ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง

1 ติ่ง

างแรงจนเกิดเสียงดัง “ปัง!” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเท้าสะเอว สายตาจับจ้

กมาอย่างชัดเจน ความรู้สึกโกรธเคืองแทนหานอี้หลงยังคงพลุ่งพล่านอยู่ในอก ตัวละครพระรองที่เธอตกหลุมรักดั่งชายในดวงใจกลับต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเศร้าสลด เขามอบทั้งชีวิตและจิตใจให้กับนา

ขียนใจร้ายมากเลย” ภัทรายังคงบ่นอุบออกมาเบาๆ แต่ด้วยความอินจัด น้ำเสียงของเธอแฝงความ

บาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทอย่างนึกขบขันในความอินจัดของเพื่อนสนิท “ภัทรา...แกนี่มันอินมากเกินไปแล้ว มันก็แค

นใจร้ายกับหานอี้หลงมากเกินไปแล้ว เขาทั้งแสนดี ทั้งอบอุ่น ขนาดโดนหยางชิวเหยาทำถึงขนาดน

ภัทรา...ผู้ชายที่ดีขนาดแกว่าก็มีแต

็นหยางชิวเหยานะ...ฉันจะหอมซ้ายหอมขวาทั้ง

รือเปล่า ฉันว่าขืนแกยังฟุ้งซ่านและเพ้อเจ้ออยู

ถ้าฉันไม่เจอผู้ชายแบบหานอ

เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ฉันกับพวกน้ำฝน

เร็ว “ไม่เอา ฉันไม่มี

งที่แขวนไว้บนเก้าอี้ “ตามใจแกแล้วกัน เชิญแกอยู่กับพระรองในจินตนาการของแ

อีกครั้ง ก่อนจะหันไปจ้องม

านอนบ่นในกลุ่มแชทตอนดึกนะ พวกเราจะสมน้ำหน้าให้ คอยดู” พูดจบเอริ

ปด้วยความรู้สึกผิดหวังและความค้างคาใจอย่างไม่จางหาย หานอี้หลง…ชายหนุ่มที่เธอรู้สึกว่าเขาควรได้รับความสุขมากกว่

รอบงำเธอ ดวงตาของภัทราเริ่มปรือต่ำ ก่อนจะปิดลงอย่างช้าๆ แท็บเล็ตหลุดร่วงจากมือของเธอแ

ู้สึกหนาวเหน็บและเย็นเยือกเข้ามาภายในหัวใจ ภัทรากวาดสายตามองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้ สวนกว้างใหญ่ที่ป

ึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอ

ู่เบื้องหน้า ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกมาช้าๆ เขาสวมชุดยาวสีขาวลวดลายปักเลื่อมทองที่ดูสง่างาม

ี้…หานอี้หลง ตัวละครที่เธอหลงใหลในนิยาย

ัทราถามด้วยน้ำเสียงสั่นเคร

เขาเพียงยกยิ้มขึ้นมาด้วยรอยย

ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นความฝันหรือความจริง แต่แววตา

มือใกล้จะสัมผัสชายหนุ่มตรงหน้า หมอกควันขาวก็เข้าปกคลุมแทนที่ด้วยความ

ชั่วขณะ ก่อนที่ร่างของภัทราจะถูกดูดเข้าไปในบางสิ่งบา