คำขาดอันโหดร้ายของซีอีโอ สู่การผงาด

มั้นของฉัน เราม

นียร์ในบริษัทที่เราก่อตั้งขึ้นมาด้วยกัน ส่วนเขาซึ่ง

าสั่งให้ฉันขอโทษผู้หญิงที่กำ

ุดของเขา เขากำลังวิดีโอคอลอยู่ตอนที่เขาสั่งให้ฉันยอมอัปยศต

ล่อนเอากาแฟร้อนๆ ราดมือฉันจนพุพอ

ลือก

นอื่น มากกว่าความซื่อตรงของบริษัทของเรา ศัก

งผ่านหน้าจอเรียก

ณเจด้า เ

ที่ถูกน้ำร้อนลวกขึ้นให้กล้องเห็น

ี่เยือกเย็นจนน่ากลัว "ถึงเวลาต

ที

องขอ

ราให้ยิ่งใหญ่ สัญญานั้นสิ้นสุดลงในวันที่เขา ซึ่งเป็นซีอีโอของเรา สั่งให้ฉัน—นักพัฒนาซอฟต์แวร์ระดับจูเนียร์—ไปขอโทษผู

้นในวันอังคาร วันแรกของฉันในตำแหน่งนักพัฒนาซอ

ันดูตัดกับโครเมียมและกระจกที่ขัดเงาวับอย่างสิ้นเชิง ฉันกำลังรอให้ฝ่ายบุคคลมา

ารถนาอันบริสุทธิ์ใจ แม้อาจจะดูไร้เดียงสาไปหน่อย

สร้างขึ้นมา "ให้ฉันเป็นเหมือนอากาศธาตุสักปี ฉันอยากรู้ว่าพนักงานของเราคิดอะไรกันจร

ได้ทุกอย่างเลยครับ สำหรับผู้ร่

ิ่งเกิดขึ้นเมื่อชาติที่แล้ว ทั้งๆ

หญิงคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามาเหมือนพายุ หล่อนคือศูนย์รวมของแบรนด์เนมและความรู้สึกว่าตัวเองมีอภิสิทธิ์เหนือใคร

บบัตรเครดิตแพลทินัมลงบนเคาน์เตอร์ดัง

งเกียจราวกับไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองต้องมาเอ่ยปากขออ

นก พูดตะกุกตะกัก "เอ่อ...คุณผู้หญิงคะ ที่นี่เป็นสำนัก

ามขบขัน หล่อนเลื่อนแว่นกันแดดลงมาที่ปลายจมูก

หมว่าฉัน

นชื่อนี้บ้างไหม ไม่เหรอ ไม่เป็นไร แค่ไปเอากาแฟมาให้ฉัน เดี๋ยวนี้ แล้วอย่าบังอาจใช้กาแ

เครื่องพิมพ์ในมือ ระบุจรรยาบรรณไว้อย่างชัดเจน: ความเป็นมืออาชีพ ความเคารพซึ่งกันแล

งผ่อนคลาย บทบาทของฉันคือการส

้งโต๊ะ และห้องครัวของเรา..." พนักงานต้อ

สายตาเย็นชาของหล่อนก็มาหยุดอยู่ที่ฉัน ที่กางเกงยีนส์ธรรมดาๆ เสื้อสเวตเต

ำหอมราคาแพงฟุ้งกระจายจนน่าอ

งใจเย็น "ค่ะ ฉัน

ม่ได้เรียนรู้วิธีที่จะทำตัวไร้ประโยชน์สินะ ไปเอากาแฟมาให

่อตั้งบริษัทฉบับลับที่ถูกเก็บไว้ในตู้เซฟของพ่อ แต่ตัวตนในที่สาธารณะของฉันคือ พลอยพรรณ ศิริวัฒนา นั

ได้ค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงราบเร

อีก ดวงตาของหล่อนหรี่ลง "สิ่งที่เธอต้องทำคือไปเอากาแฟมาให้ฉ

้งมาอย่างหนาเตอะ หล่อนกำลังพยายามข่มขู่ฉัน เพื่อแสดงอำ

อบบี้ได้ยิน หล่อนเหลือบมองรองเท้าที่ใส่สบายของฉัน แล้วมองไปที่รองเท้าส้นส

ิบเต็มไปด้วยยาพิษ "ตอนที่เธอกลับมา เ

ถงทางเดิน ใบหน้าซีดเผือดด้วยความตื่นตระหนก เขาคือพี

า" เขาพูดพลางโค้งตัวให้แทบจะติดพื้น

ัว "ผมขอโทษแทนพนักงานใหม่ของผ

ต่จะมองหน้าเขา "ก็แค่ทำให้แน่ใจว

ไปในทางเดินที่มุ่งหน้าไปยัง

หน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสารและความกลัว "ฟังนะพ

ม้จะรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ด

ให้ คุณครามเลยรู้สึกว่าเขาเป็นหนี้บุญคุณเธอทุกอย่าง ดังนั้น เธอจะได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ เธอสามารถสร้างหรือทำลายอาชีพข

่องของเธอให้ฉันฟัง แต่เขาบรรยายถึงวีรสตรี ผู้หญิงที่เสียสละ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่หลงตัว

ผู้ร่วมก่อตั้งไว้สองคน: คราม ภิรมย์ และ พลอยพรรณ ชวกร ไม่ใช่ศิริวัฒนา ชวกร...

อย่างที่หล่อนพยายามจะแสดงออก ฉันต่างหากที่เป

มให้เรื่องแบ

ตการณ์ นี่เป็นเพียงบททดสอบแรกของฉัน บททดสอบ

นว่าเขาจะนำที

เจด้าจะกล้าผลักด