ละทิ้งทรยศมรณะ โอบรับชีวิตใหม่

ไม่ได้กำล

งเธอบิดเบี้ยวด้วยความเกรี้ยวกราดอย่างร้ายกาจ ส

สิ้นหวัง มันบิดตัวแล้วฝังเขี้ย

วามอ่อนหวานบอบบางของเธอหลุดหายไปอย่างสิ้นเช

นเสียงแห่งความเจ็บ

เบิดขึ้นในอกของชาริสา เธอพรวดพ

ะดุดถอยหลัง ชาริสาอุ้มส้มฉุนขึ้นมา ซึ่งกำลังตัวสั

้วยความโกรธจัด เธอมองสัตว์ที่กำลัง

มาอย่างเย็นชาและเย้ยหยัน "ตอนนี้มันเป็นของฉ

" ชาริสากระซิบ พลางก

เศร้าที่สั่งสมมาหลายสัปดาห์รวมตัวกันเป็นการระเบิดของความโกรธแค้นในชั่วพร

นรอบเอว เขามองเห็นเหตุการณ์ในทันที: ชาริสากำลังยืนค้ำหัวเพียงขวัญที่กำล

ฉัน! แล้วแมว... แมวกัดฉันอีกแล้ว! ดูสิ!" เธอยกข้

โกน เสียงแหบพร่า "ชาเห็น

ยายามจะให้อาหารมัน แล้วมันก็คลั่ง

งเพียงขวัญ แล้วก็มองไปที่สีหน้าโกรธเกรี้ยวของชาริสา เขาไม่

งขวัญ โอบแขนปกป้องเธอไว้ "สัตว์ตัวนี้เป็นตัวอันตราย" เขาหันไปหาบอดี้การ์ดที่

าริสาถาม เลือดใ

" ภพพูด เสียงเรียบและเด็ดขาด "ฉีดยาให้หลับไ

ย่างแท้จริง เธอกอดส้มฉุนไว้แนบอก "พี่ทำไม่ได้! ม

องเขาสิ้นสุดลง "มันเป็นแค่สัตว์! แต่เพียงขวัญเป็

ยหลัง ปกป้องส้มฉุนด้วยร่างกายของเธอ "

มือของเขาคว้าแขนของชาริสาไว้ เธอต่อสู้ เตะ และกรีดร้อง แ

ั้งสุดท้ายอย่างน่าใจส

คุกเข่า ความแข็งแกร่งของเธอหมดสิ้

ไม่ออก "นี่เพื่อตัวชาเองนะชา ชาผูกพันกับมั

ขาไป เท้าเปล่าของเธอตบลงบนพื้นหินอ่อนที่เย็นเฉียบ เธ

กรถขณะที่มันเริ่มเคลื่อนตัวออ

ของเธอแสบร้อน น้ำตาทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว เธอวิ่งจนกร

องค่ำคืน "ฉันเกลียดแก" เธอกระซิบกับถนนที่ว่างเปล่า คำ

นครั้งที่สองในรอบไม่กี่สัปดาห์ เธอหมดสติไปจากความโหดร้ายของเขา หัวใจของเธอที่แตกสลายอยู่