เล่ห์ทศกัณฐ์

็นเศร้าอยู่ครู่ ทว่าพอมุมปากหนาหยักไ

ว่าเธอไม่ได้ขี้เหร่เลย ยังดูแลตัวเองอยู่เสมอประสาลูกคนมีเงิน ทว่

อยไร่ มีสาวน้อยใหญ่มารุมล้อมทอดสะพานให้มากมาย ไม่เคยจะได้สนใจใครน

่างนั้นพ่อจะกล้าพาลูกสาว

็ซุกแก้มลงบนไหล่พ่อ ที่รักและเอาใจใส

อโทรหาแล้วล่ะ เห็นว่าจะกลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยกัน

ัง เป็นครูสอนยิงปืนด้วยใช่ป่ะ?” คนถามเช

าวหน้าตาสะสวยยืนทำหน้านิ่ง ๆ เหมือนถูกบังคับให้ถ

ี๋ยวพ่อบอกนายภพให้ เป็นผู้หญิงเรียนไว้ก็ดีนะ ไว้

ต้องหาหรือไง ต้องมีหมวดมาคอยประกบอ่ะ” ขณิกา

การฯ ฝ่ายสืบสวนสอบสวน หน้าที่ของผู้หมวดสาวมีอีกหนึ่งอย่างคือดูแลลูกสาวท่าน ด้วย

ึกถึงลูกขึ้นมาแล้วไม่สบายใจทุกที” ปรีชาจึงแก้ปัญหาโดยใช้ลูกน้อง

อริสนะพ่อ สวยเท่ ยิงปืนเก่ง ขี่ม้าเก่ง

คนพ่อมองขวับตามลูกส

พูดเล

ยกมือขึ้นแตะศีรษะ

้ว่าพ่อมีลูกสาวคนเดียว พ่อหวงนะ เอ้า...

ใหญ่โตโอ่อ่า คนที่มารอรับก็เข้ามาทักทาย ปรีชาจากรถเป็นคนแรก ตบบ่าพ

สักสามสิบ ความสูงชะลูดกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบ หุ่นกำยำเป็นล่ำสันของเจ้าของฟาร์มที่ขี่ม้าออกกำลังกา

นเจ้าของบริษัทโฆษณา เป็นยังไง หน้าตาดีเหมือนพี่ไหม?” นายตำรวจให

นบอกอย่างนอบน้อม

ทรวดทรงองเอวสะโอดสะองว่าเป็นนางเอกละคร

กว่าที่พี่ชาเล่า

ืนม้วนตัวเขินอา

่อง งานที่บริษัทไม่เยอะมาก พี่คงจะพามาเที่

มรุ่นน้องที่คิดว่าไว้ใจ ทว่าแทน

ป็นพาย... อาภพหล๊อหล่อค่ะ สเปคพายเลย” ว่าแล้วก็โบ

่ฟ่อ ปรีชาสะบัดหน้างอนลูกสาว ก้าวขาขึ้นที่นั่งคนขับรถเหยียบคันเร่งแ

กงยีน ก้าวขึ้นรถโดยมีหญิงสาวส่งยิ้มให้อย่าง

พายใช่

ะ คุ

ยกอาภ

าไปทางทิวทัศน์อันแสนสวยงามของหญ้าเขียวขจี ลมเย็น ๆ พัดผ่านใบหน้าให้ความรู้สึกสดชื

่ะ... เหมือนที่พา

้าหวาน ไล่ตั้งแต่ดวงตาสว่างใส จมูกโด่งเป็นสันงาม ถอดต้นแบบใบหน้าธรรมชาติ

ังอะไรกับสาวรุ่นลูก นอกไปเส

พูดแบบนั้

น้าหวาน ขณะดวงตาคู่คมหรี่เล็กลงคล้

ภพก็ดูดีนี่คะ” อุปนิสัยของเธอแค่เป็

่าอาเป็นส

ปีกกว้างไม่ให้ปลิวไปกับลม “พายกับพ่อ

ังดูแล้วหดหู่ใจแปลก ๆ อีกคนก็จ

่ที่พายพูด พายพูดจริง พายไม่ได้จะจีบอาภพนะคะ

ไปห้า

ายขอนั่งใกล้ ๆ คุณอานะคะ พายกลัวตก” แล้วกระถดกาย

ะมายั่วอาน่ะ ไม่ได้ผลนะ” ไม่มีทางที่หนุ่มรุ่นคุณ

่ะ เพราะถ้าพายจะยั่ว ยิ่งกว่านี้

นด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง ทันใดนั

ก้อนใหญ่เหมือนจงใจ มือเรียวเกาะที่จับด้านหน้าไว้มั่น หนุ่

บหลุด” ขณิกาเอาเรื่องทันที สารถี

้ส่งสายตาให้ลุงกระโด

ะคะ ลุงมโนไปเองล้วน ๆ นะ” ขณิกามีท่าทีหงุดหงิดใส่ ถึงเธอจะชอบแกล้งอยู่สักหน

ณพาย ลุง

วามหมายอย่างไรไม่รู้แน่ ใบหน้าสดสวยเชยหน้าขึ้นมองคนข้างกาย

นราวคราวพ่อที่เกิดอยากเป็นโคแก่

ฟาร์มม้า มีหินอี