คนอุ่นเตียง

กันแน่ คนทั้งคู่กลับมาจัดการแต่งตัวให้นายน้อยชุนหวงให้เรียบร้อยเสียใหม่ ดูเหมือนว่าสีขาวจะกลายเป็นสีประจำตัวของเข

ะและดนตรีทั้งยังได้ศึกษาตำราเรียนต่างๆ มากมาย หน้าที่ประจำของเขาคือการขับกล่อมบรรเลงเพลงฉินให้ผู้คนที่เข้ามาฟังและคุยกับบรรดาคุณชายทั้งหลายเกี่ยวกับบทกวี เรื่องที่เขาพอใจ ในการดำรงชีวิตอยู่ที่นี้คือคนที่เลี้ยงดูเขาไม่เคยบังคับทางตรงให้ออกมาขับกล่อมดนตรีหรือ

อไม่"เขาเอ่ย

นายน้อยโปรดระวังด้วยนะ

คนที่มาสอนวรยุทธให้พวกเจ้าใช่น้อยหน้

ยหยิบเสื้อคลุมสีขาวขอบประดับขนกระต่ายสีเดียวกันคลุมไหล่ให้ จริงอยู่ช่ว

า "จือหนี่ว์" เทพแห่งการเย็บปักถักร้อย และยังเป็นการแสดงออกถึงความรักของหนุ่มสาว ในตำนานก็คือหนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้าที่มาเจอกันบนทา

ปมอง หลี่เจี๋ยด้วยสายตาออดอ้อนริมฝีปากแดงฉ่ำเม้มน้อยๆ คล้ายกำลังจะร้องไห้ด้วยร

ู่ด้วยไม่น่าจะมีปัญหาใด"หลี่เจี๋ยยอมแพ้ต่อสายตาคล้ายเด็กทารกอ้อนขอถังหู

นักเพื่อเป็นคนคุ้มกันให้กับชุนหวง ใบหน้าคมคายทำให้รู้ว่าหาใช่ชาวฉางอันแต่กำเนิด ไม่ต่างกับไน่ยไน่ยที่ร่างกายบอกบางอ้อนแอ้นดวงหน้าถือว่างดงามสะดุดตาไม่น้อยเรียกได้ว่าทั้งนายบ่าวชายหญิงล้วนสะดุดตาผู

พื่อมิให้ปะปนกับแขกเหลื่อที่มาดื่มกินในหอนี้ ทั้งสามรุดออกไปยังท้องถนนที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนหนึ่งหญิงหนึ่งชายทั้งคู่ต่างสอดส่ายสายตา

่งมาว่าห้ามกักขังชุนหวงอีกต่อไป สองคนส่ายหน้าชุนหวงจึงเลือกสั่งให้ตัวเองหนึ่งไม้เดินชมโคมไปกินไปตามทาง เพราะผู้คนหนาแน่นทั้งยังมีเด็กน้อยวิ่งไล่กันไปมา ความที่ไม่ทันระวังมีชายหนุ่มท่าทางเ

