“ไม่มีอะไร แล้วตอนนี้คุณกำลังจะไปไหน?” กาวฉู่ดันแว่นตาสีทองของเขาไปที่จมูกของเขา เลนส์ใสปิดบังอารมณ์ที่ไม่สามารถคาดเดาได้

เขาคิดว่าคุณเสี่ยเหมียนเป็นผู้หญิงของคุณถิงเจว๋ ไม่อย่างนั้นจะขอให้เขาดูแลเธอระหว่างการแข่งขันทำไม... แต่ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาคิดเอาไว้

‘นี่ มีผู้หญิงคนไหนที่ถิงเจว๋อยากได้แล้วไม่ได้ด้วยเหรอ？ ช่างน่าสนใจจริงๆ ！’

“ฉัน…” เสี่ยเหมียนตระหนักว่าตอนนี้ สภาพของเธอนั้นแย่มาก ต่อหน้าไอดอลของเธอ เธอรู้เสียหน้า เธอพูดอย่างเขินอายว่า “... ฉันกำลังจะกลับบ้านค่ะ ”

ตอนแรกเธอวางแผนที่จะออกไปข้างนอก แต่เธอต้องกลับเข้าไปในบ้านเพื่อจัดการกับสภาพของเธอในตอนนี้ก่อน

“เดี๋ยวผมจะเดินไปส่งคุณที่บ้าน”

เสี่ยเหมียนรู้สึกปลื้มปิติ เธอพูดตะกุกตะกัก “ขอบคุณค่ะ อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้อง...”

คุณกาวฉู่ไม่ชอบพูดจู้จี้จุกจิก เขาจึงพูดแทรกไปว่า “ไปกับผมเถอะ”

เสี่ยเหมียนไม่ได้ปฏิเสธคุณกาวฉู่เป็นครั้งที่สอง แม้ว่าเธอจะอับอายกับสภาพของเธอในตอนนี้

ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันระหว่างทางไปบ้านของคุเสี่ยเหมียน แต่น่าประหลาดใจที่พวกเขาไม่มีท่าทางเคอะเขินเลยสักนิด