มายาปฏิพัทธ์

ก ไม่นานนักเสียงที่น่ารำคาญก็ค่อยๆ หายไป จรีภรณ์พยายามปรือตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างช้าๆ มองไปยังเพดานสีขาวสะ

คะ ? ฉันจะไปต

กหน้าตอบเพราะยังคง

ติเหตุและก็จำได้ว่าดวงซวยที่ดันไปยืนอยู่ตรงนั้น จนถูกป้ายโฆษณาหล่นใส่เอาได้

้ามา เสียงมากมา

าไปมองผู้มาเย

้นแล้วห

หญ่มากกว่าเดิมเมื่อถ

คนนี้เป

อเป็นอะไรทำไ

งทักคนผิดแต่ทว่าไม่มีแรงมากพอได้แค่นอนนิ่งๆ มองดูคนแปลกหน้

หตุน่ะครับ อาจจะต้องใช้เวลา

มคะ ? ยัยพริมคงยังไม่หายดี” มารวีเอ่ยขึ

พักฟื้นและทำใจกับเรื่องเลวร้ายบ้าง พลันมองคนป่วยที่หลั

อนนะ แล้วจะม

อบๆ พลางถอนหายใจออกมา หญิงสาวไม่รู้ว่าคนกลุ่มนี้กำลังเข้าใจอะไรผิดกันแน

เส้นผมที่ซอยสั้นนั้นดันยาวและดัดลอน เดี๋ยวนะ...ผมเธอไม่ใช่แบบนี้นี่ ! ยั

มือทั้งสองข้างจับที่หน้าอกก็ต้องตกใจมากกว่าเดิม หน้าอกเธอไ

างหันมองดูนาฬิกาหรือปฏิทินเพื่อนับวันเวลา หญิงสาวหันม

้วันอะ

เสาร

อ ค

ใจตัวเองแต่ก็ไม่ลืม

ีกระจกไห

ก่อนจะเดินไปหยิบกระจกม

ล่าวของคุณ ไม่รอช้าที่จะรีบ

งหน้าของเ

ลูบใบหน้าและตบแร

ีย

ื่อส่องกระจกอีกครั้งก็ยังเห็นใบห

ก็โยนกระจกทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี คุณพระ ! นี

ห้วงความคิดของตนเอง...ไม่มีใครทักผิดตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะเธออยู

มว่าคุณประส

่อยๆ หันไปมองชายห

ดวงตาสีน้ำตาลดำ จมู

เป็น

นตรงหน้า ชายหนุ่มมองหญิงสาวร่างเล็

ณ์พูดด้วยน้ำเสียงห้วน พินิจมองชาย

ำผมไม

ั่นไส้นิดๆ เมื่อเขาท

ักจะถาม

ก่อนขยับตัวพยายามเอื้อมมือไปหยิ

ำไมผู้หญิงร่างน

ียงก่อนจะก้าวไปหยิ

ไม่กล่าวขอบคุณ เธอดื่มน้ำโ

ตตน์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งมองหญิงสาวท

สามีของ

น้ำออกมาทันที ยกมือขึ้นลูบหน้าอก

หูฝาดไป” หญิงสาวบอกให้เขาพ

แค่ในนาม

ยที่เบิกตากว้

าจะเป็นแบบนี้ให้ตายแล้วกลับมาอยู่ในร่าง หญิงคนนี้ยอมตายเสียดีก

กเรียกด้วยเสียงแผ่ว ดวงตา

้าฉัน

กระวนกระวายราวกับ

ยอย่างงั้นเหรอ ?”

าจริงๆ ทำไมโชคชะตา

สับสน

นจะหมุนตัวเดินออ

ไม่ตลกเลยสักนิ

้วจรีภรณ์ถึงกับต้