คู่แท้ที่เขาไม่ต้องการ คือ หมาป่าขาวผู้เร้นกาย

องขอ

เองชนะแล้ว เธอใช้นิ้วที่ทาเล็บอย่างสวยงามเคาะ

ก้าตัวเล็กๆ ก่อเรื่องอยู่ที่น

ยงที่หยาบกระด้างและเป็นสาธารณะเมื่อเทียบกับการเชื่อมต่อที่ใ

ตอบสนอง ตัวตนที่คุ้นเคย

กหนักอึ้งเห

มอยู่ที่ประตู เขายังคงหล่อเหลาเหมือนวันที่ฉันพบเขา ไหล่กว้างของเขาเ

าของฉัน ฉันเห็นความตกใจวาบขึ้นในแววตาของเขา ความตื่นตระหนกที่ไ

ามาแทนที่ สมบูรณ์แบบจนน่ากลัว เขามองฉัน มองลูกส

่งไปเกาะแขนเขา "ผู้หญิงบ้าคนนี้ทำ

ะอื้นซบกับเสื้อสูทราคาแพงของเขา "พ่อคะ ม

มื่อเห็นอัลฟ่าของพวกเขา ก

คนบ้าค่ะ

เข้ามาท

มาจากฝูงที่

ป็นเสียงของผู้พิพากษาที่กำลังตัดสินโทษ มันไม่ใช่โทนเสียงที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความรั

ขาพูด แต่ละคำเป็นดั่งเศษน

เป็นหนึ่งในบาปที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นบาดแผลที่บาดลึกยิ่งกว่าการทำร้ายร่างกายใดๆ ฉันรู้สึกได้

ทษค่ะพ่อ!" แพรวาเร

้อย แทบจะมองไม่เห็น ให้กับนักรบของฝูง

ของเขานั้นไม่อาจปฏิเสธได้ เป็นพลังที่ออกแบบมาเ

ยเลือดของอัลฟ่าและลูน่าที่สืบทอดมายาวนานจนถึงเทพีแห่ง

่อยให้พว

ก พวกเขาบังคับให้ฉันคุกเข่าลงบนพื้นเย็นเฉียบ ความอัปยศอดสูเป

๊ะครู มันเป็นอันเก่าที่หรูหรา ประ

วามอาฆาต "นี่สำหรับที่แกกล

ดขึ้นสูงแล้วฟาดล

นมากกว่าแค่การตี มันคือการทรมาน การฟาดอีกครั้ง และอีกครั้ง แต่ละครั้ง

นที่กำแน่นของเขา ฉันเห็นกล้ามเนื้อที่กระตุกบนขากรรไกรของเขา ผ่านพันธะที่เสียหายของเรา ฉันรู้สึกได้ถ

ลย เขายืนมองคู่ของเขาถูกทุบตี

นพื้นขัดมัน ฉันเงยหน้าขึ้น ผมเปียกช

เปื้อนเลือดแล

ูน่าของแก" ฉันพูดเสียงแหบ

ึ้นในอากาศ เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นเรื่อยๆ มั

พรึ่

อ มองไปทางหน

ข้ามาในห้องจนสว่างจ้า เชือกถูกปล่อยลงมาจากประตูที่เปิดอยู่ และร่างใน

ธและสวมเครื่องหมายของสภาสูงมนุษย์หมาป่ากรูกั

ขาไม่สนใจอัลฟ่า พวกอันธพาล หรือใครทั้งนั้น เขาหยุดอยู่หน้าร่างที่

ำสัตย์สาบานแห่งจันทราสีเงินได้รับการตอบรับแล้

กริบ อำนาจเพิ