สามีท่านหย่ากับข้าเถอะ

ที

บ้าน

หนึ่งวันก่อนออกเ

มของคู่บ่าวสาวที่เจ้าบ่าวต้องพาเจ้าสาวกลับมาเยี่ยมบ้านเดิม ทั้งสองเดินทางมาถึงจว

หยางฟางหรง หยางเจียลี่ และบรรดาบ่าวรับใช้ทั้งหมด เมื่อทั้งส

กขึ้น นางไม่ชินกับการที่ทุกคนต้องมาถวายความเคารพ

้าไปด้านในดี

นี้ที่ด้านนอกจวนล้วนมีชาวบ้านที่มามุงดูกันหลายคนนัก เซ

ปรดปรานต่อพระชายามากเท่าใด นางยิ่งเจ็บปวดใจมากเท่านั้น ทำไมที่ตรงนั้นไม่เป็นของนาง หรือเพ

ยางหมิงจึงได้ขอตัวไปทำงานต่อในห้องหนังสือ ซึ่งงานนั้นสืบเนื่องมาจากการที่ชินอ๋องจะต้องออกไปรบที

พรั่ง ซึ่งเป็นมุมโปรดของเขากับน้องสาว หยางเฟยเทียนกับเซี่ยเหวินหรงชิมชาจากดอกเหลียนฮว

ใช้นำพิณเข้ามาด้วย เพื่อนางจะได้บรรเลงพิณให้ชินอ๋

ล้อมอย่างสงบมากกว่า ขอคุณห

งของเขานั้นช่างใจกล้าเหลือเกินชินอ๋องเป็นถึงพี่เ

ั้งยังพูดตัดความหวังของบุตรสาว ว่าให้นางมองหาชายอื่นซะหากยังไม่เลิกราเขาจะให้นางแต่งไปกับพ่อ

นไผ่

ห้บ่าวสองคนที่คอยดูแลแปลงสมุนไพรเก็บฉั่งฉิกที่มีอยู่เต็มแปลง นำไปตากแดดให้แห้

คยอ่านตำราสมุนไพรมาบ้าง ทำให้นางรู้สรรพคุณของสมุนไพร ผงฉั่งฉิกที่จะทำใหม่นั้นคงต้องรออีก 7 วันถึงจะได้ แต่ชินอ๋องต้

จว่าปิดประตูสนิทแล้วหยางซูมี่จึงสั่งให้เจินเจินและซินซินงัดไ

บที่เดิม นางเพียงแค่หยิบสมุดออกมาเล่มเดียว เจินเจินเอาสมุดที่คุณหนูส่ง

อรับฝากเงินตงตง เสร็จแล้วซื้อขนมดอกกุ้ยฮวากับขนมเซาปิ่งกลับมาด้วย” เจินเจินรับคำสั่

จากนั้นจึงเดินไปที่ศาลาเหลียนฮวาเพื่อไปหาพระสวามีกับพี่ชายใหญ่ที่นั่งเล่นหมากล้อมกันมาเกือบ 1 ชั่วยามแล้ว แ

ต่บางทีก็ดูใจอ่อนมักอ่อนข้อให้พี่ชายใหญ่ของนางเสมอ หยางซูมี่อดจะนึ

ล้อม หากเป็นปกติหยางเจียลี่จะต้องเข้ามาเสนอหน้า แฮ่ม! ต้องมาให้พระสวามีของนางเห็นหน้

รองออกไปเล่นพิณที่อื่น” หยางซูมี่เลิ

องเล่นหมากล้อม

ังแกบ่าวไพร่ และยังเคยกลั่นแกล้งหยางซูมี่คนเก่าแต่หลังจากที่ไผ่หลิวเข้

งใช้คำราชาศัพท์หรอก มา

รเดินหมาก เขาเคยได้ยินมาว่าหยางซูมี่นั้นอ่อนด้อยในศาสตร์ทั้งสี่ เขาเองก็ยังไม

หมากของเซี่ยเหวินหรงกับ หยางเฟยเทียนที่ดูจริงจัง หยางซูมี่เพ

พ้แต่เขากลับรู้สึกภูมิใจมากกว่า ครั้งก่อนที่เขาเดินหมากกับพี่หญิงใหญ่นั้

ยๆ เพราะไม่ได้หวังผลแพ้ชนะ แต่เป็นการชี้แนะแนวทางให้ฝ่ายตรงข้าม อีกทั้งการเดินหมากของหยางซูมี่ก็เหมือนกับ

าให้มาร่วมโต๊ะอาหารกันที่โถงเรือนหลัก ทั้งหมดเมื่อมานั่

ุกคนเรียกรอยยิ้มจากทุกคนที่นางช่างเอาอกเอาใจเช่นนี้ เซี่ยเหวินหรงเองก็ทานได้มากถึง 2 ถ้วย บรรยากาศบนโต๊ะอาหารไม่ได้คร่ำเคร่งมา

องเก็บสมุนไพร นำผงฉั่งฉิกออกมาให้เซี่ยเหวินหรงดู พลางอธิบายถึงสรรพคุณห้ามเลือด ทั้

ถึงกับหัวเราะออกมาอย่างยินดี แล้วคว้าตัวหยางซูมี่เข้ามากอดแนบอกแก

ายหันกลับมาจุมพิตที่หน้าผากกลมมนของหยางซูมี่ นางถึงกับทำวางหน้าไม่ถูกรีบหันหลังเดินออกไปจากห้องเก็บสมุนไพร