บ่วงสวาททาสรัก

ร้องอยู่ใต้ร่างอย่างไม่ประสา อเล็กซิสมองอย่างฉง

ใจกลัว เธอกลัวคนรักเขา แต่อเล็กซิสไม่ตอบกลับเร่งสะโพกอัดใส่ช่องรัดรึงอย่างรุนแรงรวดเร็ว อกสาวกระเพื่อมไหวก้มหน้าลงดูดดื่ม “ฉันหยุดไม่ได้ของเ

ดงก่ำ เหงื่อไหลซึมไรผม เธอพยักหน้าก่อนก้มหน้าเพร

นเมื่อความสาวที่เคยเฝ้ารักษาหายไปง่ายดายหัวใจก็อ่อนแอขึ้นมา แม้เธอไม่ได้รังเกียจผู้ชายคนนี้แต่เขาล่ะ เขาเห็นเธอเป็นแค่เด็ก เด็กคนหนึ่งเท่านั้น จากนี้ไปเธอจะทำยังไ

าวน้อยได้แต่รีบใส่เสื้อผ้าป้ายน้ำตาที่อาบแก้มออกไป เดินไปหยิบชั้นในที่ข้างหน้าต่างเธอเห็

ดเธอด้วย ปลูกขวัญรีบเก็บ

สียงเข้มทำใ

่า

ะกลับห

ผชิญหน้า ใบหน้าหล่อเหลาเคราเปียกหยดน้ำสะกดสายตาปลูกขวัญ สาวน้อยทำใจ

ะตอบแทนฉันด้วยเรื่องเมื่อครู่” อเล็กซิกหันมองที่นอนเปื้อ

อีกอย่างคุณไม่ได้รังแก เกิ

มใจ แม้

มื่อคืนตั

น้าตื่นตระหนก ยอมรับว่าเต็มใจไปกับบทรักอัศจรร

้สึกจริงๆ ถือว่าฉัน

ม่พาไปฝาก เธอไม่อยากเจอครูบางคนที่นั่นอีก อยากออกมาจา

ณเป็นคุณ

ไม่อยากเชื่อเรื่องจะง่ายขนาดนี้คิดว่าคนตร

งนั้นขวั

ดี

ค

าลืม

ัญก้มห

รหัสตู้เซฟห้องนี้

“คุณจะมาเมืองไทยอีกหรือเปล่าคะ” เธอใจกล้าถามออกไป ในเมื่อมีโอกาสถามกล้า

ู้เลย ในเมื่อไม่หวังอะไร

ขอโทษที่ละ

อนสาว

ูงหัน

องการสิ่งใดขออยู่ใกล้ๆ เขาแต่ร่างสูงเดินออกไปเสี

ี้มีหัวใจ มีเลือดเนื้อ ไม่สามารถทนทรมาน กลั้นน้ำตาไม่ได้นานนัก ปลูกขวัญล็อกป

ื่องอะไรขึ้น

ดือนผ

ท่านโดมินิก แม่บ้านจำปาเองร้อนรนใจเดินไปหาเจ้าขอ

ญ่เข้าไปถามคนท้องโย้ที่นั่งซึมเศร้าอยู่ในห้อง

จำปา ส่งเมลล์ไปหลายครั้

นถ้อยคำที่เธอรอคอยก็ได้ เขาอาจไม่ยอมรับเรื่องราวที่ได้รู้ หญิงสาวไม่รู้ว่ามิเลียนั้นอ่านเมล

ครั้งที่ร้อยแต่สะกดห้ามอารมณ์ได้ รู้ว่าตัวเป็นเพียงแม่บ้านที่ท่านโ

ูแลขวัญทุกอย่าง ขวัญ…ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากบอกว่าขอบคุณ” ปลูกขวัญรู้ความในใจแม่บ้า

ม่บ้านใจดีที่เริ่มสนิทกันทำหน้าไม่สู้ดี เสียง

ก็ไม่คิดจะบอกด้วยเพราะพ่อของลูกไม่คิดสนใจใยดีบอ

ู้สึก เกลียดเด็กสาวตรงหน้าไม่ลงทั้งๆ ที่เธอทำให้ตนเองยุ่งยากใจ

ก็ลุกขึ้นไปยืนใกล้หน้าต่างช

กี่วัน กี่เดือน กี่ปีเธอจะเห็นรถคันหรูวิ่งเข้ามาเทียบหน้าคฤหาสน์แห่งนี้ แต่ที่นี่เขาบอกว่าเป็นของเธอ ซึ่งเธอกับเขา