จากการทรยศริมผา สู่รักนิรันดร์

าห้าปี บอกฉันว่าเขาจะพาไ

องเขาอบอุ่นเหมือนแสงแดดยามบ่าย เขาบอ

ศน์เบื้องหน้า มือของเขาก็กระ

งท้องฟ้าและโขดหิน ขณะที่ร่างของ

สลายและอาบไปด้วยเลือด ทันได้ยิ

เดียว นั่นคือชล

ตายรึยัง

ใครรอดหรอก กว่าจะมีคนมาเจอศพ ก็คงดูเหมือนอุบัติเหตุที่น่าเศร้า

องเขา มันเจ็บปวดเสียยิ่งกว่

งเรื่องราวการตายของฉันเรียบร้อย ขณะที

้วบางสิ่งบางอย่างก็ลุกโชนขึ้นมาแทนที่... คว

ังจะดับวูบ แสงไฟหน้ารถก

่งก้าวลง

ใช่

มีฉันเกลียดเข้ากระดูกดำ และเป็นชายเพียงคนเดี

ที

วามเจ็บปวดรวดร้าวราวกับมีดกรีดที่แล่นป

ที่คลุ้งหนาจนรู้สึกเหมือนกำลังหายใจเอาโคลนเข้าไป แก้ม

มปัดเป่าม่านหมอกท

แนบใบหน้า แต่ละหยดคือควา

ะมึนที่พันกันยุ่งเหยิง ท้องฟ้า

นที่กระหน่ำลงมาไม่หยุดหย่อน เสียงฟ้าร้องคำร

ินเสียงคนคุยก

ียงเป็นของผู้หญิง หวานเ

ศจากความอบอุ่นที่เขาเสแสร้งมาตลอดห้าปี มันเป็นน้ำเสียงของคนที่

าง พยายามปะติด

น การผลักอย่างแรงและโหดเหี้ยมจากข้างหลัง ความรู้สึกน่าคล

ใช่อุบ

ขาเป็นคน

พร่าหลุดออกจากริมฝีปาก ในลำคอรู้สึกแสบ

ล

ชลิตาครวญ “เดี๋

“มันก็เหมือนตายไปแล้ว กว่าจะมีคนมาเจอศพ ก็คงดูเหมือนอุบัติเหตุที่น

อนหมัดหนักๆ ที่ซัดเข้ามา มันเจ็บปวดเ

งราวการตายของฉันเรียบร้อย สามีผู้เปี่ยมรักท

ปร่าตีขึ้

ก็ค่อยๆ จางหายไป เสียงสตาร์ทรถ ตามด้วยเส

พวกเขาทิ้งให้

ะเย็นเยียบซัดสาดเข้ามา รุนแรงจนเ

ห้สายฝนชะล้างร่างกาย เหมือนต

ก็ลุกโชนขึ้นในความมืดม

าม

พล่านจนแทบเผาไหม้ควา

ฉันจะไม่ยอมให้เ

งจากตีนผา ทุกการเคลื่อนไหวส่งคลื่นความเจ็บปวดระลอก

ดสวยที่ขาดวิ่นอยู่แล้ว เนื้อผ้าไหมนุ่มที่เขาซื้อให้เป

เล็กและแข็งในดิน ฉันดึงมันออ

ละดูสะอาดอย่างน่าประหลาดแม้จะเปื้อนโคลน มันให้ความรู้สึกมั่นคงแล

นกระเป๋าเสื้อโค้

ป็นม่านหนาทึบ อุณหภูมิลดฮวบ และร่างกายฉันก็สั่นสะท้านอย่าง

มตีบแคบ ขอบสาย

มิดที่คืบคลานเข้ามา แสงไฟหน้ารถคู่หนึ่

สว่างจ้

ะลอความเร็วและจอดลงบนถนน

กเขากลับมาเหรอ ภาคินกลับมาด

นเงาดำทมึนตัดกับลำแสงทรงพลัง เขาก้าวเดินด้วยท่าทางสง่างามจน

า ไหล่กว้างกว่า ท่าทางของเขาแ

แสงไฟหน้ารถก็ส่อง

ีเข้มเปียกลู่เพราะสายฝน แ

ยสาร ในข่าวเศรษฐกิจ และในแววตาเดือด

น ธีรเ

เดช กรุ๊ป ศัตรูตัวฉกาจที

เฉยราวกับสวมหน้ากาก ไม่มีความสงสาร

ยียดออกเป็นรอยยิ

หมือนว่าเกมของสามีเธอจะย้อ

วามหวาดกลัวในดวงตา แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ได้อ่อ

ไปที่ประตูรถ เตรียมจ

ย่างดิบเถื่อนแล

รุบเข้ากับหนังชั้นดีของรองเท้าราคาแพงของเขา คว้าข้อเท้าเขาไว้

งมาที่มือฉันร

กกระชากลำคอ ดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความหว

ม่ได้ในน้ำเสียงของฉันดูเหมือนจ

ระหว่างความเกลียดชังที่ฝังลึกต่อสามีของฉัน กับหล

กหลังที่เหมาะสมกับช่วงเวลาที่ช