หลานนมชื่น

ยวละ ดีว่าน้องไม่ได้ ล็อกหน้าจอ ลับหลังคุณป้าที่เอาแต่บอกให้เขานอนพักจึงถูกใช้ไปเพื่อศึกษาตัวตนเจ้าของร่างอย่างเร่งด่วนว่าการใช้ชีวิตเป็นไปในทิศทางไหน คุณน้องมีเพ

วเอง แต่ก็ไม่พบ จะเข้าไปค้นหาตามกลุ่มแจ้งข

กไปซื้อขนมในร้านสะดวกซื้อ เพื่อหาโอกาสอยู่ลำพ

ูกมันยังอุ่นๆ มึงอย่ามา

วันเจ้าของร่างจะมาทวงคืน หรือไม่คุณหนูน้องก็ไปตามทางของตนแล้วเช่นกัน นับว่าโอเมก้าน้องดวงถึงฆาตกับแค่ล้มหัวฟาด ตอนนี้เขายังเจ็บแผลอยู่บ้าง คุณป้าบอ

ิงของตัวเองอยู่นั้น อ้ายเห็น

ก็ยังแล่นต่อ ปากพูดแต่ตาจดจ้องสุนั

วทุบเบาะข้างคนขับ อีก

ันมาตะคอกถาม

จกับเสียงตวาดของค

ะช่วยมัน” เข

่งยากไปให้ห่างที่ซึ่งจากมาโดยเร็วที่สุด ก่อนหน้านี้ก็เสียเวลากับรถติดเพราะอุบัติเหตุหลายสิบนาทีแล้ว ค

มันท

ลดล็อก คนนั่งหลังก็เปิดประตู วิ่งพรวดออกไป เจ้าของร่างสูงหลั

ตัวเองเกิดอุบัติเหตุ และหมาตัวนั้นเขาก็มั่นใจ

ไปใกล้มันเรื่อยๆ และเจ้าสัตว์หน้าข

ับฉันนะ อย่าอย

ิตรและเงี่ยหูฟังเสียงโทนสองโทนสามของอ้าย ตั้งแต่รู้ความป

ก่อนจะคว้ามันมากอดแนบอก จังหวะเดียวกันกับที่แ

สบสายตาดุๆ คู่นั้นที่เหมือนจะไม่

ยดสัตว์ทุกชนิด โดยเฉพาะสุนัขเพราะตอนเด็กเคยถูกไล่กัดเลยจำฝังใจ ขนาดลูกหมาตั

ามันไป

ิดทำแบบนั้น ไม่เห็นเหรอมันวิ่งท

ับถึงบ้านเขา

ำท่าจะตกพอๆ กับบรรยากาศขุ่

ล็ก เครื้อก็เลยตัดบทให้รีบขึ้นรถ แต่ด

่ข้างถนนทั

ใจร้าย

ขากำลังเหม็นหน้าก็ปิดประตูไล่หลังทันที ค

ันปากอยากจะคุยกับป้าหทัยรัตน์ด่วนๆ วางหมาน้อยลงบนพื้น

นวะ จำได้นี่น

ลัยลอบยิ้มร้ายๆ...อย่าหวังจ

ะแวะจัดการธุระบางอย่าง ทั้งที่ควรจะกลับบ้านไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้หลายวันแล้ว ถ้าไม่เกิดเรื่องร้ายขึ้นเสียก่อน จันทร์โทร.มาบ

แล้ว เคยพบหน้ากันหนหนึ่ง คนปากกรรไกรก็ใช่จะทักทายเขาดี มีแต่คำดูแคลน ราวกับว่าเขามาหามนเพื่อขนถ่ายสมบัติของบ้านภูธดลอย่างไรอย่างนั้น แต่ตอนนั้น

ีอยู่หันกลับมามองเขา แววตาร้ายๆ เหมือนเคยได้รับ

่อ มาเยี่

คุณ แถมยังแ

’ ถามก่อนด่

่ครับ’ มีหา

เอ่อ

เขายังใส่แมส คงเห็นคิ้วเขาขมวดอย่างสงสัย เจ

เพราะรู้จักผม คุณอย่าบอกคุณป้านะ เดี๋ยวคุณป้าจะเป็นห่วง

ีบถอยออกจากห้องเพราะได้ยินเสียงคนเปิ

คะคุ

ง เพื่อน

อนเด็กนั่นตั้

นิสัยเสียถึงกลับหน้ามือเป็นหลังมื

ะความจำเสื่อมระ

หรอว่าไม่ไ

แต่เท่าที่เห็น น้องค่

ั้ย ไว้ใจได้แค่ไหนว่าจะ

งานกับน้อง และน้องก็ฝังใจเรื่องนี้มานาน น้องรักผมขนาดกล้าทำ

่แสดงออก ตอนปลีกตัวจากมนพว

ิสัยหรือสั่งสอนบทเรียนให้

จนเสียคน แต่ยังไงก็ต้องอยู่ร่วมบ้าน ผมยังต้องดูแลบริษัท คุณแม่ก็ยังเป็นผู้ถือหุ้น ไม่กล้าเสี่ยง

้ย อย่างน้อยก็ให้มนคลอดลูกก่อน’ ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเสี่ยง