คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

นก็ร้องไห้ขึ้นมา ขนตายา

ูกของเรา เ

สะอื้น ไม่

งงัน คิ้วขมวด

เหรอ? เป็นไ

้ว่าพวกเขา

ำเนิด กลัวเธอจะเจ็บ เข

งพูดถึงการ

ไปชั่วครู่ แล้วถามอย่างสงบ "เรื่องนี้

กลับมีข้อสงสัย ซูห

มฝืนเต

หน้านี้คุณเมาที่บ้านฉั

ใบหน้าของซูหยา

โชคดีขนาดนั้น ครั

ิดบนใบหน้าของซูหยานหยาน ฟ

มี ก็คงเป็นตอนที

องซูหยานหยานไม่เห

สาร คิ้วตกลง "หยานหยาน โรคของเธ

ๆ เสียงตึง "เรา

เสียลูกไ

ไม่อ

อกทันที มองฟู่ซือ

ักแน่นของเขา เธอก็ร

้าไปในอ้อมกอดของฟู

ะต้องฉัน แต่โอกาสครั้งนี้ คุณจะใจร้ายขนาด

ปด้วยน้ำตา เพียงแค่กระพริบ น้ำตาก

ยา ฉันก็ไม่ขออะไร แค่ขอให้คลอดลูกออกมา

น อย่างน้อยคุณก็ยังมีคนอ

็มไปด้วยความ

คร่งเครียด สายตาแสดงความไม่แน่ใจ

ื่อเด็กของเรา ฉันยอมทำทุกอย่าง ถึงแม้

อ พยุงเธอให้นอนลง "เธอ

อสุขภาพ ฟู่ซือจวินปลอบเธอให้

ฟ้าเริ

ันออก ซูชิงเฉิน

็นเธอนั่งอยู่บนโซฟ

ง ส่องให้เห็นใบหน้าที่

งไม่เข้าใจตัวเอง เสียงเย็นชา

่น เงยหน้ามองเขา

งมีเวลาว่างกล

อยเวลานี้ ฟู่ซื

ลุ่ยไปไว้หลังหู ยิ้มใ

าที่เพิ่งแสดงออกถูกเธอกดไว

ม เขาปลดกระดุมเพื่อให้หายใจสะดวก เสียงไม่

ุรกิจ ปู่โทรมาถามว่าเ

บบ้านคืนก่อนเพื่

นของซูชิง

วิธีเดิมอีกเพื

ล็กน้อย รีบปฏิ

ไม่เคยคิดจะให้ปู่กดดันฟู่ซ

ากให้เป็

ข้างๆ เขาเ

งมัน

ใช่เพราะเชื่อเธอ แต

น แล้วยื่นเอกสารให้เธอดู

สารกระแทกเข้าตาซูชิง

างไม่เชื่อ "คุณจะหย่ากับฉันเห

อคืน แต่ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของเ

อ

ลมเย็นแทรกเข้าร่างกาย

็ไม่เป็นไร เธอรอคอยฟู่ซือจวินอย่างเต็ม

จากความวุ่นวายก็ถูกโทรศั

งคืน แต่กลั

ถึงทำแบบน

กิดเธอเพื่อให้เ

อมให้พวกเ

มองฟู่ซือจวิน แต่เสียงยังสั่น "ฉ

กด้วยความเหนื่อยล้า

็นเด็ก หยานห

หัว ซูชิงเฉินรู้ส

งหมดที่รวบร

งหาคำพูดได้ "เก

กี่ยว

ึ.

ัวเราะเบาๆ

ามารถรับความเศร้า

าใบหย่าบนโต๊ะแล้วฉีกต่อหน

วลอยลง ขวางอย

งพวกเขามี

กน้อย ดวงตาที่เต็มไปด้ว

ถอยหลายครั้ง แม้แต่สิทธ

ธอว่าซูหยานหย

อมีลูกกั

นถือว่าเ

านลูกบุญธรรมแย่งไป ตำแหน่งข

เหมือนเร

ละห่างเหิน ยืนขึ้นมองเธอจากบนลงล

จางๆ ใช่ไหม ม

เคยรัก

บบนั้น เธอก็ไม่อ

นะทางกฎหมายยั

าจะไม่มีความส

นั่งเล่นตึงเคร

พท์ของฟู่ซือจวินดัง

รับ

ดและไม่ยอมให้ปฏิเสธ แฝงด้วยการข่มขู่ "พ