จอมมารกับผู้กล้าเป็นของคู่กันไม่ใช่เหรอ?

ก็สำนึกได้ว่าการหดหัวอยู่ที่ปราสาท ทำตั

เตอร์ครั้งล่าสุดก็เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว จะให้ป

นขาลาก แถมยังร่ายเวทมนต์มั่วซั่วเพื่อเอ

ตรงเสมอมา ตื่นนอนเวลา 06.00 น. ทำอาหารทานเอง อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ผ้าเช็ดหน้าต้องไม่ลืมพกใส่กระเป๋า ตอนออกบ้านจะต้องก้าวเท้าซ้ายก่อนเสมอ เข้าบริษัทก่อนเวลา 08.00 น. แล

ฟที่ขึ้นๆ ลงๆ คนคนนั้นไม่เคยทำงานได้ตรงตามเป้าหมาย หาเรื่องให้โมโหได้ต

นึกถึงหมอนั่นในต

าทได้ แต่พอเอาเข้าจริง รีชม่อนกลับถูกเหล่าอสูรโจมตีต่อเนื่อง ไม่ม

ชม่อนหลบได้อย่างหวุดหวิด หากแต่พิษของมันก็กัดกร่อนเสื้อผ้าของเขาจนสลา

งมุมแล้วโยนทิ้ง ราวกับใส่เสื้อผ้าแฟชั่นเอ

อเวลาให้ฉัน

ยนใส่อสูรแมงมุมยักษ์อย่างต่อเนื่อง แต่การกระทำของเขากลับเหมือนเพิ่

ะมัด ไป

ก็ไม่ชอบสิ่งมีชีวิตช่างตื้อจึงอยากทำจบๆ ไป เขาใช้ [เวทย์กรงอัคคี] เพื่อกักข

ต

ละ.

ราะระเบิดจากภายในที่ว่า คือระเบิดที่เกิดจาก

...แ

ะเบิดเละ เศษชิ้นเนื้อและเ

ัดแย้งแป

ารสังหารอสูร...แม้จะเป็นอสูรที่ไม่มีจิตสำนึก แต่ด

ะเวทย์บทนี้ทำ

เหนื่อ

แขนปาดเหงื

งหนีจนขาลาก ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่รู้ว

ัคคี แต่พอเลื่อนเป็นจอมมาร เขาก

เห็นว่าตอนบุกไปที่อาณาจักรกริฟส์ เวทย์บทนี้มีพลังทำลายล้างสูง และกินพื้นที่เป็นวงกว้าง เขาจึงอยากทำใ

วทย์สายความมืดที่มีพลังรุนแรง และยังควบคุม

เจ้าแมงมุมตัวนี้ตื้อเก่งและหนังเหนียว รีชม่อนใช้เวทย์สายอัคค

ษ์จากภายในตัวของมัน แต่ก่อนนั้นก็ใช้ [เวทย์กรงอัคคี] เพื่อเป็

ยของมันก็น่าสย

กกลับปราสาทแล้ว

ษ์เอย แมงมุมพิษเอย โซนที่เต็มไปด้วยอสูรประเภทแมลง เป็นโซนที่อยู่ใกล้กับทางเข้า ความหมายคือเขาเพ

