กับดักรักไฟเสน่หา

นท

้วย เริ่มลงมือกันตั

ทุกภาพ ซีดีที่คุณหญิงอาภรณ์ส่งมาให้ทุกแผ่น จ

ริ่มให้ลินินหาข้อมูลที่มีรูปจักรธรมาจากเน็ต ขยายจนใหญ่ ตัดทำเป็นหน้ากากมาสว

ลเราเจอกันอี

พื้นห้อง สองมือปิดใบหน้า ใบหน้าซีดเซียว หายใจหอบแรง เหงื่อผุดเต็

ช่วยนิลด้วย” ลินินร้องเรี

พี่เอง เธอต้องทำได้ เชื่อพี่สิ นายจักรก็คนเหมือนกับเราๆ นี่แหละ ไม่ได้น่ากลัวขน

รจนเลอะเทอะเปรอะเปื้อน “ภาพเดียวคงไม่พอและไม่สะใจ เอาอีกนะนิล” หญิงสาวยื่นมือไปหยิบภาพจักร

หลอาบสองแก้ม ซบหน้ากับบ่ากว

ชน์อะไร พี่ทำได้เพียงแค่ช่วยนิลให้หายกลัวนายจักรธรมากที่สุดเท่านั้น แต่พี่

ักรให้ได้ นิลสัญญาค่ะ” ลินินยกมือชูสามนิ้วเหมือนลู

ว่าจะได้ผลแค่ไหน จึงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณหญิงอาภรณ์เพื่อทดสอบลินิน จนได้รู้ว่าทุกว

นินเผชิญหน้ากับจักรธรได้โดยไม่มีอาการตื่นตระหน

นินต้องเจอกับจักรธร จึงจัด

าพอจะไหวไหม” ปลาดาวถ

ี่ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่กำลังออกกำลังกายอยู่บนลู่วิ่ง ใกล้ๆ กันก็มีร่

่ะพี่

นว่าตัวเองถูกใครบางคนมองอยู่ จนขนคอลุกซู่ แต่เมื่อเหลียวไปม

กๆ มองหาใครอยู่” ลินินถาม เมื่อเธอล่ะสายตาจากจ

พราะไม่อยากให้ลินินกังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง “เป

แอบมอง เธอยังคงตัวสั่นใจสั่นขนาดนี้ ถ้าต้องเจอหน้าพูดคุยก็คงจะ...พอทำได้ แต่

แรกเอง เดี๋ยวกลับบ้านไปพี่ก็จะแสดงตัวเป็นจักรธรตอน

อปลาดาวเดินออกจากสปอร์ตคลับ

็รีบๆ เข้าด้วยล่ะ เกิดเจอกับจักรธรโดย

่ะ

าวก็เริ่มกวาดสายตามองไปทั่วๆ แล้

ธอราวกับว่าเขาจำได้ หัวใจปลา

จ๋า” โยชิเดินเข้ามาใกล้

่ยงไปอีกทาง แต่กลับไปไม่พ้นร่างแกร่งเดินมาดักหน้าไว้ พลางใช้นิ้วแตะเบาๆ ท

มคะ ฉันจะรีบไป” ปลาดาวบอกขอทางเสียงส

้า เขาสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงออกกำลังกายสีขาว

มคุมสติได้ ใจก็เริ่มมีโทสะผสมกับความรู้สึกบางอย่างท

ือกำแน่น ขบเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ตามองเขาราว

.ลูกผมล่ะ เป็นยังไงบ

ลูกอะไรของคุณ เราไม่รู้จักกันเลยนะ คุณอย่ามา

หวังจะหนีให้พ้นโยชิ แต่กลับ

ล่อยฉันน

จับแขนเรียวบิดไปด้านหลัง กับกดปิดปากอ

นอุ่นเข้าไปในปากปลาดาว หลอกล้อเล่นกับปลายลิ้นที่พยายามขับไล่ส

ทำให้เธอถึงกับตัวสั่นระริก วาบหวามปั่นป่วนตั้ง

ฝ่ามือบนแผ่นหลังนวลเนียน

นสับปะรดเลย” โยชิผลักกายอรชรออ

คนที่กำลังจะทรุดตัวลงกองกับพื้น เขาหันหลังเดินไปที่ลานจอดร

ังเดินจากไปใจสั่นและหวาดหวั่น เธอยกมือจับปากที่ถูกโยชิบด

นินที่เดินเข้ามาตามปลาดาวด้วยเธอยืนรออย