ไข่มุกหมื่นปรารถนา
ข้าเรือนของตนแล้วก็เดินไปนั่งบนเตียงนอน กวาดตาม
งหม
อร
เขาเดินไปนั่งคุกเข่าเบื้องหน้า ถอดรองเท้าให้นาง เท้าเปลือยเปล่าปรากฏเบื้องหน้า เขาห
้ที่รู้ใจนางที่สุด ปีศาจสาวเอนหลังเล็กน้อย ขยับยกเท้าขึ้นใช้ป
พวกมันไม่คู่ควรก
กระนั้น นางก็มิใช่พวกกินไม่เลือก อย่างน้อยก็เลือกว่าจะกินอะไรดี หรือถ้าหิวขึ้นมาจริง ‘กวงหมิง’ ก็ไม
างเร้นกายในมุมมืด เขาเอนหลังพิงผนังห้อง มองเงาร่างหลังม่านที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ชายหนุ่มได้แต่ระบายลมหายใจเบาๆ พลางคิดถึงเหต
....
อนไหวในห้องนอน
าะดื่มสุราเข้าไปมากและมีความปรารถนาต่อชิงหรู เมื่อเข้าห้องมาก็คว้าหูเตี๋ยไปกอดจูบลู
ังไม่ทันเตรียมตัว ช่องรักยัง
นยอมข้าจะไ
ใช่ แต่
งตกใจ เป็นร่างของเหมยกุ้ยที่เข้ามาพร้อมรอ
ม วันนี้วันของ
ารู
เทียน จึงเห็นเรือนร่างของเหมยกุ้ยที่ดูแลตัวเองอย่างดีไม่มีหย่อนคล้อย นางปลดเปลื้
งภรรยาคือปรนนิบัติสามี เหตุใดต้องคอยแบ
น้าแดง แต่เหมยกุ้ยยื่นมือมา
่น้องกัน เรื่องเช่นนี้ควรช่วยเหลือ
เป็นเด็กสาวอีกครั้ง นางปีนขึ้นไปบนเตียง นั่งซ้อนด้านหลังหูเตี
่อมต้องรับอนุเข้ามาเพิ่ม เด็กสาวสวยๆ ที่ทำให้พวกนางต้องไร้ค่า แ
ับสอดแท่งหยกในทันที ไร้การเล้าโลม บ่อยครั้งที่นางแอบปลอบดอกไม้สาวของตนเอง นางนั่งเอนหลังพิงกายนุ่มนิ่มของเห
ยิ่งร้อนระอุ เขารีบถอดเสื้อผ้าออกจนห
งหูเตี๋ย นางให้หวังอี้ขึ้นมายืนบนเตียง นางอ้าปากแลบลิ้นเลียฝีปากอย่าง
รงๆ เหมยกุ้ย เหตุใดข้าไม่รู้ว่าเจ้
ของเหมยกุ้ยแล้วพลิกตัวเป็นท่าคลานเข่าเข้าไปเลียลูกกลมๆ ที่โยกไปมานั้น เหมยกุ้ยถอนรินฝีปา
วนัก ช่างดีอ
ื้อนเปรอะใบหน้า หวังอี้ถอนแก่นกายออกจากโพรงปาก เหมยกุ้ยถอนลิ้นออกจากร่องรัก หูเตี๋ยทิ้งตัวนอนแผ่หราแต่เหมยกุ้ยปีนป่ายไปบนร่างที่เปื้อนน้ำรัก ดูดเลียคราบขาวขุ่นจนทำให้ร่างของหูเตี๋ยบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน ภาพท
่านใหญ่เหลือกิน ลึ
ือบสุดแล้วกระแทกกลับไปใหม่ ช่องรักข
อดรัด ทั้งปากทั้งมือยังว
บดเบียดโหนกเนื้อของตนกับเหมยกุ้ย ด้านบน
ับเมียทั้งสองให้อยู่ในท่าคลานเข่าแล้วสอดแก่นกายเข้าไปใน
ท่านมหาศาลนัก เสีย
อน หวังอี้ได้ยินเสียงครางยิ่งคึกราวม้าคลั่งถอดแก่นกายออกทิ
้ว” เหมยกุ้ยร้องไม่หยุดปาก โดนกระแทกรัวๆ
ข้าเสร็จ..เสร็จ
เขาดึงมันออกมาปล่อยให้รินรดที่ก้นงามงอน แล้ว
าสองคนพี่น้อง
ะโดยไม่ต้องพูดอะไร หูเตี๋ยเคลื่อนตัวลงไปปลุกเร้าแท่งหยกด้วยปาก ส่วนเหมยกุ้ยจ
ออกมาจากที่หลบซ่อน เพราะตนเองเคยเข้ามาช่วยทำความสะอาดจึงรู้ว่าควรหลบซ่อนตรงไหน นางเดินออกมาทั้ง