ลูน่าผู้บอบช้ำ กับคำสาบานแก้แค้นอันเงียบงัน

ดา

บผ้าไหมและเครื่องประดับ พวกเขาจับฉันแต่งตัวในชุดราตรีสีมิดไนท์บลู ผมของฉันถูกเกล้าขึ้น

อัลฟ่าผู้ถูกลิขิตและคู่แท้ผู้เยียวยาผู้มีพรสวรรค์ของเขา เหล่าหมาป่าเข้ามาหาเรา แสดงความยินด

ิกาเพชรไว้ที่ข้อมือของฉัน สายนาฬิกาถักทอด้วยเส้นเงินบริสุทธิ์ มันแผดเผาผิว

บไม่ได้เลยกับความทร

กำลังกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับความภั

างหนึ่งพุ่งเ

็น

ผงะถอย ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเ

ีดร้อง ชี้มาที่ฉัน “จะ

ทุกคู่หันมาที่ฉัน ไม่ใช่ด้วยความชื่นชมอีกต่อไป แต่ด้วยความสับสนและสงสัย ในส

ม่นะลูก! อย่าพูดแบบนั้นสิ” เธอพยายามดึงเขาออกไป แ

เขาสวมสร้อยข้อมือหนังเส้นเล็กๆ ที่ห้อยอยู่

นเครื่องรางอันทรงพลังที่ตามธรรมเนียมแล้วจะเก็บไว้ให้ลูกคนแรกของ

นจนแหลกสลาย ความเจ็บปวด การทรยศ ความใจสลายทั

้ยวซี่นั้น ต้องการที่จะเห็นมัน เพื่อยืนย

!” เสียงของเด

่ตอบสนอง ปกป้องลูกชายของเขา เขาผลักฉันอ

บิดอยู่หลังดวงตาของฉัน ความเจ็บปวดที่แหลมคมและน่าสยดสยองยิ่งกว

ี่ริบหรี่ของลูกในท้องฉัน พลังจันทราอันเปราะบางที

ลง ตรวจดูรอยถลอกเล็กๆ ที่เข่าของลีโอ พลา

ชีวิตของลูกเรากำลังไหลออกจากร่างฉัน และคู่แท้ของฉันก็หันหลังให้ เสียงกระซ