เพลิงแค้นภรรยา ราชวงศ์เป็นเถ้าถ่าน

วรโช

ไม่หยุดยั้ง เสียงสะอื้นของเกวลินลอยมาตามลม เป็นเสียงวิงวอนที่แผ่วเบ

้ามาใกล้ขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยไฟเย็นชาที่ฉันไม่เคยเห็นมุ่งมาที่ฉันตั

่คมกริบซึ่งฉันมักจะเหน็บไว้ที่ต้นขาเสมอ “คุณพาเมียน้อยที่กำลังท้อง

างคอของเขา ตรงเหนือเส้นเลือดใหญ่ที่กำลังเต้นตุบๆ เขาไม่แม้แต่จะส

ที่สมบูรณ์แบบบนผิวของเขา มันไหลลงมาตามลำคอ เป็นทางสีแดงสดต

ากของฉันอยู่ใกล้หูของเขา “คุณจำพี่น้องที่เราเสียไปได้ไหม เลือดที่เราหลั่งออกม

่ฉัน และในส่วนลึกของดวงตานั้น ฉันเห็นแววตาของผู้ช

ลือเชื่อ มันเป็นการเคลื่อนไหวที่คำนวณมาแล้ว เป็นความพยายามที่

ไปแล้ว” ฉันหายใจเข้าลึ

ความโกรธ แต่ด้วยอำนาจที่เหนื่อยล้า

ถาวรถึงการซุ่มโจมตีที่พรากชีวิตลูกชายของเราไป ฉันจำได้ว่าภาคินหลังจากการโจมตีครั้งนั้น บังคับให้ฉันกินข้าวทีละช้อนๆ ตอนที่ฉันหมดสิ้นกำลังใจที่จ

าโ

คอนกรีตที่เปียกของท่าเรือเสียงดังเกร๊ง พลังของฉันหมดสิ้นแล้ว

ดของเขามุ่งไปที่เด็กสาวคนนั้น “ไม่เป็นไรนะเกวลิน” เข

งไม่แน่ใจ ฉันแค่ส่ายหัว พยักหน้าเบาๆ เป็นการอนุญาต

พื้น เกวลินก็โผเข้ากอดภาคิน ร้องไห้ฟูมฟาย

ปด้วยน้ำตา “มันพยายามจะฆ่าลูกของเรานะภาคิน!” เธอแผดเสียง ชี้มาที่ฉันด้

สีหน้าของเขาแข็งกร้าวกลายเ

ะหลาดก็เข้ามาแทนที่ เขาลูบผมเธอออกจากใบหน้า “เงียบซะ” เขาพู

ม้แต่ฉันก็ยังตกตะลึงกับความโหดร้ายสบายๆ ขอ

คิดว่าตัวเองกุมราชาไว้ในมือ ทั้งที่ในความเป็นจริง เธอเป็นแค่หมากอีกตัวบนกระดานของภาคิน เธอคิดว่าเด็กคือม

ดวงตาของเธอเหลือกขึ้น และเธอก

และมองลงมาที่ฉัน สายตาของเขาอ่านไม่ออก เขาเดินผ่านฉันไปโดยไม่พูดอะไรอีก เอกสารหย่าบนลังกระพือตา

น แต่เพราะเขาไม่สามารถจะปล่อยไปได้ ราชินี แ

ปถ่าย ล็อกเก็ตเงินเล็กๆ ที่ฉันสั่งทำเพื่อลูกชายของเรา อันที่ฉันเก็บไว้ในกล่องอนุสรณ์ที่บ้านพัก มันอยู่

ันมา เขาบอกว่าถึงเวลาที่ต้องปล่