่ปกตินัก ตั้งแต่เจ้านายนางแต่งเข้ามามีครั้งไหนบ้างที่ท่านอ๋องจะเข้ามาหาเช่นนี้ หลังจากเนรเทศนางทั้งสองคนมาแล้ว เ

ากนังบ่าวอวดดีผู้นี้ไปโบยหนึ่งร้อยไม้" พ่อบ้

เอ่ยอันใดออกไป พ่อบ้านเฉินหันไปมองพระชายา เพราะไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี คำสั่ง

จะสั่งลงโทษนางไม่ว่าสักครึ่งคำ แต่นี่ทั้งนางและสาวใช้ก็อยู่กันอย่างเจียมตัวมาโดยตลอด เขาสั่งจองจำให้นางอยู

มองกัวซุนฮวาก่อนจะหันไปต

รอให้สั่งเป็นครั้งที่สามพ่อบ้านเฉินรีบเข้ามาจับแขนของเสี่ยวอี้และดึงออก

ช้ของหม่อมฉันทำสิ่งใดผิด" ซุนฮวากำมือแน่นมองตามสาวใช้ที่โดนลากออกไปอย่างเจ็บ

นี่ นี่ถ้าข้ามาไม่ทันเจ้าก็คงจะลอบวางยาพี่ชายข้าเช่นเดียวกับที่ทำกับข้าใช่หร

อมฉันก็จะได้รับพระราชทานมงคลสมรสให้อภิเษกกับองค์ไท่จื่ออยู่แล้ว แล้วมีเหตุผลใดที่หม่อมฉันต้องวางยาพระองค์ด้วย หากเลือกได้ผู้ใดบ้างจะ

้น ร่างหนาเดินเข้าไปกระชากแขนซุนฮวาให้หันมาเผชิญหน้ากับตนเอง อาภรณ์บางเบาที่นางสวมใส่เกี่ยว

ปิดหน้าอกของตนเอง ใบหน้าแดงเหมือนผลอิงเถาน

สไม่ใช่หรือ วันนี้ข้าจะยอมลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับเจ้าเอง เจ้าจะได้ไ

ไปปลายจมูกโด่งกดลงไปที่ลำคอระหง มือหนาก็บีบขยำไปที่ดอกท้อคู่

ล่าง หัวเข่าแกร่งดันแยกขาเรียวให้ออกจากกัน นิ้วหนาแบะกลีบบุ

้อ..."เสียงหวานทั้งห้ามทั้งคราง นางไม่ร

กันวุ่นวาย เขาไม่อาจทนความต้องการของตนเองได้อีก หยกแท่

" ซุนฮวากรีดร้องขึ้นใบหน้าหวานเปียกปอนไ

ั้นเขาจะไม่มีสติ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะจำสิ่งใดไม่ได้เขาและ

่งเข้ามาในจวนข้า เจ้าก็ต

พั่บ!!!

่ดังเท่าเสียงกรีดร้องของซุนฮวา นางทั้งผลักไสและจิกข่วนไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอกจนจ้าวฉงซานรู้สึกรำคาญ เขารวบมือบางของนางประกบกันและมัดด้วยเศษผ้า ซุน

อง ข้าจะทำให้เจ้าร้อ

สัญชาตญาณดิบของเขาก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง ร่างหนาจับเอวบางเอาไว้แน่น ก่อนจะกระแทกแท่งหยกร้อนเข้าออกร่องแคบอย่างแรงเร็ว เส