เข้าไปในถ้ำล

ย่างที่มีในตัวของจอมม

องข้างหน้า เสียงขู่ฟ่อๆ ก็ดังขึ้

นี้อะ

ตาปีศาจที่ได้จากการเลื่อนขั้นเป็นจอมมารมองผ

ะคราวนี้เป็น...อสรพิษยักษ์! นั่นหมายควา

แม่เจ

ียว แต่โถงห้องนี้เต็

้มากความ สองขาก้าวถอยหลังช้าๆ ก่อนจะออกวิ

็ว่าไปอย่าง

ม่คิดชีวิต เท้าของเขาก้า

ี๋

ให้โคลนเปรอะเปื้อนไปหมดทั้งตัว บางส่

าสเตรียมไว้ว่านี่คือบ่อโคลนดูด แต่เขาก็ย

้แล้ว ให้มันถึ

มีรสนิยมแบบน

ยงนี

วานของบุรุษ ซ้ำยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ

นเลือดบนขมับของรี

ปะจระเข้

เหลา ดวงตาสีครามสุดแสนจะมีเสน่ห์ ทว

้ช่ว

ร้อมยื่นมือใหญ่ม

ข้ากำลังสนุกกับก

ิงเห

ใช

ร่างกายที่กำลังถูกโคลนดูดลงไป เ

ยีเหมือนกำลังเยาะเย้ย รีชม่อนก็รู้แล

เร็วกว่า

าเจ้าแอบตา

อิญต่า

าแล้ว! รีช

ครอยู่เหร

ยๆ ของหญิงสาวดังขึ้น

ๆ พลางตอบ “เจอนักผจญ

ังยื่นมือออกมาลูบ ‘เขา’ บน

ึก

ต็มท้อง การถูกเล่น ‘เขา’ ก็เหมือนกับการถูกปลุกอารมณ์

คนอยู่ที่นี

และพกดาบเดินเข้ามายืนข้างๆ เอลเลียต

ลงแล้วมั้ง ดูเหมือนจ

ดเปล่า ยื่นมื

คนนี้ดีไหม เขาก็เห็นว่าสายตาของผู้กล้าเปลี่ยนเป็น

า ตรงนั้นม

่สวมชุดเกราะจะเดินเข้ามาอยู่ในแนวสายตาของรีชม่อน อี

งลงไปเล่นโคลนล่ะ” ชายสวม

ไม่เชื่อข้า” รีชม่อนพูดติดตลกเพราะไม่อยากให้ใครมองเขาอ

่นา” ชายสวมเกรา

ล่นโคลน หรืออารมณ์วาบหวามที่พยายามระงับเอาไว้ หากเป็น ‘เ

้มาจากเผ่ามนุษย์ ไม่ว่าใครที่เห็นต้องสงสัย แต่ค

อ๊

ับมือขึ้นแตะ ‘เขา

.ไม

’ ของข้า

ามสงสัยและการกล่าวร้า

หนำซ้ำยังใช้เวทย์สื่

ยังอยู่ที่เดิม หรือจะให้พวกเขารู้ว

ามเจ้าเข้ามา

จ รีชม่อนจึง

ักของผู้กล้า” หญ

๋จี๋กันเลย ว่าแต่ ถ้าไม่รีบขึ้นมา โคลนจะดูดเ

ม่ได้จ

ด้สนใจว่าโคลนดูดเขาล

้จักกันจริงด้วย ทำไมเมื่อครู่ผู้กล้าบอกว่าพบคน

...

ส่เอลเลียต ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดก็เ

ึ้น

งหน้ารีชม่อนอีกครั้ง เขาเองก็ไม่มีทางเ

คิดว่าเขาถูกผู้กล้าช่วยเหลือ ทว่าแท้จริงแล้ว นิ้วโป้งข

ทีมของผู้กล้าก็เริ่มแนะ

ขี้เล่นมีชื่อว่าโค

ออกห้าวนิดๆ เป็นนัก

เป็นพี่ชายของนักเวทย์

หน้าตาไม่รับแขก

ในมังงะของอาจารย์ยูโกะแทบไม่ได้เอ่ยถึงกลุ่มของผู้กล้า ใ

่อนว่า “เมื่อครู่เจ้าบอกว่าทีมที่มา

...ละเหม่อ

กับพวกเราได้นะ” โ

ญหา คนยิ่งเยอะยิ่

ุ่มที่ยืนเงียบมาตล

ชีวิตก็ยิ่งสูง แต่แบบนั้นความบริสุทธิ์ของเขาจะปลอดภัยแน่เหรอ อีกอย่

...ฮ

ม่” แต่แค่เปล่งเสียง มือ

มะ

งเสียงเป

หรอ” เอลเลียตถามย้ำ

ยของรีชม่อนต่างจากเอลเลียตมาก

ไปกับพวกเจ

ใจ แต่ก็ต้องพูดเพราะไม

นรับ หากก็ไม่มีใครกล้าเข้าใก

่เป็นตัวซวยพาพวกเราไปตาย เ

งหลัง ดูเหมือนจะมีแค่หมอนี่เท่านั้น

าะอีกเดี๋ยวกลุ่มของเราก

เย็น ตรงข้ามกับประโ

กัน ในกลุ่มนี้ทั้งสองคือนักเวทย์ แต่ผู้กล้าบอกว่า

นูก็ตั้งท่าระวัง พร้อมกับดึง

็นฝูง น้ำลายเหนียวข้น ทั้งเหม็นทั้งชวนขนหั

วุธคู่กายออกมา ต่อสู้พัว

ังเกิดขึ้นรวดเร็

ปมองก็เห็นว่าเป็นแจสเปอร์ ร่างของเขาอาบย้อมไปด้วยเลือด ข้างหลังมีปีศ

นหลังมีรอยตะปรบด้วยเล็บทั้งห

ยข้า...ด้ว

อยู่เลย แต่ตอนนี้กลับลงไปนอน

วทย์เคลื่อนย้าย เตะแจสเปอร์เข้าไป ส่งเขากลับไ

ุ่มของเราก็จะขาดนักเวทย์

เบิดหัวปีศาจหมาป่าคลั่งไป

ไม่ดีกัน ที่ข้าไม่ยื