กำเนิดใหม่คุณหนูใหญ่ขยันเชือด

ปโฉมอันน่า

ด้แต่เอียงศีรษะเล็กน้

คือสิ่งใด...อ

ดียงสานี้ ทำเอาเย่หลานถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วข

อายุเพียงสามขวบ ถูกเหยียบย่ำรังแกเยี่ยงเดรัจฉาน

เรียบและเปลี่

ส่วนเจ้าเพียงแค่อยู่เฉยๆก็พอ รอจนกว่าข้าผู้นี้จะทำความปร

่ครั้ง มันก็แปรสภาพเปลี่ยนเป็นเม็ดไข่มุกสีขาวขุ่นงดงาม นางดึงเส้น

เยวี่ยอวี่ บัดนี้เหนือร่างที่ว่าปรากฏเป็นเงาวิญญาณสีดำหม่นระคนแดงชาด ครู่หนึ่งจึ

แต่อย่างใด นางเปล่งวาจาสั้นๆแต่

บสล

ย่เยวี่ยอวี่ก็แตกสลายกลายเป็นเถ้

นจึงหันกายหมายจะโยนศพของเย่เยวี่ยอวี่ให

ี่อยู่ใกล้กัน โดยไม่พูดพล่ามทำเพลง นางรีบล้วงมือเข้าไปในร่างศพนั้

้องอุทานคำโตเม

โลกีย์ของพวกมนุษย์ยังมีเ

มันรีบพันรัดนิ้วมือของเย่หลานไว้แนบแน่น เหมือ

มมุมปากพร้อมก

งพอมีความฉลาด

สานร้างแห่งนี้มาเนิ่นนานแล้ว เพียงแต่พลังของมันกลับอ่อนแอยิ่งนัก เสมือ

ภูตผู้ดำรงชีพด้วยการดูดซับกลิ่นอายแห่งความตายในการยังชีพ จึงรู้สึกตื่นเต้นเกินกว่าจะซ่อนตัวได

นหัวเราะออ

่ ยังขาดศาสตราอาวุธคู่มือ หากเจ้าเต็มใจ

ิตให้หลั่งรินสัมผัสกับร่างของมันเท่านั้น ราวกับกลัวว่าเจ้านายคนใหม่จะรู้สึกเจ็บ เท่านี้ก็บังเกิดเป็นสัญญาณเชื่อมว

หลานก็อาวุธสำหรับใช้ป้

ที่นางเคยฝึกปรือมาชั่วชีวิตก่อนหน้านี

มเพาะพลังปราณยุทธ์ใหม่ทั้งห

่เป็น

ตอยู่ในสมองของนางเพรียบพร้อมสมบูรณ์ดี ขอเพียงมีเวลาและโอกาสสัก

นั้น มีเงื่อนไขสำค

นแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ล่ว

กทัพศึกบุกลงมายังแดนโลกีย์อ

นี้ มีหวังนางได้ส

ู่ครู่หนึ่ง ก่อนจ

ังปราณยุทธ์ จำต้องเสาะหาที่พักพิงสักแห่งหน

เหตุ

ตัวเจ้าของร่างเดิมออกมา และในเมื่อเย่เยวี่ยอวี่กับผู้ติดตามของนางล้วนต

งเป็นยัยปัญญาอ่อ

บังตนเองได้ เร้นซ่อนตัวจริงเอาไว้ภายใต้เงามืด พลางสืบหาเรื่องตราห

า...นำมาซึ่งสามผ

ดสินใจอย่

ะกูลเย่ก่อนเ

ิบเดินได้ในสุสานรกร้างล้วนกลับคืนสู่สภาพเดิม ต่อให้ผู้ใดสัญจรผ่

่เวิ้งว้าง เดิมที นางได้อาศัยใช้ความทรงจำเจ้าของร่างเดิมเพื่อกลับสู่จวนตระกูลเย่ แต่กลับคาดไม

