ดวงใจธรณ์
ไหมพรรณ พรรณไ
อนอึดใจหนึ่ง นึกทบทวนว่าตนมีธุระที่ไหนหรือไม่ในห้าวันห
้เข้าห้องแพ็กกระเป๋า จับโยนขึ้นรถคันหรูของไอลดา ที่เธอแทบไม่ค่อยได้ขึ้นนั่งบ
าไปใกล้
พื่อนเบนรถไปอีกทางที่ป้ายชี้บอก แทนที่จะเป็น
ยาดิ ติดยาวขนาดนี้ เราไปทะเลแถบจันทบ
ยสายตาเอือม ๆ
้าน่ะ เปลี
ั่งเรือเฟอร์รีข้ามฟากไป เจ้าตัวจึงเหยียบคันเร่งมาตล
ฟากเที่ยวสุดท
ี่เป็นจุดหมาย พารถขับออกจากท่าเรือจนไปถึงเกือบท้ายเกาะ ก็จอดแล
ที่นี่กั
ื่องยนต์ ก็ค่อยเก็บซากขยะลงไปทิ้งที่ถังใกล้ ๆ นั้น ขณะรวบรวมเก็บจนหมดแล้ว พบว
ะไรหร
ร็ว ๆ ไปยังจุดที่สายตาทอดมองค้างเป็นนาทีเมื่อครู่นี
มเพื่อนไป ปากก็ร้องถามอ
ด้าเจอคนร
ามจนทัน ถามสั้น ๆ
าตอบโดยไม่หันมอ
ที่กำลังเดินตรงไปยังทางที่เป็นตรอกเล็ก ๆ
พียงไกล ๆ จะใช่ธรณ์ อัศวหาญญ์วรกุล อ
เครียดอยู่ไม่น้อย รายการซ่อมของที่นี่เยอะมากจริง ๆ และหากเป็นเวลางานหรื
รายการซ่อมให้ดูยาวเป็นหางว่าว ก็ยิ่งเครียดห
ข้ามากระทบหู เสียงนั้นทำเอาธรณ์ชะงักงันไปเป็นครู่ ก่อนจะหันกลับไปม
จังเลยนะ
้งั่ง ตามง้อเธอ ตามไปเฝ้าเธออยู่เป็นปี ๆ ยอมทิ้งศักดิ์ศรี ยอมลดอีโก้ที่เคยมีลง ขอเพียงให้ได้เธอกลับคืนมา ขนาดวันที่เธอแต่งงาน เขาก็ยังบากหน้าไปร่วมงานด้วยเลย แล
ด้
ำเดียวเท่านั้น ก่อนจะนึกอะไรได้ เขาเลื่อนสายตาไปทาง
. สองคนนี
กที เพราะเมื่อครู่ เขามองเพียงว่าเธอมากับหัสดินท
่ายอยู่บ้าง แต่ไม่ได้สนิทสนมกันมากมายนัก จึงไม่ได้ทักทายอะไรกัน เอ
เป็นราวกับเพื่อนของไอลดา คุยกันก็แทบนับครั้งได้ ขนาดว่าเห็
ป ละสายตาจากใบหน้าเฉยเมย แววตาไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึกของทางนั้นมาที่ไอลดา ก็พบว่าหญิงสาวอดีตคนร
คอยเยื้องทางด้านหลังขัดขึ้นเสียก่อ
พื่อนด้าไปไหนมาไหนคนเดี
้อย “พี่ธรณ์ก็แบบนี้เรื่อยเลย ชอบแซวคนอื่นไปทั่ว ด้าเพิ่งมาถึงน
ักหน้า กระนั้นก็ไม่ได้เส