เพียงรัก

ตัดสินใจกลับบ้านทันที และตอนนี้เขาก็พาร่าง

พื่อนรักของเธอกำลังเดินมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดจนร่างบ

่ยขอโทษเพื่อนๆ เพราะมัวแต่จัดการเ

ก้องเดินมายืนข้างเจนพูดขึ้นก่อนที่ทุ

ิงคำถามจนร่างบางไม่รู้จะตอบคำถามไหนของเพื่อนก่อนดี รอคุณมิคมาตอบดีกว่าเพราะเขาคือต้นเหตุที่ทำใฟ้ตนต้องย้ายบ้าน เอาจริงๆ

นร่างบางเงียบภูมิจ

จากตรงไหนดีล่ะเรา แล้วนี

เสียงถามอย่างพร้อมเพรียง จนตอน

นสิ" ร่างบางเกาแก้มแก้เก้อ

ห้เพื่อนอธิบายทุกอย่างให้ฟัง แ

หอมแก้มเนียนเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของ ให้คนบางคนรู้ "เอิ่มมมมม" อีตานี่ โรคจิตรึไง เพื่อ

ไม่ออกกับการกระทำของมิคคาเอล งั้นที่ค

ปตีแขนตัวต้นเหตุอย่างแรง "ฉันผิดอะไรฮึ" ฉันไม่ผิดนะ ก็เพื่อ

กับเพื่อนซึ่งเจนก็จำได้เพราะตนแอบแซะชัญญาอยู่ ทุกคนฟังอย่างตั้งใจ เจนกับก้องไม่ติดใจอะไร ส่วนภูมิตอนนี้โกรธจนหน้าเขียวไปหมดแล้ว โกรธตัวเองที่ท

ัญญาถามขึ้นเมื่ออยู่ๆ ภูมิ

นคุยเรื่องสับเพเหระต่อ คุยกันได้ไม่นานชัญญาและมิคคาเอล

กกแกก็ไปห

้องรับคำก่อนจะโบกมื

ถึงถึงภูมิและชวนภูมิไปหาที่บ้านด้วย เห็นแล้วขัดใจ ไม่รู้รึไงว่างั้นหวังจะเครมตัวเองอยู่น่ะ ร่างสูงที่ตอ

่อยู่ในห้องนอนแล้ว จริงๆ ตนก็พอรู้ว่าร่างสูงเป็

ห่วงๆ" ร่างบางแอบแหล่มองคนข้างกายที่หน้างึกห

งบางที่ยังคงพูดเจื้อยแจ้วถึงแต่ไอ้คนที่ชื่อภู

ตักแกร่งพรางโอบมือรอบคอหนากันตนเองตก ร่างสูงเองก็โอบเ

ง้อยังไงดีละเนี่ย อืมมม" ร่างบางทำท่าคิดหนัก แ

ถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังเล่นเกม

ได้ทำอะไรผิด" ร่างบางบอกกับร

ิดแล้วทำ

ผมก็จะเป็นน้ำเย็น" ร่างบางพูดอย่างอายๆ เงยหน

ฟอด ฟอด" โอเคตานี้เขายอมแพ้ ร่างสู

ายคาถาประจำตัวก่อนจะพรหมจูบทั่วใบหน้าของร่างสูงและเ

ี้ฉันจะไป

ปตลอดกาล" ร่างบางหัวเราะชอบใจอยู่บนตัก

ืมมมมม" ร่างสูงจูบตอบอย่างร้อ

ร่างบางเอ่ยห้ามเมื่อร่างสูงเริ่มซน ร่างสู

ริ่ม" นิดๆ หน่อยๆ ก็ขึ้

จิตแจ่มใส" ใสกับผีสิเมี

ีหน้าเข้มใส่ร่างบางที่ทำหน้าไม่รู้ไ

่างบางยื่นข้อเสนอที่ร่างสู

นะ" ข้อเสนอแสนหวา

จากตักของร่างสูงและยื่นมือไปข้างหน้าดึงร่างส

อมแก้มนิ่มของภรรยาคนสว

ี่" ร่างบางว่าอย่างไ

่งรอแม่ของชายหนุ่มที่ห้องรับแขกร่างบางก็ถามขึ้นถึงอา

จะไม่ให้หึงยังไงไหว" ขี้หึงกว่าที่คิดนะเนี่ย รู

"แค่ผมมีคุณแล้วนะครับ อย่าคิดมากสิเดี๋ยวไม่หล่อนะ" พูดแ

ฉันมันแ

ำตาปริบๆ เอาหน้าถูกับแขนของร่างสูงอย่างอ้อน

เห็นแบบนี้แล้วอยากจับกดตรงนี่ให้รู้แล้วรู้รอด

นี้ผมจะลุกไม่ขึ้นเนื่องจากระบม" ถาม

หึ.

เข้ามาพร้อมกับหนูน้อยที่ถือห้อขนมไว้ในม

อลไปหน่อย" ร่างบางว่าพรางเหล

ะอองเอ็ดร่างบางจนคนโด

่คุณมิคใกล

ก่อนจะบอกกับแม่ยายของตน เพราะตอนที่พาร่างบา

ียงมาก่อนตัว ส่วนเจ้าตัวน้อยเมื่อได้ยินเสียงคุณย่าก็รีบลงจากโซฟาแล

ุณยายอย่างดีใจ เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงหนูน้อยก

ีอุ้มหนูน้อยขึ้นพรางเอ่ยแซวจนหลานตัวอ้วนทำแก้มป่องอย่างงอลๆ

ว่าหนูจ้ำม่ำน่ารัก" หนู

ารักก็

ญาและมิคคาเอลยกมือไหว้มลมณีก่อนจะหันไป

ใบหน้ายิ้มแย้มทำให้ละอองคลา

ไหว้มลมณีเพราะดูยังไงตนก็อายุน

นั้น เรียกพี่ว่าพี่มลก็ได้" มลมณีพูดอย่างเป็นกันเองและไม่ถือตัว เห็นแบ

ห้เรียก ส่วนมลมณีเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกพอใจ ดูจากการวางตัวแล้วถ้า

มีอะไรให้ย่

ลยค่ะ ยายจ๋

ยช่วยหนูท

าบอกว่ายายจ๋

ครอบครัวของพีชมาทานข้าวที่บ้าน แม่ของเขาจึงมาทานข้าวกับเขาแทน คิดจะสู้กับคุณนายมลมณียังเร็วไปครับพ่อ ป่านนี้ก็คงทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่บ้านนั่นแหละ และเป็นจริงดังคาดทรงกรดนั่งหน้าดำคร่ำเคลียดอยู่ในห้องรับแขกของบ้านเมื่อ

ก็ต้องคุยกันให้

รู้ว่าสามีหมายถึงเรื่องอะไร

าร..." เธอรู้ว่าตอนนี้สามีของเธอกำลังโกรธ แล้วยังไงล่ะ จำเป็นต้องสนใจขนาดนั้นเลยรึไง สามีต่อให

นนั้นเป็นลูกสะใภ้ อย่าให้มันมากเกินไปนะคุณทรงกรด คุณรู้ดีที่สุดว่าถ้าฉันโมโหมันจะเป็นยังไง" เธอเองก็เริ่มที่จะ

คุณ.

....

ันมีอะไรดี

ใจดีเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว" เก่งทุกเรื่องแต่มาตกม้าตายเพราะถูกความใสซื่อบัง