ไฟรักบัลลังก์ทมิฬ

ตัวขึ้นมาเสียเฉยๆ โดยยังไม่ทันได้หลบหนี ร่างอ้วนเตี้ยสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มบีบข้อมือของมัน พร้อม

เพื่อให้หายมึนงง สายตาค่อยๆ มองไปรอบตัวเขาจนทั่วบริเวณ

ึงมาอยู่ในทะเลทราย! ทำไม!” ราเชนทร์รู้สึกตก

วนจอมละโมบอย่างสงสัย เพราะใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครารุงรัง ตาลึกโปน ผิวสีน้ำตาลเกือบดำและเสื้อผ้าซึ่งดูคล้ายผ้าฝ้ายผืนขนาดใ

ร์เอ่ยถามชายร่างอ้วน ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน่ากลัว พร้อมก้มลงมองร่างกายของเขาที่ไม่ม

รีบตะครุบกองผ้าที่อยู่บนหน้าตักของเขาปิดบังความเป็นลูกผู้ชายอันมโหฬาร

ให้มันต้องเป็นแบบนี้” สองขาสั้นๆ รีบวิ่งไปหาอูฐขอ

ยผ้าคลุม ส่วนชิ้นที่เหลือเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร จึงได้แต่นำผ้าที่คล้ายผ้าคลุมพันท่อนร่างของเ

มวิ่งตามชายร่างอ้วนที่อยู่บนอูฐ ขณะกำลังบังคับอูฐให้วิ่งหน

อยู่กลางทะเลทรายของมีค่าที่อยู่ติดตัวเจ้ามันก็ใช้ไม่ได้ ข้าจะช่วยใช้แทนเจ

ะหนีพ้นเหรอ!” ชายหนุ่มรำพึงกับตัวเอง พร้อมก้าวเท้ายาวๆ และเริ่มว

ถนัดของนักกีฬาบาสเกตบอล ที่จะต้องฝึกกำลังขามาดีและต้องวิ่งเร็ว แม้จะวิ่งอยู่บนทะเลทรายแต่เขาเคยชินกับมันแล้ว เพราะเวลาฝ

นทีเพราะอูฐจะต้องชะลอฝีเท้า หากวิ่งต่อไปจะต้องหัวทิ่มคะมำไปกับพื้นทรายและกลิ้งไม่เป็นที่ตามทางที่ลาดลง ชายหนุ่มดีดเท้าหลังนำส่งเท้าหน้า พร้อมกระโดดจนร

ี พร้อมกับร่างของชายจอมละโมบ ลอยละลิ่วตกลงจากหลังอู

ับกระชากผ้าคลุมคล้ายกระชากคอเสื้อจนชายร่างอ้วนลุกขึ้นยืนโดยมิทันตั้งตัว มือหนาอวบอูมรีบคว้าขอบผ้าไว้อีกด้านเพื่อมิให้รัดคอสั้นๆ ของมัน แต่ก็ไม่อาจ

ันน้อยเกินไปแล้ว!” ราเชนทร์ตะคอกเสียงข่มขู่ พร้อมส่ง

คนที่ต้องกลับไปหา และลูกอีกยี่สิบห้าคนที่ข้าจะต้องเลี้ยงดู ข้าทำไปเพื่อความอยู่รอด ข้านึกว่านายท่านตายแล้วก็เลยขโมยทรัพย์สินของท่าน อภัย

คนอย่างนั้นเหรอ ทำยังกับฟาร์มเพาะพันธุ์หมูไปไ

หมด! อย่าตุกติก” ราเชนทร์เอ่ยในสิ่งที่เขาต้องการ พร้อมค่อยๆ

าเชนทร์ถนัดตา ร่างสูงใหญ่ประมาณสองเมตร บึกบึน กำยำ น่าเกรงขามและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก พร้อมกับดวงตาสีดำของชายอ้วนจอมละโมบถึงกับเบิกโพลงขึ้นมาทันที เมื่อมองเห็นแสงเรืองรองของบุรุษมีสัญลักษณ์ของเทพเจ้าโอซิริ

าด้วย! อภัยให้ข้าด้วย!” ชายอ้วนหมอบราบ ร้องขออภัยต่อหน้าชายหนุ่

ทำแบบนั้นแล้วเป็นมงคลกับชีวิตชายร่างอ้วนเงยหน้ามองราเชนทร์ ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากสายตาที่หวาดหวั่นพรั่นพรึงและตื่นตระหนก กลับเต็มไปด้วยสายตาที่เคารพบูชาและศรัทธาเข้ามาแทนที่ ร่างอ้วนเตี้ย รีบลุก

ับราเชนทร์ พร้อมก้มลงคำนับคล้ายเป็นการขออภัยชายหนุ่ม ซึ่งการกร

ดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าและเครื่องประดับทั้งหมดที่อยู่บนแขนท

ืน พร้อมคลี่ออกมาเพื่อหาทางสวมใส่ แต่ก็ต้องยืนงงเพราะมีเพียงผ้าลินินสีขาวสะอาดตาซึ่ง

ก่อน...นี่มัน” ชายหนุ่มหยุดพูดพลางทบทวนความคิดและเรียงลำดับเหตุ

ั้งหนึ่งในชีวิตได้ถวายรับใช้เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ให้แก่พระองค์ เป็นมงคลสูงสุดยิ่งแก่ชีวิตของกระหม่อมเลยพ่ะย่ะค่

ียงของราเชนทร์ดั

่างนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ” ชายอ้

คำถามของราเชนทร์ ทำให้ชายอ้วนซึ่งกำลังตั้งใจฟังคำพระบัญชาจากเทพเจ้าของ

กำลังประทับยืนอยู่นี่ใช่ไหมพ

พ่ะย่ะค่ะหรือฝ่าบาทหรือกระหม่อมอะไรกับผมหรอก ผมไม่ใช

นธรรมดาอย่างกระหม่อมจะได้อย่างไรกัน” ชายอ้วนรีบโบกไม้โบกมือเป็นการใหญ่ เมื่อถูกราเชนทร์ร้องขอให้พูดคุยกับเขาเหมือนสามัญชน ก่อนจะต้อ

หม และปีนี้ปี 1999 หรือเปล่าใช่หรือเปล่า” ราเชนทร์ตะโกนเสียงออกมาอย่างดัง จนทำให้ช

งและคุ้มครองอยู่ไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ ถ้าเมืองหลวงก่อนแบ่งแยกเป็นสองอาณาจักร ก็คือเมืองเมมฟิสแต่ตอนนี้อาณาจักรถูกแบ่งแยกอ

ร่างสูงตระหง่านที่ยืนท้าแสงแห่งตะวัน ทรุดฮวบลงนั่งไปกับผืนทราย ทันทีที่เขารู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนกันแน่ในขณะนี้ มันไม่ใช่บ้านของเขาที่แฮร

เราถึงมาอยู่ในที่แบบนี้! ทำไมถึงได้เป็น

ี่บ้านเขาไม่มีผิด ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่ เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขาอย่างนั้นเหรอ ภายใน