ลงโทษลูน่าครั้งที่ร้อย

กลับรีบอุ้มฉันขึ้นรถไปด้วยกั

ล็กน้อย เมื่อมาถึงสถานที่ท่องเที่ยวในธรรมชาต

ปล่า?” เอลิ

ันส่ายหัวแล้ว

่ฉันไม่อยากเจอที่สุด ลิลิซ เธอสวม

ิ้มหวานล้อมรอบด้วยกลุ่มคน

ยชีวิต เอลิกซ์ก็ต้องรับผิดชอบดูแลเธอ แต่ในช่วงหลา

จากความรับผิดชอบแล้ว ยังม

ในธรรมชาติ ลิลิซก็ยิ้มมุมปากอย่างมีนัยยะ ซึ่งดูเหมื

งนี้ หัวใจฉ

ี้ ใบหน้าแสดงความตื่นตระห

เธอลองเดินดูรอบ ๆ นะ ฉันจะก

ไป ความรู้สึกขมขื่นแทรกซึมเข้

กจากฝูงชน เดินไ

ี่มุม ฉันรู้สึกปวดหัวมาก

ไม่ชอบสัตว์เล็ก ๆ หรอ ?” เพื่อนสนิ

รอเอลิกซ์กลับมาก่อนดีกว่า ฉ

ากาศบริสุทธิ์ในป่าดูสิ จะได้ไม่รู้

กวาง!” มีคนร้องว่ามีกว

ลักจากด้านห

จ ยังไม่ทันได้เห็นว่าใครผ

ะหญ้าป่าข

จะหยุดแต่

มด จนกระทั่งกลิ้งลงไป

ศนวิสัยพร่ามัว

ล่า นอนอยู่บนเตียงในห้องนอน ฉันรู้สึกมึนงงและ

็นฉันตื่นขึ้นก็เข้ามาประคอ

คือยาแก้ปวด กินแล้วจะไม่เจ

ั้ง หลับไปอย่างมึนงง แต่ถูกปลุกด้

งยากลำบาก พบว่าเ

และท้องเสีย ไม่เพียงเท่านั้น ดวงตายัง

เรียกร

นฉันก็รีบตะ

รักษาฉุกเฉ

เตียง ดูพยาบาลทายาที่แผลของฉัน “โชคด

ฉันนอนพิงเตียงอย่างอ่อนแรง มองดูรายงานในมืออย่างเหม่อลอย

ถามกลับ “

้นมาให้เธอดู “เพื่อนฉ

อย่างละเอียด “ขวดเขียนว่าเป็น

มื่อมองใบหน้าจริงจังของพยาบาล ฉันรู้สึกท้อแท้ ยิ้มอย

ข้ามาอย่างกะทันหัน ฉ

อความ มือฉันสั่นเทาจ

เพื่อนเอลิกซ์ที

แค้นครั้งที่ 98

อลงเนินเขาก่อน แล้วเอลิกซ์ก็ให้เธอ

ทำให้เธอตาบอด ไม่งั้นเธอจะไ

กติ: 【เฮ้ย ส่งผิดกลุ่ม