คนปัญญาอ่

ยรอบ จนกระทั่งดวงตะวันลับฟ้าสู่ห้วงราต

่มคล้ำดำมืด ริมฝีปา

้า แท้จริงแล้วหาใช่การบ่มเพาะพลังปราณยุทธ์ หรือแม้

ช่เพียงแค่จะกลับสู่จวนตระกูลเย่ยังทำไม

ิ๊ก แม้จะอยู่ที่นี่มาเนิ่นนาน แต่เจ้านี่กลับไม่เคยออกไปไ

์นี้ช่างขี้

าแววตาของเย่หลานก็พลันเปลี่ยนผันทันใด จากที่เคยสงบกลับเริ่มตึงเ

...หมอ

ยายฐานแผ่ซ่านเข้ามาใกล้ร่างของนางทีละน้อย เจ้าเถาวัลย์เมฆาภูตรีบยื่นหนวดยาวสีด

องหน้าม่านหมอกขาวทึบชั้นหนาตีประกบรุดใกล้เข้ามาทุ

อนมีชีวิต มันรีบโถมปะทะเข้าปกคลุ

ร่างของเย่หลานก็ได้หายวับ

.

่วว

ิ่มรู้สึกตัวฟื้นคืนสติขึ้นมาทีละเล็กละน้อย เ

ย่หลานเพิ่งจะตระหนักได้ว่า หาใช่ดวงตาของตนที่เลือนรางมองไม่ชัด แต่ทั้งหมดเป็นเพราะตัวนางยังจมอย

ลายเท่า มวลอากาศเจือผสมกลิ่นกำมะถันอ่อนๆแทรกผสม ผนวกกับเสียงน้ำตกที่อย

่แยแสต่อความแปลกพิสดารเหล่านี้ และเลือ

้อนที่เริ่มเผยโฉมต่อหน้า ซึ่งภายในบ่อดังกล่าว...ปรากฏเงาร่างสู

ี้มีธุระอันใดก

ด้วยความนอบน้อม เสมือนเ

อยให้มาเป็นแขกแช่อาบน้

กแต่ส่งเสียงทุ้มลึกดั่งขลุ่ยเหล็ก

ป็นแขก แต่วานให้เจ้าเ

้อีกฝ่ายได้พล่ามต่อ รี

ช่วยเหลือท่านได้? สหายเต๋าท่านนี้ รบกวนปล่อยเราผู้น้อยไปเสีย

้อยปฏิเสธใดๆทั้งสิ้น เพิกเฉยต่อวาจ

้าม

าคมกริบสะท้อ

ม่มีวันก้าวเข

ดยง่าย จากใจกลางบ่อน้ำพุร้อนตรงนั้น เรียวมือขาวเนียนพลันยกขึ

ข้

รี้ยวกราด พันธนาการรัดตนไว้ทั่วร่าง พร้อมกับแรงฉุดกระชากดุจถูกหลุมด

ึงมีโอกาสได้แลเห็นโฉมห

ิตล้ำ หว่างคิ้วแฝงเร้นพลังอำนาจที่สูงศักดิ์เหนือโลกีย์ ริมฝีปากบางยกยิ้มเป็นทรงโค้งเล็กน้อย อวดอ้างรัศมีหยิ่งผยองซ่อนงำเสน่ห์แสนมืดดำผ่านมั

ลาน... นางกลับไร้ซึ่งความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม นางกลับกลอ

กลงสู่ช่วงไหลกว้างกับกระดูกไหปลาร้ายเด่นชัด ที่บัดนี้ชุ่มชโลมไปด้วยหยาดหยดน้ำ ไต่ไล่ลงมาจนถึงกล้ามท้องที่ทั้ง

นางถึงกับต้องเช็ดน้ำลาย อดที

แห่งใต้หล้าอ

่ลอยคลุ้งจางๆอยู่รอบกายของเขาเข้า สีหน้าของเย่หลานก็พลันเปลี่ยน

ดูท่าจะ...ถูกเพลิงพิษร้อยปีศา