ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ

สดภายในห้องหอ ร่างของบุรุษรูปงามลืมตาขึ้น และทันทีท

ำสิ่งใ

หลงเจิ้งหยางหันขวับไปมอง และสิ่งที่เขาเห็น

เครื่องประทินโฉมยังคงเต็มไปด้

นรุ่มในร่างกายของเขามอดดับไปแล้ว แต่สิ่

นางทำให้

กเตียง ใบหน้าเต็

๋ลี่

ี่ได้ยินเสียงตวาด นางกะพริบ

งค์

ที่นางเห็นกลับมิใช่สายตาอ่อนโยนห

่งใดกับข้า” หลงเจิ้

ถึงเพียงนี

ะงัก มือของน

นมิได้ทำส

ำสิ่งใด” เข

ข้าถูกวางย

รื่องนี้จริงๆ เพ

ฉันมิได

่ามา

มองนาง ก่อนจะกระชากผ้าห่มออก

สด็จแม่ให้วางยาข้าแทนใช่ไหม เช่นนั้นข้

งก็เป็นผู้เดียวที่ได้รับผลจากมัน ถูกครอบครองโดยบุ

เกินกว่าจะเป็นพระชายาของข้า ถึง

าดลึกลงกลางใ

าทั้งคืน เจ้ารู้หรือไ

นางเม้มริมฝีปาก กลั้นน้ำต

เยว่ตัวสั่น นางมอง

งเดินไปคว้าอาภรณ์ของตนเอง

วินาทีเดียว เจ้ามิใช่สตรีที่ข้าเลื

ลหิตของนางลงบนพื้น รอยยิ้

เป็นพระชายาของข้

อับอาย น้ำตาคลอเบ้าแต่กลับไม่ยอมไหลออกมา หลงเ

ศึกที่ชายแดน” หลงเจิ้งหยางเอ่ยอย่างเร

เขาด้วยสายตาตกตะลึง “ท่านจะไป

งเรียบ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้

่ข้าจะไล่เจ้าไปให้ไกลที่สุ

ายไปอยู่ตำหนักเย็น อย่าได้ก

หนัก

เยว่ นางเม้มริมฝีปากแน่นพยายามสะกดกลั้นน้ำตา น

ะ” นางพึมพำเสียง

ดขาด เจ้าคิดว่าเจ้าจะได้อยู่ในตำหนักของข้า เช่นพระชายาคนอื่นหรือ ฝันไ

ฉันเป็นพระ

มีตำแหน่ง แต่เจ้าก็มิได้อยู

เจ้าจะสามารถผูกมัดข้าได้หรือ”

เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะถูกบีบบังคับ ไม่มีวันที่ข้าจะยินยอมรับเจ้า”

หยางก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกไปจา

ง ไป๋ลี่เยว่ก็เอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว รู้สึกเหมือนลมหายใจข

งค์

า แต่ถึงแม้เขาจะรังเกียจนางเพียงใด นางก

้ท่านจะไม่รักหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันก็ไม่เคยค

ิ้งหยางตัดบท มิ

วางยา ข้าก็มิได้ต้อ

ี่ข้าต้องแตะต้องเจ้ามันเป็น

ล่มพุ่งเข้าใส่ ร่างกายของนางเย

เย็นไปเถิด” เขากล

เจ้าด้วยสายตาอื่น เพราะข้าม

กัดฟันอดกลั้นเอาไว้ เขามิได้ต้องการให้นางอยู่ เช่นนั้นนางก็ค

วเพคะ หม่อมฉันจะไม่

รักหม่อมฉัน แต่หม

่อมฉันจะไม่ขอร้องให้

งจะจากไป เช่นเดียวก

็มิได้หันกลับมามองนางแม้แต่น้อย มีเพียงแค่น้ำเส

ก็

าวออกจากห้องหอไปโดยไม่แ

าที่ค่อยๆ ห่างออกไป น้ำตาที่นาง