icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ท่านประธานอย่ารักฉันมากนักเลย

ท่านประธานอย่ารักฉันมากนักเลย

icon
บทที่ 1
อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
จำนวนคำ:2337    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2022

ณ เมืองจิงซื่อ เวลา 20.00 น.

หลังจากที่คุณไป๋เสี่ยเหมียนทำงานล่วงเวลาอย่างเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ก็ถึงเวลาที่เธอจะได้พักผ่อน แต่ระหว่างทางที่เธอกลับบ้านนั้น จู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากเจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่ง

“สวัสดีครับ นี่ใช่คุณ เสี่ยเหมียน รึเปล่าครับ” เจ้าหน้าที่ถาม “ใช่ค่ะ” เสี่ยเหมียนตอบ “เพื่อนของคุณที่ชื่อว่า กู้หนานและ สวี่โยว่ห่งถูกจับในข้อหาซื้อบริการทางเพศ พวกเขายืนกรานว่า พวกเขาเป็นคู่รักกัน คุณช่วยมาที่สถานีตำรวจ และเป็นพยานให้ได้มั้ยว่า ทั้งสองเป็นคู่รักกันจริง ๆ ผมจะได้ปล่อยตัวพวกเขาไป...”

พอได้ยินข่าวที่น่าตกใจ เสี่ยเหมียนถึงกับตัวแข็งทื่อ เธอพยายามเรียกสติกลับคืนมา แต่ ณ เวลานั้น เธอไม่มีสมาธิจับใจความสิ่งที่ตำรวจนายนั้นพูดต่อเลย เสี่ยเหมียนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า เธอวางสายจากเจ้าหน้าที่ตอนไหน และรีบเรียกแท็กซี่ไปสถานีตำรวจอย่างเหม่อลอย

เมื่อมาถึงที่หมาย

พอเห็นชายหญิงคู่หนึ่งนั่งด้วยกันในโถงแค่แวบเดียวเท่านั้น เธอก็รู้แล้วว่า พวกเขาคือใคร ชายคนนั้นคือ กู้หนาน หรือแฟนหนุ่มตัวดีของเธอ ส่วนคนที่นั่งข้างเขา ก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่คือ โยว่หง เพื่อนของเธอเอง ทั้งสองนั่งอิงแอบแนบชิดกัน ราวกับคู่รักที่กำลังฮันนีมูนกัน

เสี่ยเหมียนกำหมัดแน่น เพลิงโทสะฉายสะท้อนในดวงตา เธอเดินไปหาพวกเขา ในแต่ละย่างก้าวนั้น มีแต่ความรู้สึกหนักอึ้ง

โยว่หงเห็นเสี่ยเหมียนก่อน “เสี่ยเหมียน ฉันขอโทษ” โยว่หงพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เธอแสร้งทำเป็นขอโทษ

กู้หนานหันกลับมาเห็นแฟนสาวกำลังเดินดุ่ม ๆ มาทางพวกเขา เขาผลักโยว่หงออกไปโดยไม่ต้องคิด และรีบลุกขึ้นยืนก่อนที่เสี่ยเหมียนจะอ้าปากพูด “เสี่ยเหมียน เธอมาแล้วเหรอ?” กู้หนานทักทาย พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเหนียมอาย

เขาละสายตาจากเสี่ยเหมียนอย่างตื่นกลัว กู้หนานชาไปทั้งตัว เขาไม่สามารถสู้หน้าเสี่ยเหมียนได้เลย

“คุณกู้หนานคะ เล่าให้เธอฟังทุกเรื่องเลยค่ะ” โยว่หงแนะนำ

“เหลวไหลน่า หยุดเลยนะ! อย่ามาล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้” กู้หนานจ้องเขม็งไปที่โยว่หง คล้ายจะส่งสัญญาณเตือนเธอไม่ให้หลุดปากพูดอะไรออกไปอีก เขาหันไปหาเสี่ยเหมียนอีกครั้ง “เสี่ยเหมียน ผมสัญญาว่า จะอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังทีหลัง แต่ตอนนี้ ผมอยากให้คุณให้การกับตำรวจว่า พวกเราเป็นผู้บริสุทธิ์” เขาร้องขออย่างกับเป็นเรื่องปกติ

