ร่างกายของเสี่ยเหมียนแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ สัมผัสมือของถิงเจว๋ที่จับปานของเธอทำให้เธอรู้สึกแปลก เธอรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนไฟกำลังเผาเธอทั้งเป็นจากข้างใน เธอพยักหน้า “ค่ะ... ค่ะ... แล้วแต่คุณเลย... ได้โปรดหยุดเถอะค่ะ...”

‘มันน่าอายชะมัด！’

ถิงเจว๋รู้สึกเป็นคนดีขึ้นมา ในที่สุดเขาก็ปล่อยเสื้อของเธอ “คราวนี้คุณเป็นเด็กดี ดังนั้นวันนี้ผมจะไม่ลงโทษคุณ”

เห็นได้ชัดว่า！ ‘คุณถิงเจว๋นั้นเป็นคนบ้ากาม ！’

หัวใจของเสี่ยเหมียนกรีดร้องด้วยความทุกข์ระทม เธอก็เริ่มวิตกกังวลขึ้นมา เธอไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแบบเมื่อวานอีกแล้ว！

‘คุณถิงเจว๋ เขาคิดว่าเขาเป็นใคร？ ทำไมเขาเป็นคนเอาแต่ใจขนาดนี้? ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเขาด้วย？’

เสี่ยเหมียนผู้อ่อนแอ ได้แต่คิดในใจโดยที่ไม่กล้าพูดความคิดของเธอออกมา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับถิงเจว๋ เธอทำได้เพียงแค่ทำตามเงื่อนไขของเขา “อาถิงเจว๋ ปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ？ ฉันสัญญาว่าจะไม่วิ่งหนีไปไหน เรามาคุยตกลงเรื่องนี้กันก่อนดีกว่าไหมคะ?”

“ไม่” ถิงเจว๋ปฏิเสธทันควัน