LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปLOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส
บทที่ 4 รุ่นพี่
จำนวนคำ:1578
|
อัปเดตเมื่อ：24/12/2021
IAGE วิวา
pte
ไม่ได้แจ่มใสด้วยเลย เกือบตลอดทั้งคืนชาลิสาแทบข่มตาหลับไม่
ิดลง สายน้ำจากฝักบัวที่รดลงมายังร่างกาย
เพื่อครอบครัว
าร โดยมีผู้เป็นบิดาแล้วมารดานั่งรอเธออยู่ก่อนแล
ที่ตื่นสา
ลงมาเหมือนกัน” ชาลิสายิ้มตอบกลับ
ว่างไหม” ชลร
งยหน้ามองอย่างสงส
ลูกชายเขาน่ะ แม่ก็อยากจะถามลูกว่าว่
กสาวที่เริ่มม
กไม่สบายใจไม่อย
้องแต่งงานกัน เธอก็อยากจะขอเห็นหน้าเขาสักครั้งว่าจะอยู่ไปกันร
มงเย็นจ้า ที
ลิสาไปทำงา
ลุกจากโต๊ะแต่เสียง
ตอนนี้เป็นของคุณสหร
รงแรมเป็นของตระกูลอธิพัฒน์เดชากรแล้ว แ
ายิ้มต
ี่ร้านของลิสาเองค่ะ” คนเป็นพ่อแม่เ
้วเปิดร้านตั้งแต่เมื่
งทันที“เมื่อสองเดือนก่อนค่
ลับมาก่อนกำหนดงั้
กก็หาทำเลอยู่ แต่เจอถูกใ
ร้านอะไรล่ะ”
จากก่อนหน้านี้ที่คุยเรื่องงานแต่งงาน ทั้งสองยิ่งได้ฟังก็ตกใจเข้าไ
มกลับมาไม
่ะ อีกอย่างลิสาชอบทำขนมเค้กอยู่
คนได้แต่ถอนหายใ
หญิงสาวพูดจบแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเดิน
โดนดูถูกเหยียดหยามว่าแต่งงานเพราะเงิน คนอย่
ึก
เขาต้องแต่งงานจริงๆ หรือ ยิ่งเมื่อตอนเช้าแม่ของเขาโทรม
งอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง สายตาของเขากวาด
ร่างของเลขาสาวของเขา เธอเดินเข้ามาห
าเอ่ยถามขึ้น เมื่
กตัดออกจากบริษัทค่ะ ถึงแม้ว่าจะมีเจ้านายเป็นลูกชายคนเดีย
หลือเพียงแต่ภูวดลที่นั่งเครียด บิดาไม่โทรมาหาเขาโดยตรงเพราะรู้ว่
งป่อ
มาในร้าน กลิ่นอายเค้กที่หอมโชยได้แตะปลายจม
ข้าเยอะไหม” ชาลิสาถ
ก้มหน้าเช็ดทำความสะอาดโต๊ะต่อ ก่อนจะเดินมายังเตาอบเค้กเพื่อใส่เค้ก
ยนเหรอ” ชาลิสาหันมาถาม ในขณะท
รย์ยกคลาสค่ะ
ึ่งแพงเหลือกำลังที่เธอจะจ่าย และแม่ของเธอยังติดพนันเสียอีก แต่โชคดีที่เจอกับชาลิสาเข้าโดยบังเอิญ จึงชวนเธอมาช่วยทำงานที่ร้
แต่คิดแล้วถ
วลาเพื่อตั้งค่าเตรียมอบเค้ก แต่ดวงตากลมเ
ยล่ะ ลืมไปสนิทเลยว่าค
อเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นชาลิสามีสีหน้
นข้าวกับพ่อแม่น่ะ ท
เดี๋ยวตรงนี้มณจัดการเองค่ะ” พรรณรมณพูดแล้วเดินเข
านหน่อยนะ” ชาลิสาพูดด้วยน้ำเส
มาพร้อมกับชุดเกาะอกสีดำสั้นเผยให้เห็นขาขาวที่ต้องตา ไหล่มนขาวของเธอถูกปกปิดด้วยผ้าคลุมบางๆ แต่ก็ยัง
ชาลิสาพูดขึ้น พลางดั
้เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ พร้อมยิ้มกว้างด้วยความพอใจ เธอหวังว
คุณสหรัฐ ชื่อสุชารัตน์จ้ะ” ชลรินดาพูดแนะนำ หญิงสาวจ
้วนะ” สุชารัตน์หันไปถามผู้เป็นสามี คน
ันหันไปมองเหลือเพียงแต่ชาลิสาที่ยังคงนั่งนิ่งเล่นเฟซบุ๊กในโทรศัพท์โดยไม่คิดที่จะหันไปมองร
ณแม่” ชายหนุ่มยกมือข
ธอแทบหยุดเต้นใบหน้าที่เธอคุ้นเคย ใบหน้าที่เธอไม่มีวันลืม ส
่นพ
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 คำขอร้อง3 บทที่ 3 ข่าวดี4 บทที่ 4 รุ่นพี่5 บทที่ 5 ความทรงจำ6 บทที่ 6 พนักงานใหม่7 บทที่ 7 ฟ้อง8 บทที่ 8 ข้อตกลง9 บทที่ 9 ข้อตกลง 210 บทที่ 10 จงใจ11 บทที่ 11 งานแต่งงาน12 บทที่ 12 คำนินทา13 บทที่ 13 หนีเที่ยว14 บทที่ 14 ข้ออ้าง(ขอ)หย่า15 บทที่ 15 ความผิดพลาด16 บทที่ 16 สัมภาษณ์งาน17 บทที่ 17 เช็คเงินสด18 บทที่ 18 การรอคอยที่ไร้ประโยชน์19 บทที่ 19 ความรู้สึกที่เกิดขึ้น20 บทที่ 20 คนฉวยโอกาส21 บทที่ 21 นิทาน22 บทที่ 22 ผู้หญิงโง่23 บทที่ 23 เลขาของผม24 บทที่ 24 เจ้านายงี่เง่า25 บทที่ 25 คำชวน26 บทที่ 26 ภรรยาพี่ดล27 บทที่ 27 อธิบาย28 บทที่ 28 คำขอร้อง29 บทที่ 29 น้องทรยศ30 บทที่ 30 ผมเสียใจ31 บทที่ 31 กระวนกระวาย32 บทที่ 32 คิดถึง33 บทที่ 33 คำบอกรัก34 บทที่ 34 เรื่องราวที่ผ่านมา35 บทที่ 35 เสียงหัวเราะราวกับปีศาจ36 บทที่ 36 ต่างคนต่างอยู่37 บทที่ 37 รู้สึกเจ็บทรมาน38 บทที่ 38 หัวใจบอบช้ำ39 บทที่ 39 อย่ามอง40 บทที่ 40 เหนื่อย41 บทที่ 41 อาบน้ำ42 บทที่ 42 สำออย43 บทที่ 43 ไม่ใช่ตัวสำรอง44 บทที่ 44 เห็นแก่ตัว....45 บทที่ 45 งานแต่งงาน46 บทที่ 46 บทส่งท้าย (จบ)