icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องอำมหิต

บทที่ 14 หนี

จำนวนคำ:1804    |    อัปเดตเมื่อ：26/05/2025

จ้าวหลันอวี่ชะงักเท้าตัวแข็งทื่อ นางรี

งจะตรวจปร

นต้องการทำสิ่งใด แล้วนั่นแต่งกายอะไรของท่านกัน” จ้าวหลันอวี่ถอนหายใ

ปลดล็อกบท
บทก่อนหน้า
บทถัดไป

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 สกุลจ้าว3 บทที่ 3 หรือจะเป็นเพียงความฝัน4 บทที่ 4 เดินหมากด้วยตนเอง5 บทที่ 5 สามวีรบุรุษสร้างแคว้น6 บทที่ 6 เข้าใจเหตุผล7 บทที่ 7 เหมือนมารดาของเจ้ายิ่งนัก8 บทที่ 8 ซ่อนกล9 บทที่ 9 ตกสระบัว10 บทที่ 10 รับผิดชอบเอง11 บทที่ 11 เตรียมใจแต่งให้ข้า12 บทที่ 12 จ้าวอี้หาน13 บทที่ 13 แต่งงานย่อมเป็นคำสั่ง14 บทที่ 14 หนี15 บทที่ 15 สาวใช้ทรยศ16 บทที่ 16 ข่มขู่17 บทที่ 17 โสเภณีกองทัพ18 บทที่ 18 ต้องการสิ่งใดจากข้า19 บทที่ 19 สร้อยสมปรารถนา20 บทที่ 20 ส่งสร้อยกับจี้หยกมา21 บทที่ 21 หมวกเขียวใบใหญ่22 บทที่ 22 เผาโรงครัว23 บทที่ 23 ร้ายต่อคนทั้งใต้หล้าแต่จะดีต่อท่านเพียงผู้เดียว24 บทที่ 24 หลบหน้า25 บทที่ 25 ข้าไว้ใจท่าน26 บทที่ 26 ลอบทำร้าย27 บทที่ 27 เหตุใดจึงแต่งตัวเช่นนี้28 บทที่ 28 ไว้ใจได้หรือไม่29 บทที่ 29 แบ่งกลุ่มคน30 บทที่ 30 ข่าวลือ31 บทที่ 31 อยากเป็นฮองเฮาหรือไม่32 บทที่ 32 ให้ข้าช่วยสืบดีหรือไม่33 บทที่ 33 ใต้หล้าเป็นสินสอด34 บทที่ 34 กุมความลับ35 บทที่ 35 ดูหมิ่น36 บทที่ 36 กักขังสวี่ไท่เฟย37 บทที่ 37 ขุดหลุมพรางดักรอ38 บทที่ 38 ถูกจับตัวไป39 บทที่ 39 ศิษย์สำนักเดียวกัน40 บทที่ 40 แตะถูกเกล็ดย้อน41 บทที่ 41 รอยยิ้มของปีศาจ42 บทที่ 42 เกิดความสงสัย43 บทที่ 43 อยู่มิสู้ตาย44 บทที่ 44 ตลาดค้าขายเมืองเฉินโจว45 บทที่ 45 จี้หยกของข้า46 บทที่ 46 เจ้าจะเป็นน้องชายข้าไม่เปลี่ยนแปลง47 บทที่ 47 อดีตสาวใช้ซางซื่อ48 บทที่ 48 ผู้บงการเบื้องหลัง49 บทที่ 49 เคียงบ่าเคียงไหล่50 บทที่ 50 กลับจวนสกุลจ้าว51 บทที่ 51 กลับดำเป็นขาว52 บทที่ 52 สละรันมามา53 บทที่ 53 ฮ่องเต้ตวนมู่หมิงฮ่าว54 บทที่ 54 ลอบสังหาร55 บทที่ 55 กบฏขายชาติ56 บทที่ 56 ผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน57 บทที่ 57 พระราชทานมงคลสมรส58 บทที่ 58 คืนเข้าหอมีค่าดั่งทองพันชั่ง59 บทที่ 59 เซียนเป่ยสวามิภักดิ์60 บทที่ 60 เรื่องราวในชาติก่อน61 บทที่ 61 หรือเป็นความต้องการของสวรรค์62 บทที่ 62 กลับบ้านของเรา