โอเมก้าผู้ถูกทอดทิ้ง หายนะของจอมราชันอัลฟ่า

่าผู้ยิ่งใหญ่ ดัสติน พัฒนกิจ เขาเรียกฉันว่า ‘สมอใจ’

ของเขาผ่านสายใยแห่งจิต กลิ่นของผู้หญิงคนอื่น และภาพเล็บสีแดงสดขอ

งเขา ที่ร้านอาหารที่เราเจอกันครั้งแรก ฉันค้นพบโทรศัพท์ลับของเขาและเห็นข้อความหยาบโลนจากเจม

อให้หล่อน *“คืนนี้แทบรอไม่ไหวแล้วที่จะให้อัลฟ่าสวมนี่ให

งเราแปดเปื้อนจากชู้รักของเขาจนวิญญาณของฉันกำลังปฏิเสธเขา คืนนั้น เจมี่ส่งการโจมตีทางจิตครั้งสุดท้ายม

องการอะไรจากเขาสักบาทเดียว” ฉันบอก “ฉันต้องการเป็นอิสระ” นี่ไม่ใช่การหลบหนี แต่เป็น

ที

องขอ

ญ่แห่งกลุ่มแบล็กสโตน เขาคือโลกทั้งใบของฉัน และฉันคือ ‘สมอใจ’ ของเขา นั่นคือสิ่งที่เขาเรียกฉัน การมีอยู่ของฉัน แม้กระทั่งกลิ่นกายของฉัน เป็นสิ่ง

บูรณ์แบบใบนั้นไ

ิ่นน้ำหอมราคาถูกที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้เหมือนที่ขายตามร้านสะดวกซื้อ แทรกซึมผ่านรอยร้าวเข้ามา ตามมาด้วยภาพที่แวบเข้ามาใน

ันสะดุด ฉัน

่ ศิริ ผู้ช่วย

ีเทาทรงสวย... ฉันเป็นคนเลือ

็น ส่งเสียงหอนโหยหวนด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ข้างในหัว ฉันกดเสียงนั

องแม่ฉันที่ถ่ายไว้หลายปีก่อนที่ท่านจะพบกับพ่อ นามสกุลเดิมของท่าน—ธีรวัฒน์—เขียนด้วยลายมือที่สง่างามอยู่ด้านหลัง มันเป็นนามสกุลท

ูง แต่ขับเข้าไปในเมืองของมนุษย์ ไปยังอาคา

่ยนชื่อตามกฎหมายค่ะ” ฉันบอก

ฉันได้ ก็แน่ล่ะ หน้าของฉันมักจะปรากฏอยู่ข้างๆ

นต้องการเปลี่ยนเป็น อาชา ธีรวัฒน์” ธีรวัฒน์คือนามสก

ท้ของอัลฟ่าพัฒนกิจนะคะ การทำแบบนั้นต้อง

มันเป็นสัญลักษณ์ของการครอบครองอย่างสมบูรณ์ ดัสตินพูดเสมอว่าเขากำลังรอช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบ รอพิธีสาธารณะที่ยิ่งใหญ่ ครั้งหนึ่งฉัน

ี่ยม เขายกแก้วขึ้น สายตาของเขามองมาที่กล้องราวกับว่าเขากำลังมองมาที่ฉันโดยตรง “แด่คู่แท้ที่แสนสวยของผม

ที่ไพเราะที่สุดสำหรับฉัน บัดนี้เป็นเพียงเสียงร

—กำไลเงินถักสองวง แต่ละวงมีมูนสโตนขัดเงาที่ส่องสว่าง

ฉันบอกชายชราหลังเคาน์เตอ

ป็นของขวัญของคู่แท้ เป็นของศ

แย้ง “หลอมมันเข้าด้วยกันจนมองไม่ออกว่าอันไหนเป็นอันไ

เขาโน้มตัวลงมาจูบฉัน และกลิ่นนั้นก็ปะทะเข้ากับฉันเหมือนถูกตบหน้า กลิ่นหอมทรงพลังของไม้จันทน

มของเขา คือรอยจูบจาง

จัง ที่รัก” เข

นหินที่เยือกแข็งอยู่ในอก “เหน