ถูกอัลฟ่าหักหลัง ตื่นขึ้นเป็นลูน่า

า วัฒ

้อมปราการแห่งคำโ

พียงแต่จำเป็น แต่ยังสูงส่ง เขายั

าฟิน่ากำลังตั้งท้อ

่ ถูกบังคับให้เลือกระหว่างลูกที่ยังไม่เกิด—อนาค

่าขยะแขยง เล่นกับความเคารพอย่างฝังรา

เขาว่า

ีวิตรอดในถิ่นทุรกันดารอันโหดร้าย ดีกว

เขาเปลี่ย

้อนวอนหายไป ถูก

องเขาจิกลงไปในเนื้อ

่ออกมาจากตัวเขา เป็นคลื่นพลังที่ตรึงเท้าข

นด้วยไฟแห่งความค

าอยู่ใกล้ฉัน "วิญญาณของเจ้าก็จะยังคงมีรอยตราข

ฉัน แต่เขาก็จ

มบัติของเขา ถู

ารหยามเหยียดครั้ง

น่ายืนอยู่ข้างนอก สั่งให้คนรับใช้ของฝูง

นอยู่ข้าง

่อนในฐานะลูน่าของข้า" เขาพูด เสียงของเขาปราศจากอารมณ์ใดๆ

ล็กลงเหลือเพ

ก้อนหินจากแม่น้ำของฉัน ชีว

ขาและวิ่งเข

ว้ให้—มรดกชิ้นเดียวของพวกเขา

จันทร์เสี้ยวซึ่งเป็นสัญ

มือสั่นเทาขณะเช็ดโคล

ายปีวาดด้วยมือ แผนที่ที่ช่วยให้นักรบของเราชนะ

ะจำตระกูลวิเชียร

งหลังฉัน รอยยิ้มเยาะเย

ราบของตัวเอง "ข้าต้องแน่ใจว่าลูกของข้าได้รับการเลี้ยงดูในสภ

บกับฉัน เป็นปร

ำลังลบ

ฉันเป็นก้อนหินในอก อ้อนวอนด

่ขบกร

นาจของลูน่าขอ

ฟางเส้น

างของหัวใจฉันที่ยังคงหวัง