เชลยรักพิทัก์บัลลังก์
าโฮ่วทู่นั่งลงไปที่เก้าอี้ รินชาใส่จอกส่
หรงหยางผู้นั้นจะเป็นหมากที่
่งอย่างหาผู้ใดเทียบมิได้เชียวล่ะ” ลูน่าโฮ่วทู่มองรอยยิ้มที่มุมปากของพี่ชายฝาแฝดตนเอง ก็ขมวดคิ้ว
ร หากเป็นข้าผู้ใดรังแกข้า ข้าจะตอบโต้กลับคืนเป็นเท่าตัว” แน่
จน์อีกมากมายนัก หากเป็นหมากดีเราก็เก็บเอาไว้ หากมิใช่ก็ทิ้งไปเสีย” ในเมื่อช่วยมาแล้ว จะบ
ยจองค์ชายสามโฮ่วหนานนัก หึ! คิดว่ามารดาเป็นที่โปรดปรานขอ
อาไว้บ้าง บัดนี้ตระกูลของเสด็จแม่ถูกเสด็จพ่อกดต่ำลงเรื
อจนเลือดไหลออกมา ยิ่งคิดถึงการกระทำของเสด็จพ่อ ลูน่าโฮ่วทู่ก็ยิ่งแค้นเคือง เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล
ยจการกระทำเช่นคนขี้ขลาดเช่นนี้นัก” ลูน่าโฮ่วยี่ถอนหายใจพลางส่ายหน้า ความหวาดระแวงข
่วยี่ที่เกิดจากครรภ์ของฮองเฮา ก็ระแวงและป้องกันอย่างแน่นหนา ก็ดูจากที่ยกองค์ชายใหญ่โฮ
จะคล้ายคลึงกัน ทว่ากษัตริย์แห่งทุ่งหญ้าจะส่งมอบบัลลังก์ให้กับพระโอรสที่แข็งแกร่ง แต่กระนั้นเหล่าขุนนางเก่าแก่ก็ยังคงยึดตามหลักจารีตเดิม รัชทายาทสมควรจะมาจากพระมารดาของแผ่นดินเท่
พระธิดาอย่างเจ้าก็เป็นเรื่องจริง เจ้าควรจะยึดเอาไว้ให้มั่น ส่วนองค
เพราะทนเห็นโฮ่วหนานรังแกคนไม่ได้ แต่นางมิได้ใส่ใจคิดจะเลี้ยงดูอีกฝ่ายแม้แต่น้อย นางไม่ชอบคนอ่
ตัวองค์ชายเชลยกลับไปเพื่อช่วยเหลือ มิใช่เพื่อกลั่นแกล้ง แสดงพ่อย่อม
นนั้นข้าจ
ล้ว” ลูน่าโฮ่วทู่มองฝ่ามือที่โลหิตไหลออกมา จา
้านหลังเสียก่อน นางรีบหันกลับไปมอง ก็เห็นองค์ช
ออกมา เสด็จพี่กล่าวไว้ว่า ให้เขาดูแลนางให้ดี นางมีชีวิตที่ดีหนึ่งวัน เขาก็จะมีชีวิตอยู่ต่อหนึ่งวันเ
าดเหลือสิ่งใด แจ้งกับอาจูไปหามาให้ นาง
องค์หญิงสามจัดเตรียมให้เขาดีห้องพักหลังคอกแพะเสียอีก ห้องนั้นมีเพียงหลังคาหลบแดด ทว่ามิได้มีผนังบังลมบังฝ
ๆ หลังหนึ่ง ถ่านไม้มิเคยได้ส่งเข้ามา ในเรือนหนาวเย็นยิ่งกว่าภูเขาน้ำแข็ง อาหารการกินก็ต่ำต้อยยิ่งกว่าขันทีในวัง เทียบกับที่นี่แ
ม่” ลู่น่าโฮ่วทู่ไม่คิดว่าอวิ๋นหรงหยางจะสังเกตเห็นบาดแผลตนเอ
งมา เขาใช้ปลายเล็บค่อย ๆ ดึงเอาเศษกระเบื้องออกมาอย่างตั้งใจ เขา
อทำแผลมาให้ข้า ขอสุราฤทธ
่สมควรดื่ม” ถึงกลับกล้าขอสุรายามนี้ ดูท่าองค์ชายล
งดึงเศษกระเบื้องออกมาให้หมด ไม่เช่นนั้นมือนี้จะอักเสบเป็
ประดับไปด้วยรอยยิ้ม แก้มด้านขวากดลึกเป็นรอยบุ๋มยิ่งขับเน้
่ะ องค์หญิงไปนั่งก่อนดีหรือไม่” ลูน่า
ลมาวางไว้ให้ และถอยไปยืนข้างผน
แสบเล็
เล็กน้อยนับว
อบแผลบนร่างกายเล่าพ่ะย่ะค่ะ” ลูน่าโฮ่วทูเกร็งต
ว่าเป็นเรื่องใหญ่อันใด ทว่าองค์ชายลูกแกะทำราวกับนางคือหยกบอบบางชิ้นหนึ่ง
********