สวาทหวาน

ที

รเดินด้วยเท้ามันก็จัดได้ว่าลำบากมาก เพราะต้องเดินออกจากซอยเล็ก ๆ แ

มันดูเปลี่ยวเกินไปสำหรับเด็กผู้หญิง” เขาคิดแบบนั้นจริง ๆ แต่ถ้าบริษั

ลานมากกว่า จอดตรงบ้านหลังนี้เลยครับคุณ” อุดมกล่าวอย่าง

่อแน่ใจว่าไม่มีหมาจึงเปิดประตูลงไปสำรวจด้านนอก “บ้าน

ที่บ้านอีกหลังหนึ่งที่ห่างไปประมาณยี่สิบเมต

เสียงถามพร้อมกับเดินมาห

้สตรีที่สูงวัยกว่าเล็กน้อย

่อนบ้านในอดีต ที่ไปทำมาหากินอยู่ในกรุงเทพหลายสิบปี มองไปที่เด็กสาวกับช

ะแถวนี้พอดีก็เลยติดรถเขามา” อุดมอธิบายให้อีกฝ่ายฟังแล้วมองหน้าของไซม่อน “ขอบค

ู่จะกลับเมื

่องแล้วก็จะกลับครับ อา

ือนกัน ถ้าอย่างนั้นขาก

ณ แค่นี้ผมก็เก

เป็นทางผ่านของผมอยู่แล้ว พ

องเขาอีกครั้ง เมื่อคิดถึงควา

พราะผมอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เลย ไม่ถึงสิบนาทีก็น่าจะมาถึง ผมไปก

ดม” นวลถามสามีของเพื่อ

อะไรเหร

ง หลานเอ็งเอาที่ไปจำนองไ

่นวล” อุดมยกมือกุ

ม หลานเมียเอ็งมันแสบนัก ข้ามีเ

ั้งสอง แล้วหวนนึกถึงคำพูดของผู้เป็นนายขึ้น

าข้างทาง คิดว่าอย่างน้อยก็ควรจะอยู่ให้เห็นหน้าหลานตัวแสบนั่นสักหน่อยแล้วค่อยจากไปจะดีกว่า

้อุดมเจ็บจุกที่หน้าอกจนหายใจไม่สะดวก

ป็นญาติพี่น้องกัน แล้วทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้” น้ำตาของคนแก่ไหลรินออกมาด้วยความรู้สึกผิดหวังอย่างที่ส

บใจ สงสารแต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง และรู้ว่าการคุยให้รู้เรื่องมันเป็นไปได้ยาก โดยเฉพาะกับคนที่เ

นะพี่ ฉันไม่อยากมีปัญหากับพวกเ

นไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุยต่อ เดี๋ยวจะ

้ะ

ด้ปริปากพูดอะไร เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้เหมือนกัน เธอได้แต่ชะ

ตรีที่พอจะคุ้นหน้าอยู่บ้าง ขี่รถเครื่องกลับมาที่บ้านหลั

” ศรีนวลเตือนสติอดีตเพื่อนบ้าน ที่กำลังเดินออกไป

่ ฉันไ

าวยกมือไหว้เพื่อนบ้านของ