นหวงเจ็บหร

ง ขณะที่กำลังเพลิดเพลินจู่ๆ ร่างบางก็ซวดเซไปกระแทกเข้ากับแผงขายเครื่องประดับและท

กใจ หลี่เจี่ยคว้าร่างบางขึ้นในอ้อม

ายในรุดไปที่หออย่างรวดเร็ว ใบหน้างดงามซีดเผือดจนเริ่มเขียวป

หวงออกเหลือแต่เสื้อกลางชั้นในสีขาว ฝ่ามือหยาบกร้านจากการทำงานและจับกระบี่ลูบไป

ตรงระเบียงนกพิราบสีขาวที่เกาะขอบอยู่ถูกจับมาใส่กระดาษเล

องของชุนหลีปรากฏรอยแดงเป็นจุดเล็กๆ เลือดที่ซึมออกมาเล็กน้อยกลายเป็นสีดำเขารีบ

อยถูกเข็มพิษข

ันถึงครึ่งเค่อ ก็มีชายฉกรรจ์สวมชุดดำปกปิดหน้าตาลอยเข้ามาในห้องด้วยท่าที

เข่าข้างเตียงรีบจับชีพจรของชุนหวงนิ่งฟังจังหวะของ

าวเหน็บจากภายใน เส้นเลือดจะจับตัวกั

ุดดำที่ยืนอยู่อีกผ

ค่สกัดพิษไว้ก่อน

ชุนหวงให้ลุกนั่ง สองมือทาบกับแผ่นหลังขาวนวลสกัดจุดส่งปราณภายในของตนเองให้แก่ชุนหวง

ยังทรงตัว โชคดีที่เรารู้ไวมิเช่นนั้

ออกหน้าต่างไปอย่างรวดเร็วก

"ชายชุดดำที่ค่อยประคองชุ

่าสองมือประสานกันเหนืออก หลี่เจี๋ยเองก็ทำเช่นเ

นนายน้อยแน่ๆ "หล

มัน"ไน่ย

สามปีจงระมัดระวัง หากนายน้อยเป็

ที่นอนนิ่งบนเตียงด้วยความวิตก หนึ่งชั่วยามต่อมาชายชุดดำกลับมาพร้อมกับ

ตงยาถอนพ

ุนหวง ครั้งแรกที่ป้อนร่างบางไม่สามารถกลืนยาลงคอได้ร้อนถึ

ยก็จะค่อยๆ ดีขึ้น อย่าให้เกิดเร

นอกหน้าต่างหายไปราวกับสายลม ไน่ยไน่ยพุ่งตัวเข้าไปหาชุนหวงที่ยังห

ี่เ

ห

ายน้อยกลับส

รายเก

่งวรยุทธเหล่าหัว

มิให้ผู้รับตำแหน่งรู้วิชาพื้นฐานมาก่อน จิตจะต้องสัมพันธ์กับเคล็ด

ามรังควานพวกเราอีก ผ่านมาถึงสิบเจ็ดปีแล้วแท้ๆ

ลี่ไป๋ยิ่งใหญ่ทั่วแผ่นดิน มีหรือคนโลภจ

กแรงสะกิดของอีกคนที่อยู่ด้านหลัง สองคนใช้กำลังภายในกระโดดหนีจากเข็มพิษของไน่ยไน่ยที่ปาออกจากห้อง หลี่เจี๋ยถี

ทน บุคคลลึกลับรีบถอนตัวจากไปเพราะรู้ดีว่าหลี่เจี๋ยมีวรยุทธสูงส่งไม่น้อย หากประมือกันความสูญเ

น่ยถามเมื่อเห็นใบหน้า

ีบบี้จนป่นเป็นผงด้วยความแค้นเคือง เสียงครางเบาๆ ดังจากเตียงทำให้คนทั้งคู่เลิกพูดจาปรี่เข้

้อย/น

ากปากรูปกระจับสีซีด มือบางย

นเมาทำร้าย"ห

อน

ขอรับ"หลี่เจี๋ยประคองชุนหวงให้ลุกขึ้นนั่งหลังพิงกับขอบเ

า.

างจะได้หายไป"ไน่ยไน่ยยิ้มแย้มปล

่รู้ฤทธิ์ดีว่าขมขนาดไหนมาดื่ม ใบหน้า

อดภัยจริงๆ "ไน่ยไน่ยสำทับ ปรายตาไปม

ทษต้องโทษข้าที่อยากออกไปรนหาที่ตาย"ชุนหวงอา

ป็นไน่ยไน่ย

าเราไม่ออกไปข้างนอกจะรู้หร

่เจี๋ยเปิดปากชุนหวงถึงกับอ้าปากค้าง ลองถ้าหลี

งทันที เพราะรู้ดีว่าอิสระของตน