หลังเธอทำลายคำโกหก ทุกคนก็คุกเข่าขออภัย

เขากำลังขนเปียโนเข

บซ้ำสอง ยากที่จะกลับมาเป็นปกติ อาจจะทำให้การใช้ชีวิตประจำวันมีคว

หายอีกล่ะ? หรือว่าต้องการดึงดูดความสนใจของโรเบิร์ตแกล้งทำเป็นป่วยหรือเปล

ันจ้องมองทั้งสามคนต

นเปียโนเก่งมาก ฉันเองก็อยากฟังบ้าง พี่ส

้งแต่เด็ก ไม่เหมือนพี่สาวที่เพอร์เฟ็คท์ ขอนิดเดียวพ

์ พี่ชายและสามีของฉันเห็นอลิซน้ำตาไหลก

่ไม่ชอบฉันหรือไง ทำไมคิดแบบนั้น?” อลิซเข้ามาใกล้ฉันและกระซิบเบาๆ ข้างหูที่มีเพียงเราสองคนได้ยิ

องอลิซบ้าง!” จอห์นโกรธกับท่าทีเย็นชาขอ

ย่างรุนแรงแล้วโยน

เลือดหยดลงพื้น ฉ

ไม่หายดีถูกฉ

่ถูกพันด้วยผ้ากอซ และเปีย

ิมฝีปากซีด “ฉันเล่นไม่ได้แล้ว! ฉันไม่สามา

กรธ น้ำตาไหลลงแก้มไม่หยุด “พี

ายฉันได้เลย ขอแค

งเธอกลับและปลอบเธอ “ไม่ใช่ความผิดของเธอ ในเมื่อเธออยา

ะหมดสติ กระดูกและเนื้อที่แตกกระแทกกับของแข็ง อ

เสียงหัวเราะของเธอแหลมและน่ากลัว จอห์นขมวด

็ไม่พูดอะไร ฉันร้องด้วย

ย น้ำตา เหงื่อ และเลือดผสมกันหยดลงบนเสื้อคนไข้ที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาและเลือด “แกร๊ก” ในทำนองที่สับสน ฉันได้ย