ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ

กไปแล้ว เขายิ้มขึ้นมาหวนคิดเรื่องเมื่อคืน สายตาง

วตัวตั้งแต่โคนข

้ ช่างหื่น

ร้อยเสี่ยวอ้ายเดินเข้ามาเห็นคุณหนูตื

นเช้าจังเล

ได้นอนเลยต

อาสำรับเ

ากไป พิลึกจริงวันนี้ คุณ

่ตลาด เพื่อหาของมอบให้เสิ่นจ้าน แต่ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวออกจากเร

กัน เจ้าพาคนมาที่เร

ยวหยาแทบจะกินเลือ

าป่วนข้า ข้ากะว่าจะได้คุยกับท่านเเม่ทัพ แต่เจ้าก็มาขัดจังหวะ ยังไ

นทำร้ายเหมือนแต่ก่อน สาวใช้หมาย

ียวเหยียนมองเซีย

ดี

ทว่าเขานั้นเป็นบุรุษเเสร้งอ่อนแอเป็นสตรีมา

คิดว่า น้องรองของนางที่เคยอ่อนเเ

นอย่างแรงจนนางล้มโงนเงนลงอย่างไม่เป็

้นรึ เซียวเหยียน" เซียวหยาทิ้งเเส้ลง แ

วใช้ประคองเจ็บทั่วตัวไปหมดเเล้ว นาง

ญ่ ไปฟ้องนายท่านจริง ๆ

ายเอ่ยอย

ลันยิ้มขึ้

มาเรื่องเราที่เรือนก่อน ถ้าข้าไม่ท

ือ ใช่เเล้วในเมื่อคุณหนูไม่ก

ม่นานนักข้ารับใช้ในเรือนใหญ่ ก็พลัน

่อย่างใจเย็น พลันเห็นบิดาเเล

ใหญ่ของเจ้า ข้าจะเอาเลือดเจ้าออก ข

ยาพลัน

ามหน่อยหรือ ว่าเหตุใดข้าต้องทำร้ายนาง นางเ

ต้อง ผู้ใดจะยอมยืนนิ่ง

ก็ผิด เจ้าไปทำร้ายนา

าเลย ทำให้เซียว

นางทำร้ายข้าสำเร็จ ท่านจะท

ยวอี้ผู้เป็นบิดา

ร้ายข้า" เซียวเหยียนกลัวบิ

ย่าได้เสียเวลาสนทนากับ

วคุณหนูรองไป

ยวอ้ายพยายามจะไปช่วยคุณหน

อนราบกับตั่งยาวไม่ร้องสักแอะ เขาอดทนมาก อีกเดือ

งเจ้านายเลือดท่วมตัว สาวใช้ร่ำ

ำไมพวกเขา

ิตวันนี้นางจะไม่มีวันลืมเลยว่า เซียวเหยียนทำอะไ

หารนอ

รชั้นผู้น้อยได้ดูเป็นขวัญตา เสียงกระบี่

ทัพผู้ทรงพลัง จากนั้นนายทหาร

ายท่านเซียวลำเอียงจึงสั่งให้โบยคุณหนูรอง"ได้ยินหานต่งรายงานเยี่ยงนี้ ในใจเสิ่

าเสิ่นจ้านโกรธเซียวอี้จริง หานต่งรับใช้เสิ่นจ้

่ทัพมีใจให้คุ

า ข้าจะไป