วิญญาณพาวุ่น

ี่ตกงานจึงไม่ยอมนำเงินไปมอบให้ภรรยามู่หลงตามที่รับปากไว้ เจียอีเมื่อฟังจบก็คิดว่าแล้วนางจะท

างไร" หรือนางต้องแกล

ข้าจะบอกแหล่งที่

อง นางจะได้มากกว่าเงินก้อนนั้น

้ายที่ข้าห่วง หากไม่นำเงินไปให้นางข้าก็มิอาจจา

อ แล้วไม่ต้องเรียกแล้วนะ ข้าขอนอนให้สบายใจเสียหน่อย

ลู่เสียนฟัง สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว น้

้นมาให้ภรรยาของเขาดีหรือไม่"

ำหมึกหรือ" ลู่เสียนส่า

ที่บ้านของภรรยามู่หลงที่อยู่อีกฟากของหมู่บ้าน ภายในเรือนมีชาวบ้าน

หตุใดมู่หลงถึงยึดติดกับเงินห้าตำลึงนั้นนัก เพ

อกว่าตัวเขาไปขอยืมกระดาษกับน้ำหมึกจากสหายมาได้แล้ว

าจะเขียนเช่นใด ต่อให้รู้ก็ไม่รู้ว่ามู่หลงลายมือเป็นอย่

หลงเป็นเพียงคนส่งของความรู้ย่อมไม่มาก คงเขียนได้ไม่

งินมากับพี่ถัง ห้าตำลึง' นับว่าได้ใจความ ต่อให้เชื่

ใครสนใจก็นำจดหมายไปวางไว้บนโต๊ะที่ทำพิธีสวดส่งวิญญาณ ทั้งค

ือจึงนำไปให้คนอื่นอ่านให้แทน พอทุกคนได้รู้ใจความในกระดานต่

ั้นหนักขึ้น หลันถังก็ออกมาจากห้องแล้วพูดขึ้น แต่

อีกับลู่เสียนที่ยืนมองเหตุการณ์ต่างๆอยู่ก็ส่ายหน้า แต่วิญญาณของมู่หลงก็จ้องมองลุงใหญ

้ง โดยขอให้นางไปที่เรือนของหลัน

โดนจับได้มิใช่จะถูกทุบตีจนตายเลยหรือ

นางก็แกล้งเป็นผีแทนก็สิ้นเรื่อง เจียอีเดินไปหาลู

ขาว แล้วนำถ่านมาทาขอบตาของทั้งคู่ แค่เพียงมองหน้ากันเองก็ยังอดขำ

ดยเข้าทางหมาลอดด้านหลังของเรือน ทั้งคู่ไปยืนที่หน้าต่า

ียงทุ้มให้ดูเหมือนเป็นเสียงของบุรุษ โดยนางก้มต

วขอบตาดำยืนอยู่ เสียงร้องอย่างคนเสียสติก็ดังขึ้นปลุกคนทั้งเรือน เมื่อเห็นเช่

้างหน้าล้างตัวแล้วกลับเข้าห้องนอนเพื่อจะได้รีบ

งมู่หรง โดยบอกว่าตนเพิ่งค้นเจอจึงรีบนำกลับมาให้ แม้จะมีเสียงตำหนิจากชาวบ้านแต่ป้าสะใภ้ใหญ่ก็มิได้อยู

ตรียมตัวจะกลับเรือน แต่ก็พบกับวิญญาณของ

นไปสะกิดบอกน้องชายก่อนที่ทั้งคู่