เจ้าสาวมาเฟีย : เกิดใหม่อีกครั้งในความอัปยศ

ำเสียงของเขามีความสงบที่แทบจะไม่สังเกตเห็นได้

นี้ร่างกายอ่อนแอ เตียงในห้องนอนหลักทำจาก

องสามวันก่อน รอให้เธอดีขึ้นแล

งตลกที่ไม่น่าเชื่อ ความโกร

นั่นมันห้อ

อกว่าเตียงนี้ต้องเลือกที่เข้ากับความโค้งของ

นกลัวความมืด; เธอยังสลักแหวนแต่งงานของเราไว้ใต้เ

นคิดว่าเขาจะจำได้ แต่เขากลับเพ

ดเรื่องพวกนี้ โซเฟียช่วยชีวิตฉันไว

ก้าวไปข้างหน้าอีก

ตกร ตอนนี้แม้แต่ห้องของตัวเองก็ต้องให้คน

มองเรื่องวุ่นวายนี้ ไฟในเตาผิงดังเปรี๊ยะๆ ส่อง

่นมือจะสัมผัสไหล่ฉัน แ

ันถอยหลังหนึ่งก้าว จ

จิอันคาร์โล กล่าวว่าฉันเป็น “หญิงโสเภณีในร้านดอกไม้” เขาสั่งให้จ

งฉัน ไม่มีใครทำให้เธอ

กทั้งหมดที่ฉันได้รับ ม

อยู่ในอ้อมแขนของเขา เสี

หรือเธอจะให้ฉันยกสามีให้เธอ ให้เธอนอน

ียซีดเผือด แต

เธอพูดแบบนี

พื่อนกัน ฉันไม่เคยคิดจะ

ียงเริ่มมีความหงุดหงิด “พอเถอะ

งนอนหลัก เมื่อเดินผ่านฉัน ห

คับฉัน รอโซเฟียหาย

ขา หัวใจเหมือนถูกมือเย็นๆ บ

ังไง? เหมือนกับไดอาน่า เหมือนกับความร

มายิ้มให้ฉัน รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความภาคภูม

ินเซนโซตามเข้าไปโดยไ

นิท ราวกับเห็นความอบอุ่นทั้งหมดของเราถ

่ฉันกลับรู้สึกหนาวเย็นไปทั้งตัว

หน ฉันค่อยๆ หมุนตัว

สีเหลืองอุ่น ไม่มีกลิ่นหอมของดอกลิลลี่ที

ยง ลูบผ้าปูเตียงเย็

ัวเราะมา น้

้น เมื่อเผชิญหน้ากับผลประโยชน์และความร

เธอสุดท้า

งไปที่ผู้หญิงที่

่า ไม่

เฟีย วินเซนโซ สิ่งที่เธอเป็นหน

ยากาศในคฤหาสน์เงียบสงัด มีเพียงเ

ลิเอน่าที่เคยไร้เดียง

นนี้ คือวิญญาณที่มีใจ

ี่สุดนี้ แล้วใช้เลือดของพวกเขา