กู้หนานเอื้อมมือออกมาจะจับเธอ แต่เสี่ยเหมียนกลับเมินเฉย เธอเค้นเสียงตอบว่า “คุณคงมีคำอธิบายดี ๆ สำหรับเรื่องนี้ซินะ” เสี่ยเหมียนจ้องไปที่กู้หนานอย่างรังเกียจ

หลังจากให้การกับเจ้าหน้าที่ กู้หนานและโยว่หงก็ได้เป็นอิสระ ทั้งสามคนออกมาจากสถานีตำรวจด้วยกัน

“กู้หนาน คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง คนเฮงซวย” เสี่ยเหมียนตะโกนด้วยความโกรธแค้น หลังจากย่างกรายออกมาจากสถานีตำรวจ

“ฟังผมก่อน เสี่ยเหมียน!” กู้หนานขมวดคิ้วและอ้อนวอน เขาพยายามจับมือเสี่ยเหมียน แต่เธอก็พยายามดึงมือตัวเองออก

“หยุดพูดเถอะ! เห็นอยู่ตำตาว่า คุณมีชู้” เสี่ยเหมียนแผดเสียงใส่กู้หนาน “ตอนที่ตำรวจตั้งข้อกล่าวหาว่า คุณไปใช้บริการคุณโส รู้สึกยังไงบ้างเหรอ? ถ้ารู้ว่า เหตุการณ์เป็นแบบนี้ ฉันไม่มาประกันตัวให้หรอก” เสี่ยเหมียนปาดน้ำตาออกจากดวงตาที่แดงก่ำ แววตาของเธอมีแต่ความโกรธและความผิดหวัง

พอคิดว่า ชายหญิงหน้าด้านสองคนนั้น ขอให้ตำรวจโทรหาเธอเรื่องประกันตัว เสี่ยเหมียนก็ยิ่งรู้สึกฉุน พวกเขาได้ในสิ่งที่ต้องการ แม้ว่าจะทำตัวน่ารังเกียจซะขนาดนั้น

คำพูดของเสี่ยเหมียนทำให้กู้หนานถึงกับหน้าม้าน เขาตะคอกกลับว่า “ใช่ ฉันนอนกับโยว่หง แล้วไงเหรอ?”

สิ้นเสียงของเขา เสี่ยเหมียนก็รู้สึกเวียนหัวและใจเหมือนหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอพยายามทรงตัวไม่ให้ล้มลงไปซะก่อน กู้หนานเดินเข้ามาช่วยแต่เสี่ยเหมียนสะบัดออกและผลักเขาออกไป ราวกับว่า เขาเป็นสิ่งสกปรก

“ไสหัวไปซะ! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!”

กู้หนานรู้สึกเหมือนกับว่า หัวใจของเขาถูกเข็มนับพันทิ่มแทงอยู่ “เสี่ยเหมียน” เขาพูดพึมพำ และเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่นุ่มนวลขึ้น “ลืมเรื่องผู้หญิงคนอื่นไปได้เลย คุณเป็นคนเดียวที่ผมรัก แค่คนเดียวเท่านั้น”

พอได้ยินสิ่งที่กู้หนานพูด โยว่หงก็รู้สึกหึงหวง แต่เธอแกล้งทำเป็นเข้าใจ และพยายามเกลี้ยกล่อมเสี่ยเหมียนด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “เขาพูดถูก คุณและกู้หนาน เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน ฉันไม่มีทางฉกเขาไปจากคุณได้...”

“หุบปาก!” เสี่ยเหมียนพูดขัดจังหวะขึ้นมาก่อน เธอกัดฟันด้วยความโกรธ “แกไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น นังหน้าด้าน พอกันที เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้ว”

“เสี่ยเหมียน ได้โปรดอย่าทำกับฉันแบบนี้” โยว่หงอ้อนวอนเสียงเศร้า แต่ดวงตาของเธอกลับฉายแววความพอใจและความหยิ่งผยอง

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะคุณกู้หนาน เธอคงไม่เป็นเพื่อนกับคุณเสี่ยเหมียนหรอก! ตอนนี้ เธอได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้สำเร็จแล้ว คงไม่ต้องพยายามไปมากกว่านี้

“เสี่ยเหมียน อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยน่า” กู้หนานพูดอย่างเหลืออด “ผมสัญญาว่า จะรักและแต่งงานกับคุณเท่านั้น คุณยังต้องการอะไรอีกเหรอ?”

“ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่งั้นเหรอ? รักของคุณนี่คือหมายถึงนอนกับผู้หญิงคนอื่น แล้วเอาแต่โกหกฉันใช่มั้ย? ขอโทษนะ ฉันจะไม่ทนกับความรักแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว”

“แค่รักคุณคนเดียว ก็ยังไม่พออีกเหรอ?”

“ไม่พอ รักแล้วก็ต้องซื่อสัตย์ด้วยซิ นี่เห็นอยู่ตำตาว่า คุณไม่ซื่อสัตย์ต่อฉัน!”

กู้หนานระเบิดเสียงหัวเราะ เขาคิดว่า ความคิดของเธอช่างน่าขบขันและไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย เขาพูดกับเธอว่า “เสี่ยเหมียน ผมเป็นลูกคนแรก แถมยังเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ผมจะไม่มีวันคบผู้หญิงเพียงคนเดียว ไม่ว่าผมจะโสดหรือแต่งงานแล้ว คุณเข้าใจใช่มั้ย?

ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน คุณควรทำใจยอมรับให้ได้ ทำใจได้เร็วเท่าไร ก็ยิ่งดี”

“ตำแหน่งภรรยาจะเป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น สำหรับผู้หญิงคนอื่น ก็แค่ผ่านมาและผ่านไป แต่ตำแหน่งของคุณจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

เขามโนไปเองว่า เขาเป็นผู้ชายที่โรแมนติกและมีเสน่ห์ กู้หนานรอให้เสี่ยเหมียนเคลิบเคลิ้มไปกับคำพูดเหล่านั้น และโผเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

“เพียะ!” เสี่ยเหมียนตบหน้ากู้หนานไปฉาดใหญ่

หน้าของเขาถึงกับหันไปอีกทาง ภายใต้แสงไฟริมถนน ปรากฏเป็นรอยแดงรูปฝ่ามือบนผิวหน้าอย่างชัดเจน เขาเซไปด้านหลัง แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าเขา?

โยว่หงตกใจจนตัวแข็งทื่อ เธอรวบรวมสติ และแสร้งทำเป็นตรวจดูใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความห่วงใย แต่กู้หนานกลับสะบัดเธอออกทันที

“คุณเสี่ยเหมียน นี่คุณเป็นบ้าอะไร?” กู้หนานแผดเสียงด้วยความโกรธ เขามองเธออย่างไม่เชื่อสายตา แววตาของเขามีแต่ความโกรธจัด

นับตั้งแต่เขาเกิดมา ไม่เคยมีใครกล้าตบเขามาก่อน

พอนึกถึงคำพูดที่แสนโหดร้ายของเขา แถมไม่มีท่าทีสำนึกผิดเลย เสี่ยเหมียนก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ฉันเพิ่งจะรู้ว่า คุณทั้งน่าสมเพชและอวดดีได้ขนาดนี้”

แบ่งสามีกับผู้หญิงคนอื่นงั้นเหรอ? นี่เขาคิดแบบนี้ได้ยังไงกัน

ถึงแม้ว่าเสี่ยเหมียนจะมองไปที่เขา เธอกลับรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่า เธอไม่เคยรู้จักเขาเลยจริง ๆ

“กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ จบกันแค่นี้”

เสี่ยเหมียนพร้อมที่จะเดินจากเขาไป เธอเหนื่อยและไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะรับมือกับเรื่องคาว ๆ นี้อีกต่อไป เธอเก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจ แต่แล้ว เธอก็รู้ว่า มันไม่มีประโยชน์เลย ที่จะปล่อยให้เขาทำร้ายจิตใจเธอต่อ เขาจะทำให้ชีวิตของเธอยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้

“ผมไม่เลิก” กู้หนานแผดเสียง จู่ ๆ เขาก็กลัวการสูญเสีย ราวกับว่า เขากำลังจะเสียสิ่งที่มีค่าและไม่มีอะไรมาทดแทนได้

