แค้นนี้ต้องชำระ

นรหัสที่เธอตั้งไว้เมื่อหกปีก่อน หากไม่ได้ผล เธอคงต้องหาวิธีอื่น รหัสผ่านคือ 361110

าะเธอได้ยินเสียงบี๊บจากประตู เธอลองเปิดประตูบานให

่น ตัวแข็งเป็นรูปปั้น เธอเตรียมตัวมาดี ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอมีอุปกรณ์มากมาย

อมเสียศักดิ์ศรีตัวเอง ไปอ้อนวอนขออนุญาตสีจั้นถิงเป็นแน่ เธอคงจะแอบเข้ามาแต่แรกแล้ว ทุกอย่างที่เธอทำลง

ภวังค์ความคิด เธอรีบก

ยิบไฟฉายออกมา ถอดรองเท้าออก ก่อน

วามระมัดระวัง แวบแรก ห้องนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย แต่เ

มื่ออายุครบหนึ่งเดือน ที่เธ

อมมือไปแตะที่มุมหนึ่งของห้อง ฝุ่นที่เกาะอยู่เปื้อนติดมากับน

หนึ่งของห้องนั่งเล่น เคยมีตู้วางอยู่ตรงหัวม

ัติเหตุตรงนั้น เธอได้ยินเสียงร

ฟฉายที่ถือในมือไว้แน่น หายใจเร็วขึ้นและเร็วขึ้น เหงื่อผุด

รักของเขาอีกครั้ง เสียงที่เจ้าหนูน้อยเปล

ฉิงเฉิง... แม่กลับมาแล้วนะลูก” เธอเห

ม่คิดถึงลูก

าชายตัวน้อย ทว่าเขา

ี่เหลือไว้ เสียงของเฉิงเฉิงหายไปอี

ำของเธอ หยาดน้ำตาไหลอาบใบหน้าที่แสนง

ก็รวบรวมสติ เธอเดินขึ้น

นุ่ม ๆ ไปยังประตูห้องในสุด มันคือห้องนอนใหญ่ ห้องที่เ

เธอที่ลูกบิดประตูแ

ดูว่างเปล่า แม้จะมี

าไว้ เปลเด็กข้างเตียงและรูปถ่ายงานแต่งงานของเธอกับส

กใช้เวลาอยู่กับเฉิงเฉิงในนี้ เธอยังคงได้กลิ่นของ

นอนใหญ่ ห้องนั้นควรจะเป็นห้องของเ

ว้อย่างบรรจง เปลที่เฉิงเฉิงเคยนอนถูกย้ายมาไว้ในนี้แทน แต่รูปถ่ายของเขาได้หายไปแล้ว ซ่งชิ

ยผู้ล่วงลับของเธอ น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกครั้ง เธอเอามือข

ลับมาแล้วนะ แม่คิ

ากกอดรูปของลูกไว้กับตัวแล้วร้องไห้ออกมา เธ

ร้องไห้ เขาจำได้ว่า เพื่อนรปภ．เคยบอกไว้ว่าเมื่อหกปีก่อนมีคนตายท

ไปเองก็ได้ เขารวบรวมความกล้าเดินไปใกล้ ๆ ประตูหน้าของวิ

กำลังจะเดินออกไป เขาก็ได้ยินเสีย

ี่ราดออกมา เขาไม่กล้าพอจะเดินเข้าไปดูข้

้อนดูในกล้อง แต่กลับไม่มีใครเดินผ่านเข้าไปแถวนั้นตั้งแต่สองชั่วโมงก่อน รปภ．คนนั้นยิ่งหวาดกลัวขึ้นไปอีก ห

บมาจากจิ่นสิ้ววิลล่ากลับไปวางไว้ที่เดิม ก

องก็หมดแรงดูด มันตกลงสู่พื้นไม่นานหลั

็นโต้ง ๆ แบบนี้ แม้จะไม่ใช่ตำแหน่งสำคัญอะไร แถมเงินเดือนก็น้อย แต่เธอกลับไม่

รที่เธออยู่ค้างคืนจนถึงเช้าโดยไม่มีใคร

น้อย ๆ ติดมือมาด้วย โชคดีที่ตอนนี้ยังเป็นช่วงฤดูร้อน เธอจึงไม่ต้องพกของมาเยอ

่วินาทีที่ล็อคประตูก็ส่งเสียงบี๊บ เปิดรับชายลึกลับเข้ามา รองเท้าหนังสีดำใหม่เอี่ยมขอ

างล่างสองสามนาที หลงอยู่ในภวังค์ความคิด ในที่สุ

าวสะอาดเหมือนใหม่ เขาเดินท

งผิดปกติ มีร่องรอยของบางอย่างที่ผิดแปลกไป เขาหยุดอยู่ตรงหน้าป

ด้ว่าตัวเองเป็นคนปิดประตูไว้เอง ไม่มีใครเข้ามาที่นี่

เกือบหลับแล้ว หากแต่กลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธ

้ว ใครกันที่เข้ามาดึก ๆ

มาเดาแล้วว่าคน ๆ นั้นคือใคร เธอรีบลุกจากเตียง ไปซ่อนตัว

ต แสงแดดจะทำหน้าที่เป็นนาฬิกาปลุกของเธอ เธอเงียบเสียงลง ร่างกายตื่นตั

สายตาราวนกอินทรีของเขาไล่กวาดมองไปทั่วห้อง

าไป ‘กลิ่นน้ำหอม？

ใหญ่ถูกดึงออก แสงจันทร์ที่ส่องสะท้อนเข้ามาทำให้เขาเห็นว่

นใบหน้าของเขา ปรากฎว่าเป็นสีจั้นถิง ‘หล่อนอยู่ที่ไหน？’ เขาเอื้อมมือไปสัม

แล้ว หญิงสาวได้ยินเสียงเขาเดินไปมาบนพรมนุ่ม แสด

เขาสังเกตเห็นว่าหน้าต่างยังคงปิดอยู่ เฟอร์นิเจอร์ก็ไม่ได้ขยับเขยื

ห้องที่พอใช้ซ่อนได้ เขาหยุดเดิน หลังแน่ใจแล้วว่าคน ๆ นั้นซ่อนตัวอยู่ตรงไหน

งอยู่ที่นั่นหรือไม่ แต่เธอได้ยินเพียงเสียงหัวใจที่เต้นระรัวข