แค้นนี้ต้องชำระ

หน้าขึ้นเพื่อทำให้การดื่มบรั่นดีง่ายขึ้น มีบรั่นดีบางส่วนไหลจากริมฝีปากของเธอ ลงมาที่คอยาวร

ี้ของเธอ พวกผู้ชายทั้งหลายในงานปาร์ตี้ไม่สามารถละส

่สีจั้นถิงแต่งงานกับเธอ เ

วห้อง เธอยังคงยืนได้ตรง แล้วเธอก็คว่ำขวดเปล่าในมือลง พลางจ

พอใจ “ซ่งชิงเหอ นี่เธอเสียสติไปแล้วรึไง

ย่างนั้นเหรอ？ ฉันนี่โง่จริง ๆ ！ ขอโทษนะ！ ท่านประธานสีคะ คุณช่วยสั่ง...” เธอหยุดพูดเพื่อเรออีกครั้ง “... ให

ที่มองมาดูช่างเย็นช

างราวกับเป็นเด็กตัวน้อย ๆ จากนั้นก็หันไปเปิดขวดที่สอง เธอยืนขึ้น หายใจเข้าลึก

้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก อย่างน้อยนี่ก็แสดงให้เห็นว่าเขาจงเกลียดจงชังซ่งชิงเหอเป็นอย่างมาก ถังยี่ซูควรจะรู

างนี้นี่เอง！ ที่แท้ก็เพราะตอนนี้พ

กทุกคนที่จ้องมองมา ซ่งชิ

อโทษนะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย” เธอก้าวเท้าเดินออกไปอย่างร

อที่ขณะนั้นไม่สามารถประคองตัวได้ จึงต้องใช้เวลาตั้งสติ

ยว เธอต้องมาดื่มบรั่นดีถึงสามขวดเต็ม ๆ แม้ว่าเธอจะเข้าถึงตัวสีจั้

่จะอาเจียนออกมาให้หมด หากแต่ปริมาณที่เธอดื่มเข้าไปนั้นมีมากเกินไป！ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่แทบดูไม่ได้ หยาดน้ำตายังคงเปื

กครั้ง สีจั้นถิงกับถังยี่ซูกลับไปแล้ว คนอื่น ๆ ก็กำลังทยอยเดินอ

่เย้ยหยันเธอขณะที่เธอเดินเข้าประตูมา “หล่อนนี่ช่างหวังสูงซะจริงเลยนะ คิดอยากจะจับคุ

้ลูกชายของตัวเองต้องจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ ไม่มีทางที่

าผากเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ถ้าเธอไม่ปวดท้องจนอยากจะเป็นลมแล้วล่ะก็ เธอคงไม่ปล่อยให้ฉินซิงหยู่พูดพล่ามอ

ถือว่าครั้งนี้เธอชนะไปโดยปริยาย เธอจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบ

กไป ซ่งชิงเหอก็ทรุดตัวลง

าวกับถูกเตะ เธออย

าเศร้าที่เธอไม่สามารถทนไว้ได้จนต้องอาเจียนออกมา ทว่า คราว

เป๋า ก่อนเธอจะทันได้กดโทรออกก็มีคนเดินกลับเข้ามาในงา

ชิงเหอกับกองเลือดบนพื้น แ

ำลังตกใจกลัว เธอไม่ได้พูดอะไร และเตะ

ง ซ่งชิงเหอร้องโอดโอยออ

มเจ็บปวดที่ท้องทำให้เธอเวียนหัว หยาดเหงื่อที่หลั

ซ่งชิงเหอในสภาพน่าเวทนาเช่นนี้ หลังจากที่ใช้ประโยชน์จากร่างกายที่อ่อน

มาด้วยซ้ำ เมื่อเธอเห็นเสิ่นเหยียนเป่ย เธอส่งยิ้มทักทายเข

งคืน ในที่สุดเธอก็ผ่

มไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาต้องรี

จั้นถิงกับถังยี่ซูเข้า ทั้งคู่ได้ยินเสียงผู้ช่วยจิ่ง ผู้ช่วยของสีจั้

ามอง ทั้งสองจดจ่ออยู่กับผู้ห

ปียกซกไปด้วยเหงื่อ สภาพเธอดูแย่มาก สีจั้นถิงเฉยเมยกับสิ่งที่เห็น ส่วนถังยี่

ารมณ์อยู่ข้าง ๆ หล่อน ก่อนตอบกลับไปว่า “ยังไ

ก็รีบเดินไปขึ

ว่าเสิ่นเหยียนเป่ยดูเป็นห่วงเป็นใยซ่งชิงเหอมากเลยนะคะ

นรถฮาร์คิมสีดำไป

ทางของเขาดี เพราะพี่

ับทุกคนแบบเดียวกัน ถัง

งขึ้น ที่จ

นซีอีโอของบริษัท เขาสวมเสื้อยืดพิมพ์ลายสีขาวรูปการ์

งสองข้างขึ้นมาผิวปากเป็นเสียงเ

ทักทายเขาว่า “อรุณส

นเฉินสบา

ตอบรับ ก่อนจะถามว่า “ผู้ช่

ับ คุณหนันเฉิน ท่านประธ

ปเปิดประตูสู่ห้องทำงานของซีอ

นันเฉินเป็นหนึ่งในนั้น เขาไม่เพียงแต่เป็นเพื่อนสนิทของสีจั้นถิงเท่านั้น

ันไปมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางสดใส “หนันเฉิน นายใช้เ

ย้อยขนาดนั้น ฉันก็ต้องแวะคุยกับพวกเธอสักหน่อยสิ ไม่ได้

ตอบอะไร เขายกแว่นส่องทางไกลขึ้นมาให้อีกฝ