จังหวะที่เขากำลังจะวิ่งตามเสี่ยเหมียน โยว่หงก็สวมกอดเขาแน่นจากทางด้านหลัง

“กู้หนาน อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว” โยว่หงโอบเอวของกู้หนานอย่างช่ำชองและสัมผัสเขาอย่างอ่อนโยน “ตอนนี้ เสี่ยเหมียนกำลังโกรธหน้ามืดตามัว เธอไม่ได้หมายความอย่างนั้นหรอกค่ะ คุณควรให้เวลาเธอสงบสติอารมณ์บ้าง คุณเป็นผู้ชายที่ดีมาก เธอจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงกัน?”

พอเริ่มเข้าใจสิ่งที่โยว่หงพูด เขาก็สงบลงในที่สุด

ตระกูลเจริญศิริวงศ์เป็นที่นับหน้าถือตา และมีประวัติศาสตร์อันรุ่งเรืองมาหลายศตวรรษ อีกทั้งยังมีบทบาทสำคัญในทางการเมืองของเมืองนี้ พวกเขาทำได้เกือบทุกอย่างที่ต้องการในเมืองนี้ ด้วยความที่กู้หนานเป็นลูกชายและทายาทเพียงคนเดียวของตระกูล สถานะทางสังคมของเขา จึงสูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ นอกจากนั้น เขายังรูปร่างหน้าตาดี แล้วคุณเสี่ยเหมียนจะหาชายอื่นที่สมบูรณ์แบบเท่าเขาได้ยังไงกัน?

คงจะดี ถ้าเธอได้พักผ่อนสักสองสามวัน เพื่อสงบสติอารมณ์ และทบทวนความสัมพันธ์ใหม่อีกครั้ง อีกด้านหนึ่ง กู้หนานคิดว่า เสี่ยเหมียนต้องรู้ตัวเสียทีว่า ถึงแม้เขาจะรักเธอ แต่ความอดทนของเขาก็มีขีดจำกัด ถ้าคนที่ตบไม่ใช่เสี่ยเหมียน เขาคงได้หักมือคนพวกนั้นไปแล้วแน่ ๆ!

