หวนคืนมิลืมรัก

ียงครู่เดียวสายฝนก็สาดกระหน่ำลงมา เหมือนกับว่าเป็นลางบอกเหตุบางอย่าง ประตูหน้าเรือนท้ายตำหนักถูกกระชากเปิดออ

งค่อยๆ หันกลับไปมองช้า ๆ ถึงจะพูดว่ามองแต่นางก็ม

ดวงตาเบิกกว้างมองสตรีที่นั่งบนเก้าอี้ ใบหน้าที่เคยงดงามกลับขาวซีด ดวงตาขุ่นมัวไร้แวว เส้น

เพราะว่านางมิได้พูดคุยกับผู้ใดนานมาก

่อย ๆ ลุกจากเก้าอี้ มือเรียวยื่นออกไปข้างหน้า

นมาพ่ะย่ะค่ะ”คนเราก็เท่านี้ ผู้ใดจะไปคิ

ชายข้า ตายไ

ม่พอ แม่ทัพหลิวยังเหิมเกริมลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาท พระชายาท

่คาดคิดว่าวันนี้พี่ชายนางจะถูกฐานะกบฏ สวมลงบนศีรษะ ช่างน่าขำ ลอบปลงพระชนม์เ

ดจะเข้ามาบอกข้าเพี

ะค่ะจะทนอยู่กับความอัปยศนี้ไปเพื่อสิ่งใด รอสิ่งใดอยู่หรือ มิสู้จากไปอย่างส

เขามาพบข้า!!..” นางแค่นเสียงออก

หากพระองค์อยากพบเจ้าก็คงยอมมาพบไปนานแล้ว ดวงตาเจ้ามืดบอดพระองค์ยังไ

่เลย จัดการได้แล้ว”หลิวอว

งจำได้ดี เ

สินะองค์ชายสี่พระสวามีนางจะเข้ามาพบนางหรือ เกรงว่าย

หลิวอวี่หนิ่งให้แนบลงกับพื้น อินจูหลีถอยหลังออกมา นางคว้าเอาแจกันใบให

พบุรุษ ผิดต่อราชวงศ์ไท่กู่จึงได้ปลิดชีพตนเอง น้อมรับความผิดร่วมกับพี่ชาย”สิ้นเสียงอินจ

ยงคนเดียวของนางก็คงจะไม่ตาย สกุลหลิวก็คงจะไม่ล่มสลาย เสียดายที่โลกนี้ไม่มีคำว่าหาก ไม่อย่างนั้นครอบครัวนางคงไม่จบสิ้นลงเช่นนี้ นางไม่ยิ

ั่วช้าอย่างท่าน กู่เหว่ยหยวน ข้าขอให้ท่านโดนเหมือน