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่2 บทที่ 2 เธอมันขาดสติ3 บทที่ 3 สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้4 บทที่ 4 รอยดูดที่คอ5 บทที่ 5 ท่ามกลางความมืด6 บทที่ 6 คุณยั่วยวนผมก่อน7 บทที่ 7 เพ้อเจ้อ8 บทที่ 8 กล้าดียังไงมาทำร้ายเธอ9 บทที่ 9 ชู้รัก10 บทที่ 10 ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่11 บทที่ 11 ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เป็นคนว่านอนสอนง่าย12 บทที่ 12 ไม่ต่างจากขยะ13 บทที่ 13 เสี่ยเหมียนออกจากการแข่งขันไปซะ14 บทที่ 14 ขยะ15 บทที่ 15 ยินดีด้วย16 บทที่ 16 คุณถูกไล่ออก17 บทที่ 17 ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง18 บทที่ 18 ไม่ยกโทษให้19 บทที่ 19 อย่าคิดที่จะทรยศฉัน20 บทที่ 20 ไม่มีเวลาเล่นด้วย21 บทที่ 21 กลับคำ22 บทที่ 22 ประดับตัวเองด้วยขนนกที่ยืมมา23 บทที่ 23 จูบละแสน24 บทที่ 24 จูบจนกว่าคุณจะล้มละลาย25 บทที่ 25 หน้าไม่อาย26 บทที่ 26 ความจริงปรากฏ27 บทที่ 27 ขอโทษ28 บทที่ 28 ฉันเป็นคนกินง่าย29 บทที่ 29 ทำไมไม่ฟัง30 บทที่ 30 เป็นเด็กดีและกินข้าวให้ตรงเวลา31 บทที่ 31 จูบผม32 บทที่ 32 ฝันกลางวัน33 บทที่ 33 ไร้เดียงสาแต่น่ารัก34 บทที่ 34 นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ 35 บทที่ 35 สเปรย์พริกไทย36 บทที่ 36 ต่างกันยังไง37 บทที่ 37 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด38 บทที่ 38 ชู้รัก39 บทที่ 39 ฉันขอร้องคุณอย่าออกไปเลยนะคะ40 บทที่ 40 นี่คุณรอให้ผมจูบคุณอยู่ใช่ไหม41 บทที่ 41 ขึ้นอยู่กับคุณแล้วหล่ะ42 บทที่ 42 ผมไม่ได้ทำผมไม่รู้เรื่อง43 บทที่ 43 จูบผมก่อนสิ44 บทที่ 44 คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?45 บทที่ 45 อย่าติดต่อผม46 บทที่ 46 พวกเขาหลอกฉัน47 บทที่ 47 คุณวางแผนอะไรไว้48 บทที่ 48 คุณมันใจอ่อน49 บทที่ 49 ภัยธรรมชาติ50 บทที่ 50 เขาเป็นใครกันแน่51 บทที่ 51 ถ้าจะตาย ก็ตายไปด้วยกัน52 บทที่ 52 คำโกหก53 บทที่ 53 คุณกำลังผลักไสผมเหรอ?54 บทที่ 54 ตายอย่างเจ็บปวด55 บทที่ 55 คำมั่นสัญญา56 บทที่ 56 เสี่ยเหมียนล่ะ?57 บทที่ 57 เผาสะพานหลังจากข้ามมัน58 บทที่ 58 ฉันก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน59 บทที่ 59 ให้ผมกอดคุณเถอะ60 บทที่ 60 อร่อยไหม?61 บทที่ 61 ตายใต้ดอกโบตั๋น เป็นผีก็คุ้มค่า62 บทที่ 62 ไป๋เสี่ยเหมียนกับงานเลี้ยงฉลอง63 บทที่ 63 ชุดเดรสที่เหมือนกัน64 บทที่ 64 อย่าหาว่าฉันหยาบคายแล้วกัน65 บทที่ 65 ไม่มีการศึกษา66 บทที่ 66 ผมจะหักขาคุณ67 บทที่ 67 ต่างก็แสดงละคร68 บทที่ 68 แต่งงาน?69 บทที่ 69 คุกเข่าขอโทษ70 บทที่ 70 ออกไปเดี๋ยวนี้71 บทที่ 71 ผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ72 บทที่ 72 เมื่อถิงเจว๋ไม่สบาย73 บทที่ 73 ใครอนุญาตให้เธอแตะต้องฉัน?74 บทที่ 74 ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จแล้ว75 บทที่ 75 กู้หนาน เราเลิกกันเถอะ76 บทที่ 76 เล่นกับพี่ชาย77 บทที่ 77 เลิกกันอย่างมีความสุข78 บทที่ 78 ใครเป็นมือที่สามกัน79 บทที่ 79 ชดใช้ค่าทำขวัญให้ฉันสิบล้าน80 บทที่ 80 ไปทางไหนก็เจอ81 บทที่ 81 คุณท้อง?82 บทที่ 82 คุณต้องทำแท้ง83 บทที่ 83 ลูกต้องเป็นของฉันคนเดียว84 บทที่ 84 คุณกล้าปฏิเสธผมงั้นเหรอ?85 บทที่ 85 คุณตั้งใจทำใช่ไหม?86 บทที่ 86 น่ารักอะไรอย่างนี้87 บทที่ 87 เรียกเธอว่าคุณเสี่ยเหมียน88 บทที่ 88 ผมไม่อยากคุยกับคนดื้อรั้น89 บทที่ 89 กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน?90 บทที่ 90 เธอกำลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?91 บทที่ 91 ลูกของเราจะต้องไม่ซื่อบื้อเหมือนเธอ92 บทที่ 92 ฉันให้ทานเธอ เข้าใจไหม?”93 บทที่ 93 ฉันไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว94 บทที่ 94 ลูกดิ้นแล้ว!95 บทที่ 95 ฉันบอกว่าเธอเหมาะสมก็คือเหมาะสม96 บทที่ 96 หมุดเจ้าปัญหา97 บทที่ 97 ถิงเจว๋คนตาบอด98 บทที่ 98 เขาบ้าไปแล้ว99 บทที่ 99 การศึกษาก่อนคลอด100 บทที่ 100 คุณไม่ได้ตั้งท้องเหรอ?